Wicked Witch (NL)

Hoofdstuk 20: we zijn wát?

Jullie hebben allebei de genetische markers van... weerwolven. Aangezien jullie allebei uitverkorenen zijn,-' ik onderbreek hem. 'Ho ho ho even.' Ik draai me om naar Daniel. 'Ben jij ook een uitverkorene?' Zeggen we tegelijk. Ik giechel en ook Daniel grinnikt. Ik knik. De dokter kijkt ons chagrijnig aan, waarschijnlijk omdat we hem onderbroken hebben.

Ik leun nog iets meer tegen Daniel aan, zonder echt een duidelijke reden. Ik word helemaal gek van de tintels.

'Nou, mag ik?' Zegt de dokter nors. Ik en Daniel knikken allebei. 'Aangezien jullie allebei uitverkorene zijn bestaat jullie DNA uit een beetje van alles, alleen jullie zijn niet hetzelfde. Daniel heeft ook meer weerwolf-markers dan jij, Bella. Dat kan ook de rede zijn waarom Daniel zo hevig reageerde, en jij niet meteen.' Ik knik. 'Dat is ook eigenlijk best logisch aangezien mijn vader deels weerwolf is.' Hoor ik Daniel zeggen. Ik merk dat hij verdrietig is, dus het zal wel een emotioneel onderwerp zijn.

'Maar wat heeft dit hele gebeuren met weerwolven te maken?' Vraag ik. Aan de blikken in de kamer merk ik dat het een domme vraag was. 'Uh, mijn ouders zijn allebei gewoon mensen, dus ik weet hier eigenlijk niets vanaf.' Mompel ik beschaamd. 'Maakt niet uit hoor, Bella. Ik weet zeker dat Daniel wel bereid is om alles uit te leggen, toch?' Zegt Anne ineens, die opstaat uit haar stoel. Daniel knikt en zegt: 'laten we meteen naar de bibliotheek gaan, dan kan ik je helpen.' Zegt hij. 'uh, als je wil natuurlijk.' Zegt hij er snel achteraan. 'Ja, tuurlijk. Dankje.'

Een kwartiertje later lopen we de bibliotheek in. Hij is echt zoals je zou verwachten als je naar de hal keek. Hoge boekenkasten, tot de rand gevuld met boeken. Alweer is bijna alles van hetzelfde hout als ik in de hal zag. Het is groot, maar toch knus.

We lopen naar de hoek van de kamer, links achterin. Er hangen twee grote stoelen in een soort ei vorm. Erin liggen een paar kussentjes. Tussen de stoelen in staat een glazen tafel, en achter de stoelen is een raam, door waar de zonnestralen van de middag de kamer verlichten. Ik ga zitten in de linkerstoel. 'Ik ga even een boek halen over weerwolven, oké?' Vraagt Daniel. Ik knik en hij loopt weg.

Na wat gepraat te hebben met Lisa hoor ik een harde plof. Ik schrik op en kijk naar het grote boek op de tafel. "Weerwolven van A-Z" lees ik op de kaft. Ik grinnik even om de domme titel en kijk dan naar Daniel. Hij haalt zijn hand door zijn warrige, bruine haar. 'Damn. Dat zijn goede genen.' Hoor ik Lisa zeggen. 'Lisa!' Roep ik lachend terug. Zijn groene ogen kijken op en ontmoeten die van mij. 'Kan je het zien?' Vraagt hij. 'Ik.. eh-.. ik-' hij begint te lachen. Ik glimlach ongemakkelijk. 'Nou zullen we maar beginnen dan?' Vraagt Daniel. 'Is goed. Waar beginnen we precies? Met... dit?' Vraag ik, en met mijn hand maak ik gebaren tussen mij en Daniel. Hij knikt. Hij opent het boek en ik zie hem even de goede bladzijde zoeken. Dan draait hij ineens het boek naar mij toe. "Mates" Staat er in grote letters bovenaan de pagina. 'Wij zijn mates.' Zegt Daniel. 'We zijn wát?' Vraag ik. 'Mates. Hier:

Mates
Weerwolven hebben allemaal een mate. Een mate is een soort zielsverwant, degene voor wie ze bestemd zijn. Elke wolf heeft maar ÉÉN mate. Vroeger vond iedereen zijn mate, maar nu de weerwolven over de aardbodem verspreid zijn is dit fenomeen redelijk zeldzaam geworden.

Let je op, Bella?' Zegt Daniel ineens. Sjips, ik zat naar Daniel te staren. 'Uhh, nee sorry, werd afgeleid.' Mompel ik. 'Maakt niet uit, dan lees ik het wel even opnieuw.' Zegt hij, en hij begint opnieuw.

'Mates
Weerwolven hebben allemaal Mates. Mates zijn een soort zielsverwanten, degene voor wie ze bestemd zijn. Elke wolf heeft maar ÉÉN mate. Vroeger vond iedereen zijn mate, maar nu de weerwolven over de aardbodem verspreid zijn is dit fenomeen redelijk zeldzaam geworden.

Dingen waaraan mates te herkennen zijn:
-tijdens de eerste ontmoeting worden de wolven vaak erg bezitterig. Dit komt voornamelijk bij de mannen voor.'

Ik zie dat Daniel rood word. Ik leg een hand op zijn schouder. 'Maakt niet uit hoor. Kan jij niks aan doen hé.' Zeg ik zodra ik hem beschaamd zie wegkijken. 'Thanks.' Zegt hij, en hij gaat weer verder.

'-een heerlijke geur
-tintelingen bij aanraking.
-een warm gevoel als ze elkaar aankijken
-de laatste twee punten worden versterkt als mates intiem worden.
-afgeleid worden bij het zien/aanwezig zijn van de mate. Dit komt meer bij vrouwen voor.'

Dit keer word ik rood. 'Maakt niet uit hoor. Kan jij niks aan doen hé.' Zegt Daniel met een grijns. Ik begin zacht te lachen. En hij gaat weer verder met nog wat punten, zoals jaloezie.

Even later komen we aan bij een ander onderwerp: marken.

'Dit is een proces dat de mates bij elkaar doen, meestal de man eerst.'

Ik zie aan Daniel dat hij ongemakkelijk word. 'Ik denk dat ik de rest wel zelf een keer lees. Zeg ik met een klein glimlachje. 'Is goed.' Zegt hij dankbaar terug. Ik check mijn telefoon. 17.30. 'Curry!' Roep ik uit. De kans is groot dat Jack al thuis is. 'Ik moet gaan, sorry.' Zeg ik tegen Daniel.

Ik pak snel een pen uit mijn tas, pak zijn hand en schrijf er mijn telefoonnummer op. Na wat twijfelen zet ik er toch een "x" bij. Ik pak snel het boek van de tafel en ren naar de receptie. 'Zou ik dit boek mogen lenen?' Vraag ik snel. 'Het is niet de bedoeling dat-' 'Geef Bella haar boek mee, Gwen.' Hoor in Anne ineens. Ik geef Anne een dankbaar knikje en stop het boek in mijn tas. Ik storm als een gek de deur uit, en begin te rennen. 'Ik zit zo in de penarie!' Roep ik tegen mezelf.
———————————
Hai hai,
Veel nieuwe info in dit stuk :)
Hoe gaat Jack reageren? Of komt ze eronderuit?

Laat wat feedback achter als je wil :)
(Ik houd je in de gaten Eagle_Warrior_06 )
X