Wicked Witch (NL)

hoofdstuk 17: Nieuwe kracht?

Ik word wakker in een bos, maar niet zomaar een bos. De bomen zijn zwart, net als de wolken en de lucht is donkerpaars. Een vreemde sfeer hangt in de lucht. het voelt apart, er iets iets goed mis... ik probeer Lisa te bereiken, maar hoe hard ik ook probeer, ze is weg. Verdwenen. Alsof ze er nooit is geweest.

Ik probeer te herinneren wat er gebeurt is, maar ik lijk een deel te missen. Ik zie links een ruïne van iets, en het lijkt een flat geweest te zijn. Ik zie niemand. Een enkel persoon. Geen dier in de wijde omtrek te zien. Ben ik in de toekomst? Is dit hoe de mensheid eindigt?

Ik zie iets opdoemen in de verte. Ik probeer het beter te zien, maar hoe hard ik ook probeer, het is te ver weg. Dan is er maar een optie, denk ik bij mezelf. Er heen gaan.

Ik loop over het onverharde weggetje richting het 'ding' in de verte. ik stap op iets, en het kraakt luid. Ik kijk naar beneden. 'Aaaaahhhhhh' ik ren weg en zodra ik ver genoeg ben sta ik stil. Nu weet ik het zeker. Er is iets goed mis. Er ligt niet zomaar een skelet op de weg. Een menselijk skelet.

Ik schrik wakker. Ik tril helemaal en lig bang in bed. Met een heleboel vragen. 'Wat was dat? Was het een droom? Of was het een voorspelling? Wat was dat 'ding' in de verte?' Ik stap uit bed. Ik trek mijn kleren uit en stap onder de douche. Ik probeer alles van me af te spoelen met de warme stralen van de douche. Het lijkt niet te lukken. Dan herinner ik me iets. 'Lisa?' Ik hoop dat ze er is. 'Hey Bella. Is er iets?' Ik zucht opgelucht. 'Nee hoor.' Ik draai de douche dicht en droog me af. 'Even een vraagje Bella. Ik zag je niet bij de rustplaats vannacht. Ik heb op je gewacht. Waar was je? Ik heb je ook proberen te bereiken maar het lukte niet.' Ik bedenk even wat ik moet zeggen. Ik besluit de waarheid, maar ze hoeft niet alles te weten. Ze komt er toch wel achter als ik de waarheid niet vertel. 'Ik had een gekke droom. Niks om je zorgen over te maken.' 'Oké...? Waar ging die droom over?' Vraagt Lisa. 'Ik wil het er niet over hebben Lisa. Het was niks bijzonders.' Mompel ik. 'Maar..' ik sluit haar buiten. Ik haal een borstel door mijn haar en maak er een simpele hoge staart van. Ik trek een kort broekje aan en bind er een blouse omheen. Een zwart topje, leuke schoenen en mijn outfit is af (zie media).

Ik loop naar beneden en zie dat Jack al naar zijn werk is, want ja, life Goes on... ik zie een aantal brieven liggen. Belasting, een rekening, nog een brief, en een brief waar mijn naam op staat. Niemand weet dat ik hier ben. Niemand. Ik open de brief en ik kijk naar de afzender. Het DEO (Department for Extraordinairy Occasions). Ik begin de brief te lezen.

'Hallo Bella Forrest.

Ja. Wij weten wie je bent, en waar je woont. Maar we weten ook wát je bent. De uitverkorene. Wij van het DEO weten alles over uitverkorenen. Wij kunnen je trainen, en helpen je krachten te ontwikkelen.

We hebben geen kwaad in de zin. We weten alleen dat jij de mensheid zou kunnen redden van hun ondergang...

'Wauw... cliché...' denk ik bij mezelf, en lees weer verder.

...we hopen je binnenkort te zien.

Mvg,
Het DEO'

En er staat nog een adres. Ik besluit de brief niet aan Jack te laten zien, en gewoon langs te gaan. Ik heb namelijk zo'n gevoel dat Jack het weer 'te gevaarlijk vind.' Ik ga morgenvroeg wel even langs.

===========================

Omg Guys. Ik heb al zó verschrikkelijk lang niks meer geüpload! Ik weet het, ik zeg t elk hoofdstuk. Maar dit kan echt niet. Ik zit middenin de proefwerkweek en het is druk, maar ik heb tussendoor een beetje aan dit hoofdstukje gewerkt. Ik hoop dat jullie hem leuk vinden.

Gr.
Up04

Ps. Als je de serie Supergirl kijkt op Netflix zal je het DEO wel kennen xD