Burak,Leyla'ya hangi gerçekleri verecek

175 12 1
                                    

Leyla,günlüğünü yazdıktan sonra hazırlanır ve evden çıkar.Her zaman gittikleri cafeye gidip birkaç arkadaşı görüp belki sohbet edip kafasını dağıtacağını düşünür.Hayat son günlerde üstüne üstüne geliyordur.Nefes alamadığını hissediyordur.Taksimin ,kalabalığında yürür.Sokak çalgıcılarının yanındaki insanların yanına gidip oda izleyenler arasına katılır.Şarkı söyleyen kadın rengarenk,kat kat bir etek giymiş,müziğin ritmine göre ayaklarını hafif kaldırıp yere vururken ahenk içinde bir ritim yakalamıştır.Yanında yaşı olgunlaşmış,kır saçlı bir adam darbuka çalıyordur, kadınla beraber oynayanları,kendinden geçenleri izler.Herkes bir an içinde olsa derdini tasasını toplayıp sanki kenara atmıştır.Uzun süre onları izler,sonra sessiz kalabalık arasında yalnızlığına bürünür.

Topuklu ayakkabısının sesi, kaldırım taşlarına değerken, uzun bir yol alır. Cafe sonunda görünmüştür.Bahçesinde oturup çay içen insanları görür,üç basamak çıktıktan sonra ahşaptan yapılmış,bu şirin cafenin içindedir.Gözleri tanıdık birine takılmak için gezinse de kimse yoktur.Olabilecek en ıssız yere oturur.Kimsenin onu göremeyeceği bir yere.Bir çay ister.Genç yaşlarda r harfini  söyleyemeyen bir çocuk çayı getirir.Çay kaşığının bardakta çıkardığı sese dalar.Kendini, anne ve babasıyla daha çocukken Büyük adada kaldıkları zamanda bulur.Ne güzel günlerdi,mutlu kahvaltı sofraları,gülücükler. Kendimi masumdu yoksa zaman mı?Bunu düşünür.O zamandan bu zamana neler değişmiştir.Sadece ailesi mi değişen?Yok yok kendi de değişmiştir.Eskisi gibi gülmüyordur artık.Yaş ilerledikçe daha da hayat onu yoruyordur artık.Kahverengi kocaman çantasına elini atar, bir şeyler arar.Bir süre sonra aradığını bulur,Gri,  sisli bir insan yüzünü anımsatan kitabın kapak resmini çevirir.En son kaldığı sayfaya gelir. Okumaya başlar.Kitabın üzerinde 'Senden sonra ben ' yazıyordur.Erdem'den sonra ne olacağına,hangi ruha bürüneceğini düşünür.Bu kitapta aradıklarıyla buldukları ona bir şey katacak mıdır?Belkide katmayacak.Yine kendi benliğiyle yine kendi ruhunu aşmaya  çalışacaktır her şeyi.Çalan telefonunun sesiyle irkilir. Arayan annesidir.Kırık bir ses tonuyla,eve çağırıyordur.Tamam der telefonu kapatır.Yine ne oldu acaba diye düşünür.Kavga etmişlerdir ne olacak.Aceleyle çantasını toplar.Hesabı öder.Geldiği yoldan geri döner.Bu sefer ne sokak çalgıcılarını ne de o çok sevdiği dükkanları görmez.Annesi,salonda üçlü kanepede oturmuş,onu bekliyordur. Yalnızlığını o gelene kadar bir viski bardağıyla paylaşıyordur. Aceleyle kapıyı açar,Hemem topuklu ayakkkabılarını çıkarır.Çantasını yere bırakır.Gözleri annesini arar.Salonda çizilmiş kederli bir kadın portresini andıran annesini görür.Bir süre izler.Konuşmaya başlarlar.Kelimeler bir türlü istenilen yere gelemez.İçinden bir ses yeter demek ister.Yeter anne ne diyeceksen söyle.Söyle de bitsin her şey. Annesinin ağzından kelimeler bir anda kayar,Biz babanla uzun zamandır anlaşamadığımız için boşanıyoruz.Leyla şaşırır.Orada o kanepede öylece kalır.Dakikalar geçiyordur;ama o sadece orada öyle duruyordur. Yutkunur. Kavgalarına alışıktır,ama bir gün bitebileceğine hiç inanmadığı bir ilişkiyle, yüzleşmenin ağırlığıyla büzülür.Bacaklarını dahada karnına doğru çeker.Gerilir.Neden arar kafasında.Birden patlayan volkan gibi saymaya başlar.Sebep sensin anne.Senin susmayan çenen.Babamı kaçırdın.Ben mahkemede senin tarafında kusura bakma ;ama olmayacağım.Babam haklı.Gerçekleri acı acı vurur annesinin yüzüne,annesinin söyleyecek bir sözü yokmuşcasına, kalkar,gururlu bir edayla yürür.Ne bir söz ne bir kelime çıkar ağzından.Sadece mahkeme kağıdını tutuşturur eline.Yarın saat üçte.Demek her şey bitiyor der kendi kendine.Odasına gider.Çok sevdiği dostuna,bilgisayarına sarılır.Hafif slow bir müzik açar.Kendi kendine söylenmeye başlar.Babasının haklılığından ,mahkemeye kadar içinde ne kaldıysa sayar.Ekranda gene onun rüya yada serap sandığı o yazılar geliverir. İnanmaz.Tekrar bakar.Babasının bir kadınla çok samimi resimleri,gittikleri tatiller teker teker dökülür ekranın her yerine.Bağıramaz.Sesi çıkmıyordur.Zorlar;ama nafile.En son kadının tüm bilgilerini içeren bir yazı çıkar.Durduramaz kendini çantasını alır.Topluklu ayakkabıları elinde sokakta koşmaya başlar.İlk gördüğü taksiye atlar.Ona kimin verdiğini bilmediği bir adrese,hiç tanımadığı bir kadına sorular sormak için gidiyordur 

HACKERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin