Chapter 2
May puti, maliwanag… Nasa langit na ba ko? Ano bang nangyari? Lumingon ako sa paligid, may nakita akong babae na nakatayo at nakatanaw sa bintana.. Anghel ba siya?
“Sino ka?” tanong ko.
Lumingon naman agad yung babae na nakatayo sa binatana at ngumiti, patay na nga ata ako.
“Angel ka ba? Sino ka?” I asked pero di siya sumasagot.
“Anak!! Rael!! You’re awake! Thanks God!!” a woman hugged me.
“Dad, tumawag ka ng doctor dali!!”
“Sige..”
Dun ko narealize na, they are my parents..
“Anak, at last! Gising ka na, you’ve been sleeping for a month!”
“A month? How come? Ano bang nanyari?”
“Naaksidente ka anak, buti nalang at ligtas ka.” Sabi ni Mom.
Napalingon naman ako dun sa babaeng nasa may binatana.. tatanungin ko sana kung sino yun kaso..
“Mo—“
“Andito na ang doctor.”
...........
Natapos din akong kausapin nung doctor..
“Anak, bibili lang kami ng pagkain mo ha?”
“Sige mom.”
At lumabas na sila..
Nilingon ko naman yung babaeng kanina pa nakatayo malapit sa may bintana. Sino kaya siya? Bakit siya andito? Bakit hindi siya pinapansin nila mom?
“Miss, sino ka?”
“Ah, ak—ako s—si M—Mara! Tama, Mara. Hehehe” parang tense niyang sinabi sakin ang pangalan niya.
“Sinong Mara? Kilala ba kita? Anong ginagawa mo dito?”
“Dito ako nakatira, mahigit 3 taon na.” walang emosyon naman niyang sabi.
Huh? Tatlong taon? Pwede ba yun? Tatlong taon siyang nakaconfine? E bakit hindi naman siya mukhang pasyente?
“Huh? Pasyente ka ba dito? E bakit ganyan itsura mo?” tanong ko.
“Hindi, hindi ako pasyente.” Sagot naman niya sakin. Nakatalikod na siya sakin.
“E ano? Hindi ka nga mukhang pasyente, hindi ka din naman siguro nurse.”
“Hindi din ako nurse.”
“E ano nga ginagaw—“ naputol yung sinasabi ko ng biglang pumasok sila mom sa loob ng kwarto ko
“Anak sino kausap mo dyan?” si Mom.
“Mara daw. Sino ba tong Mara na to?” sabay turo ko dun sa babaeng nakatayo sa may bintana.
“M—mara?” Parang namutla naman si mom.
“Oo, ayan oh.” Tinuro ko ulit.
“P—pe-pero pero, anak wa-wala namang t—ta-tao dyan.”
“Huh? E ano tawag mo dito sa babaeng to Ma? Multo?” Parang nanigas naman ako dun sa sinabi ko.. nilingon ko siya, nag-peace sign naman siya sakin.
“Waaaaaaaaah!!!!!!!!!!!!!!” and everything went black.
After several hours…
Nagising ako dahil sa pag uusap na naririnig ko..
“May multo ho ba dito doc?” si mom
BINABASA MO ANG
Please Don't Go
RomanceAantayin mo pa bang mawala siya sayo bago mo siya pahalagahan? Paano kung narealized mong mahalaga pala siya pero wala na siya? Hindi dahil masaya na siya iba, kundi dahil nasa heaven na siya. Anong gagawin mo? Susunod?
