Meg's POV
I am currently at Ihme Boutique.
Nagshashopping ako ng damit na isusuot ko mamayang gabi.
I am planning to see him tonight.
Ang tagal na din nung huli kaming nagkita, I lost count.
I miss him so bad, but I know we are not yet ready to see each other again that fast.
Siguro iniisip nyo na ang tanga ko dahil noong panahong handa na syang mahalin ako ng buo ay bigla ko naman syang naisipang iwanan. Na kung kailan sa tingin nating lahat magiging okay na yung lahat sa pagitan naming dalawa tska ko naman gustong magpahinga.
Pero sana naisip nyo na, hindi madaling magmahal ng buo kung ikaw mismo ay durog.
Maraming sakit ang pinagdaanan ko sa piling nya.
Nagdadrama na naman ako.
Hindi ko maiwasang hindi mag-drama kapag namimiss ko sya.
"Babe, are you done choosing?" Max asked me.
"Hay nako Max, stop calling me babe. I already told you that right?" I said habang umiiling iling.
I know what Max feels for me. I already said that we can't be together. But he wished to stay by my side while I am away. He treats me as his girl,but I cannot return his feelings.
Until now, its still him.
"You're always breaking me apart everytime you say that babe. Branding you as mine is my only happiness,yet you're taking that away from me." He said frowning.
Hindi ko na sya pinansin, nagpatuloy na ako sa paghahanap ng magandang sapatos na babagay sa damit na nabili ko. Kanina pa ako naghahanap pero wala pa din akong nakikita.
Inikot ikot ko lang ang paningin ko hanggang sa may nakita akong nakapukay talaga sa mata ko. Agad-agad kong nilapitan yun.
Nahawakan ko na pero may isa pang kamay ang humawak doon.
Tiningnan ko kung sino may ari nung kamay na yun. At ganon nalang ang bilis ng tibok ng puso ko dahil nasa harap ko sya ngayon.
Si Honesto.
Joke.
Si Rael.
Rael's POV
I'm buying stuffs for my lady. Nakasanayan ko ng gawin yun 2 years after nyang umalis kasama si Max
That guy, palihim na pinopormahan si Meg.
Naghahanap ako ng sapatos na tingin ko ay babagay sakanya. Kanina pa ako naghahanap pero sa laki ng boutique nahihirapan ako maglibot.
Inikot ko lang yung mata ka hanggang sa may nakita akong sapatos na siguradong bagay sa paa nya.
Agad kong nilapitan yun. Nung malapit na ako, hinawakan ko agad yun pero may kamay na humawak doon.
Inangat ko ang ulo ko para tingnan kung sinong may ari ng kamay na humahawak sa sapatos na bibilhin ko para sa babaeng pinakamamahal ko.
Pakiramdam ko tumigil ang buong mundo ko ng makita ko kung sino ang may hawak ng sapatos.
"M--Meg?" I said. My tears started to fall.
Sobrang saya ko dahil nasa harap ko na ang babaeng pinakahinihintay ko.
"Rael.." gulat na gulat din sya. Nakita ko namang nangintab yung mata nya na tanda na iiyak na sya.
"Babe!" Sigaw ng lalaking kilalang kilala ko boses palang.
Nabigla sya nung nakita nya ako. Nakita ko naman yung agad na paglungkot sa mata nya.
"Rael,nagkita na kayo agad... I thought, she's mine until midnight.. but I guess not." nanghihina nyang sabi at tumingin kay Meg. Napatingin na din ako sakanya kaya nanlaki yung mata ko nung nakita kong sunod sunod yung pagtulo ng luha nya.
Nabigla ako nung niyakap nya ako ng mahigpit na mahigpit.
"Rael, I missed you.." she said while crying.
I hugged her back and sniff the smell of her hair. Damn, I missed her.
Ngayon ko lang naramdaman yung matinding pangungulila ko sakanya..
"Baby, oh my gosh. Binili mo lahat to nung wala ako?" Amazed na sabi nya ng dinala ko sya sa isang kwarto sa bahay na pinatayo ko talaga para saming dalawa oras na bumalik na sya.
"I'm buying stuffs for you every time my heart aches because of longing for your presence." I said then hugged her from the back.
Halos mapuno na ang kwarto ng damit,sapatos,bags at iba pang gamit na binili ko para sakanya.
"Gosh, ang dami nito. Ilang beses ka ba sa isang linggo mamili?" Natatawa nyang tanong.
"Kapag buwan na kung kelan mo ako sinagot araw araw ako namimili. I want you to know that I am always waiting for you by buying all this stuffs baby. Gusto ko by the time you got back, hindi ka na aalis ng bahay na to para kumuha ng gamit or what... baka kasi hindi ka na naman bumalik.." binalot ng lungkot yung boses ko.
Humarap sya sakin at hinawakan ang mukha ko.
She kissed me like she's telling me that leaving again is the most impossible thing on earth.
"I will never leave again,Rael. I am so fixed, I am now ready to love you with all my hypothalamus." She said then we both laugh in unison.
Damn, I know this day is the start of our happily ever after.
This time I won't beg her not to go.
This time, I will never dream about what dreamt when I was comatose.
Because now, I can touch her, hug her and kiss her without thinking twice.
"I love you so damn much baby." I huskily said.
"I love you more baby.."
---
May dalawa pa pong special chapters hahahaha!!
Vote naman kayo:(
BINABASA MO ANG
Please Don't Go
RomansAantayin mo pa bang mawala siya sayo bago mo siya pahalagahan? Paano kung narealized mong mahalaga pala siya pero wala na siya? Hindi dahil masaya na siya iba, kundi dahil nasa heaven na siya. Anong gagawin mo? Susunod?
