Chapter eight

392 8 8
                                    

*****

May nakikinig akong tunog ng bolang shoot sa basket. May nagdi-dribble. Magshu-shoot ulit...

Nagising ako. 7:00 ng umaga. Tumingin sa labas.

Naglalaro na naman ng basketball sa tapat ng bahay ang kapitbahay namin.

4:00 pm. Nakakinig ulit ako ng tunog ng bola. Lumabas ako ng bahay.

As usual, naglalaro ulit ang kapitbahay namin. Nung mga oras na yun, sobra akong na-curious. Ano bang meron sa larong yun at bakit parang hindi sya nagsasawang maglaro araw-araw sa umaga pati sa hapon.

"Uy Dave!" lumapit ako.

"Oh! Liz, ikaw pala. Kanina ka pa dyan?" Hindi katulad dati, ngayon ay pinapansin na nya ako.

"Oo, Hindi naman ako umalis ng bahay eh." Hawak nya lang ang bola sa isang kamay habang nakikipag-usap sa'kin.

"Ah, ikaw talaga. Wala kang magawa ano?"

"Bakit mo naman nasabi?"

"Makulit ka kapag wala kang magawa eh."

"Nangungulit ba ko?"

"Kung hindi, edi dapat hindi ka lumabas ng bahay nyo."

"Nakita lang kita na naglalaro kaya naisipan kong mangumusta. Masama ba?"

"Sus! Lagi ka namang nanunuod eh"

"Oy! hindi ah. Ngayon nga lang!"

Hindi ko alam kung bakit natatawa si Dave. "Gusto mong maglaro?"

"Wag na! baka matalo ka sa'kin," pero ang totoo wala naman talaga akong alam sa larong yun kahit pa araw-araw ko syang napapanuod. Ang alam ko lang basta nag-shoot, score na yun.

"Tuturuan kita." Bila nyang ipinasa sa'kin ang bola na sinalo ko naman.

Tinuruan nya ko nga "basics" daw. Like, dribbling and passing pati na rin ang tamang porma sa pagshoot na hindi ko naman magawa ng tama.

"Ganito." Naka-ngiti sya habang hinahawakan ang kamay ko at ipinosisyon sa bola. "Bend ka ng konti." Sinabi nya yun ng mahina sa tenga ko. Ginawa ko naman ang sabi nya. "Galing dapat sa pulso ang pwersa mo" Nakapatong ang mga kamay nya sa mga kamay ko habang isu-shoot namin parehas ang bola sa basket.

Shoot!

"Shooter ka pala eh!" loko ni Dave. Akala mo naman ako talaga ang shooter. Dahil lang naman sa kanya kaya nag-shoot yung bola.

"Sira ka!" Pinalo ko na lang sya sa balikat ng malakas kahit alam kong hindi naman sya nasaktan.

"Aray!" Loko talaga. Aray daw eh tumatawa sya. Kaya pinalo ko pa ulit sya nang pinalo.

*****

"HOY! Tulala ka!" SIgawan ba ko sa tenga nitong si Selina. Tulala na pala ako.

"Iniisip mo si Mark?" tanong ni Riza. Ang kaibigan kong parang lawyer kung makapag-tanong.

"Hindi!" Hindi naman talaga. Naalala ko lang yung araw na na-realize ko na masarap palang maging kaibigan si Dave. Sya yung tipong pahahalagahan ka at hindi ka iiwan anumang mangyari. Yung kahit anong sabihin o gawin mo sa harap nya, okay lang lahat. Magaan ang pakiramdam ko kapag kasama ko sya parang kuya na poprotektahan ka kapag nagkagulo na at may stampede sa loob ng gym na ito.

*****

(start of second half)

=======

Author's Note: Again forgive me for a not-so-good description of the game. I am trying my best to keep this basketball play exciting.

=======

Maaksyon na naman sa loob ng play court.

Ball on No. 8. Ito na ba ang shot para makalamang ang second year? Dribble. Dribble. Defensed by No. 10. Mahigpit ang depensa ng fourth year. Sa unang pagkakataon nagharap ang dalawang star player ng dalawang team.

Excited ang lahat sa mangyayari.

Kinakabahan naman ako.

Parang one-on-one ang laban. The most-awaited moment. MARK LUIS VILLAS VS. DAVE DIAMANTE. The crowd gets high and wild. Punung-puno ng sigawan ang buong gym.

"AHhhhhhhhhhhhh!!!!!!!!!!!!"

"go Dave!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

"Ahhhhhhhhh ishoooootttt mo na!!!!!!!!!"

"Ipasa mo!"

"Daaaaaaaaaaaaaaavvvvvvvvveeeee!!!!"

"AAAAAAAAahhhhhhhhhh!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

"Galingan mooooooooooooo!!!!!!!!!!!!!!"

"Three-poiiiiinttssss!!!!!!!!!!!!!!!"

Habang sa kabilang side ng gym

"Number teeeeeeeeeennnnn!!!!!!!!!!!!"

"Mark!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

"Defense!!!!!!!! Defense!!!!!!!!"

"Go Markkkkkkk!!!!!!!"

"Waaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!"

"Aaaaahhhhhhhhhh!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

"Mark Luissssss!!!!!!!!!!!!!!"

"No!!!!!!!!!!!!!!"

Nakalusot sa depensa si Dave, going straight to the basket for a lay-up pero nakaharang sina No. 5, 23 at 16. But no one can stop a fire raging on the floor, walang palya at walang mintis na pumasok ang bola sa basket at na-foul ni No. 23 si No. 8.

Free-throw.

Aksyon ulit. Kagulo ang lahat. Mark is taking his revenge for a fast break following a made field goal. Mark, proving that he's the king. 

Intense na ang laban. Everyone can feel the fire

 =======

Author's Note:

Hit Vote and become a Fan. Thanks for reading!

You're the MVPTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon