patient || kookmin

•21•

Jimin sabaha doğru kapamıştı ağlamaktan şişen gözlerini. Jungkook o gece hiç uyuyamamıştı ve Jimin uyuyana kadar ona sarılmıştı.

Sabahın ilk ışıkları pencereden iki çıplak bedene düşerken Jungkook yatakta doğruldu ve banyoya gidip kısa bir duş aldı. Daha sonra üzerine pijamalarını giyip odadan çıktı. Mutfağa girip güzel bir kahvaltı hazırlamayı planlıyordu Jimin'e.

Henüz sabahın altısıydı fakat Jungkook'un gece yaşananlardan sonra kafasını meşgul etmesi gerekiyordu. Bu yüzden erkenden hazırlamaya karar verdi kahvaltıyı.

Jimin'in en sevdiği mısır gevreğinden hazırladı koca bir kâse. Pembe kaşıklar yerleştirdi masaya ve aynı renkte çiçekler. Hazır ramenlerden Jimin'in en sevdiğini de pişirmişti. Mutluluk vermesi için koca bir nutellayı da masaya koyduktan sonra terasa oturup olanları düşünmeye başladı. Ne yapacağını bilmiyordu. Jimin ile Kore'de rahat değildi. Özgür değillerdi. Bir yandan Hwasa, bir yandan Jimin'in tanınmışlığı derken özel hayatları kısıtlanıyordu.

Yapabilecekleri tek şey, o ülkeden uzaklaşmaktı. Jungkook Tayland'da yayınlanan bir dergide yazardı. Orada küçük de olsa bir çevresi vardı ve gizlice oraya giderlerse rahata kavuşabileceklerini umuyordu. Jungkook bunu düşündü epeyce. Jimin ile yeni bir başlangıç yapıp Kore'deki hayatlarına dair her şeyi terk etmeyi düşündü. Bu onların yeniden doğuşu olabilirdi.

O gün Jimin ile bu konuyu konuşmaya karar verdi.

-

"Günaydın." diye mırıldandı Jimin çatlayan sesiyle. Jungkook aniden arkasına dönüp gülümsedi ve, "Günaydın bebeğim." dedi. Hızla ayağa kalkıp Jimin'in elini tuttu ve mutfağa götürdü. Güzel bir kahvaltı hazırlamıştı Jungkook sevgilisine.

Jimin burukça tebessüm edip, "Gerek yoktu." diye söylenmişti fakat Jungkook onu duymamazlıktan gelip bir sandalye çekti ve Jimin'i masaya oturttu.

"Senin için hepsini kendim hazırladım, bebeğim." dedi Jungkook heyecanlı heyecanlı. Jimin'in tebessümü biraz daha genişlerken başını eğdi. "Bunların hepsi hazır yiyecek Jungkook."

Bir anlık suskunluğun ardından, "Özür dilerim." diye fısıldadı. Yüzünü kaldırdığında dolu gözleri parlıyordu. Jungkook kaşlarını çatıp, "Neden özür diliyorsun? Özür dilenecek hiçbir şey yapmadın ki." dediğinde başını iki yana salladı yavaşça. Dudağını ısırıp, "Normal sevgililer gibi olamadım. Tanrım, sevişmeyi bile beceremedim." diye söylendi Jimin.

Jungkook oturduğu yerden kalktı ve Jimin'i sandalyeden kaldırıp ona sıkıca sarıldı. "Sen yanımdaysan hiçbir şeyin önemi yok. Önemli olan duygularımızın sevişmesi Jimin. Sevgililik olaylarına sadece yatak gözüyle bakma artık."

Jimin bir şey demeden sadece kollarını sarmıştı Jungkook'a. Jungkook geri çekilip ellerini Jimin'in gün geçtikçe çöken yanaklarına çıkardı ve parmakları ile okşadı çökmesine rağmen hala güzel olan yanakları. Gözleri birleşirken, "Benimle beraber yurtdışına gel." dedi Jungkook birden.

Jimin şaşırmıştı bunu teklif etmesine fakat büyük bir tepki vermemişti. Zaten olması gereken bu değil miydi? Sürekli üzerlerinde olan kara bulutlardan kaçmaları gerekiyordu.

Fakat kara bulutlar onları hep takip edecekti.

Jimin yanağını Jungkook'un sağ avcuna bastırdı yavaşça. Gözleri kapanırken mırıldandı, "Seninle her yere gelirim. Ay'a bile."

Jungkook gülümseyip, "En kısa sürede Tayland'a gidelim." dedi ve tekrar kolları arasına aldı Jimin'i. Jimin huzur ile gülümserken güçsüz kollarını zorla kaldırıp karşılık verdi sevgilisinin sarılmasına. Ayrıldıktan sonra sandalyeye otururken, "Bana iki gün ver." dedi Jimin. "İki gün sonraya uçak bileti alabilirsin fakat önce yapmam gereken şeyler var."

Jungkook merakla kaşlarını çatıp, "Neymiş o işler?" diye sorunca Jimin omuz silkip, "Ablamla ilgili." dedi. Fazla üstelemedi Jungkook, ablası ile arasına daha fazla girmek istemiyordu.

Beraber güzel bir kahvaltı yaptılar. Jimin işinde olması gerekirken gün boyu Jungkook ile evde kaldı ve beraber şarkı dinlediler. Gece olunca da sarılarak uyudular.

O gün için her şey sorunsuzdu fakat ondan sonraki günler hiçbir şey sorunsuz olmayacaktı.

~