natasha tabakları çıkarırken başıyla çekmeceye doğru işaret veriyor, örtüyü peter alırken mutfaktan çıkarak derin bir nefesi ciğerlerime dolduruyorum.
koridorda gezerken kulağıma gelen bağırışmalarla beraber sesin kaynağını aramaya koyuluyorum. sağımdaki odaya kulağımı dayadığımda kişileri ayırt edebilecek hale geliyorum. bilmediğim bir adam ve tony'nin tartışması; bir sarkastik ses tonu, bir ağlayayazan bir tını.
kelimeleri seçmeye çalışırken iyice kapıya yaslanıyorum.
"ne olduğunu sanıyorsun sen? onun her hareketini takip etmeye hakkın yok! bakıcısı değilsin, sevgilisi değilsin."
"aslında sevgilisiyim-"
kapının ardından gelen kahkaha tüylerimin diken diken olmasına sebep oluyor.
"uyan, stark! o senin sevgilin değil artık, hiçbir şey ifade etmiyorsun."
tony'nin soyadını da öğrenmiş oluyorum ama o karşısındaki adama cevap vermiyor.
"sevgilin seni hatırlamıyor, yabancı gibi görüyor, hem de senin yüzünden! ne acıklı! evet, acıklı. sen acınacak bir herifsin tony stark. beni engelleyemezsin."
duyduğum şeylerle kanım tüm iliklerimden çekiliyor, dondurucu rüzgar tam karın boşluğumu bulup delip geçiyor, bayılacak gibi hissederken geldiğim yönden geniş adımlarla uzaklaşıyorum.
