Bu tarihten nefret ediyorum! Ama malesef yaşandı.
Ve Zayn'ın cenazeye gelmediğini söylüyorlar ama ben buna dayanamam. O yüzden burda var.
.
.
.
.7 Aralık 2016
-Cenaze -
Hava buz gibiydi ve gece çok geç bir saatti. Yıldızlar yine belirginleşmiş şehir dışında olan mezarlığı tek başına aydınlatan dolunaya eşlik ediyordu.
Beş kardeş ise sessizce toprağın önüne diz çökmüş öylece birbirlerine bakıyordu.
Üzerinde ince bir kazak olan Louis kardeşlerinin sıkı giyindiklerinden emindi. Ama o soğuk havayı hissetmediği için kendisini es geçmiş annesinin kızacağını bildiği halde sadece onun için toprağın altının daha sıcak olmasını umarak dua ediyordu.
Gözlerini kapatıp bir yıldır korktuğu şeyi yaşıyor oluşunu kabullenmeye çalıştı fakat olmuyordu işte.
Hiç gerçekçi değildi.
Ama gelin görün ki son dört ayda yürümeyi ve konuşmayı kesen annesi şuan nefes almayı da kesmiş öylece gitmişti.
Elinin tersiyle kız kardeşleri fark etmeden gözlerini sildi.
Sessiz ve soğuk geceye savunmasız çocuklarının göz yaşları eşlik ederken acaba Johannah neredeydi.
Louis onun bir yıldız olduğunu düşünüyordu. En karanlık geceye bile kondurulmuş minik ama umut dolu bir yıldız.
Genç adam çok sık ağlamazdı ama annesi de sadece bir kez ölüyordu. Oysa annesine yemin etmişti, şuan fark ettirmeden gözünden yaşlar aksa da tören boyunca yemin ettiği için ağlamamıştı.
Bu Louis için o kadar zordu ki! Hatta kısa bir baygınlık bile geçirmişti.
Harry olmasaydı büyük ihtimalle haberi aldığında kendisi de şuan yerin altında olurdu.
Kendinden geçmişti ve nerdeyse ne yaptığını hatırlamıyordu, sanırım bağırıp çağırıp ağlamıştı. Uyumuş muydu, bayılmış mıydı veya birisi ilaç falan mı vermişti hatırlamıyordu ama hafızasının açık olduğu ilk anda Harry'e sarılmış sessizce ağlıyordu.
O kötü haberden önceki gece beş genç adam dünyanın farklı yerlerinde olsa da bir sabah hepsi aynı evde, aynı odadaydı. Zayn, Louis'nin kardeşlerini de alıp öyle gelmişti eve. Doris ve Ernest çok küçük oldukları için kendi kardeşlerine emanat etmeyi akıl etti böylece kendi annesini de almıştı hem.
Geniş evin salonunda oturan dört genç adama beş tane de gözü yaşlı kız eklenirken Zayn annesinin ağlasa da mutfağa gidip bir şeyler hazırlamasına izin verdi. Onlar Jay ile çok yakın arkadaştı sonuçta.
Kardeşlerini gören Louis biraz toparlandı. Nasılda yıkılmışlardı hepsi.
Lottie ağlayarak odaya girer girmez abisine sarılınca genç adam ağlamamak için çok zorlamıştı o an kendisini. Sadece Louis değil Nıall da ağlamalarına dayanamayarak arkasını dönmek zorunda kalmıştı.
Louis kardeşini iyice sarıp yavaşça oturdu sonra da genç kızın saçlarını okşayarak göğsünde sarsılarak ağlamasına izin verdi.
O kardeşlerinin yanında ağlayamazdı, abi olarak güçlü durmalı ve onları teselli etmeliydi bu yüzden konuşamıyor sadece kardeşinin saçını okşuyordu. Fizzy de Louis'ın dizine başını koyup ağladığında zavallı Louis artık dudaklarını dişleriyle parçalar gibi ısırıyordu. Onlar henüz çocuk sayılırdı bu yaşta annesiz kalmışlardı Louis buna çok üzülüyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Always On One Direction
Fanfiction"Merhaba " "Z-zayn ... Kalifornıya'dayım ve eskiden kim olduğumuz hakkında düşünüyorum" ◾◾◾◾◾ °Azcık angst °One Direction kardeşliği °Gerçek hayata yakın tahmin - Zaman 2016-2017-2018-2019 - (DÜZENLENEMİYOR VE BİTEMİYOR)