Sanem'den
Can hiçbir şekilde ses vermiyordu, iyice korkmaya başlamışdım, hemen odaya, ve banyoya baktım hiçbirinde yoktu, telefonu elime aldım ve titreyen ellerimle aradım, fakat ulaşılmıyordu, daha da korktum. 1 yıl öncesi aklıma geldi, tekrar aynı şeyleri yaşamak istemiyordum, yine beni bırakıp gidemezdi, peki neredeydi o zaman....
Artık gözümden yaşlar süzülüyordu, ne bir arama ne de kısacık bir mesaj dahi yoktu, mecalim kalmamıştı, yere oturdum, ve kendimi bıraktım, ama karnımdaki çocuğum aklıma geldi, ve hemen toparlandım, kendimi tamamen boşlukta hissediyordum, derken dış kapıdan ses geldi, elime önüme çıkan ilk eşya olan, bir biblo aldım, ve yavaş adımlarla aşağı indim, kapı kapanma sesi geldi, bende duvarın yanında saklanıyordum, ve birden bir adam çıktı, tam vuracaktımki can olduğunu gördüm, rahatlamış, aynı zamanda ürkek bir sesle "cann" dedim.
"Sanem, iyimisin bitanem bembeyazsın, ne bu elindeki napıyordun sen"
Konuşamadım, beynim o yetkiyi bana vermiyordu, ve sadece sarıldım, sımsıkı sarıldım, kokusunu iyice doldurdum burnuma,
"Sanem aşkım korkutma beni ne oldu, ağlamışsın"
"Can ben seni göremeyince...göremeyince çok korktum,nolur beni bırakma, nolurrr..."dedim ağlayarak ve tekrar sarıldım, can alnımdan öptü,
"7 cihan bir araya gelse, seni bırakmam sanem Divit,"
Bu sözü beni biraz olsun toparlamaya yetmişti,
"Hadi sil gözyaşlarını, senin akıttığın her damla, benim kalbime hançer olarak saplanıyor"
"Seni seviyorumm albatros"
"Bende seni Artemis"dedi, ve ardından tutkulu bir öpücük yerleştirdi dudağıma,
Ardndan salona geçtik, canın elindeki poşetleri gördüm,
"Sevgilim onlar ne?"
"Evde birşey kalmamış, markete gittim, oraya not bırakmıştım"
"Ahh, ben görmedim, o zaman ben aldıklarını yerleştiriyim,"dedim tam mutfağa gidecektimki can kolumdan tutup duvara ittirdi, boynumdan derince bir nefes aldı,
"Boşver şimdi yerleştirmeyi, gel odamıza çıkalım"
"Olmaz can, hamileyim ben unuttunmu?"
"Ovv, dimi ufaklık çabuk olsan iyi olur anne bana lazım"dedi karnımı tutarak, öylesine tatlıydıki,
"Can, küçücük çocuk, bir süre sabret, ben kaçtımmm"dedim ve kollarının altından çıkıp mutfağa gittim, hemen yerleştirmeye başladım, en sevdiğim çikolatalardan da almıştı,
-
İşim bitmişdi, ikimizde yorgun olduğumuz için odaya çıkıp uykuya hazrlanıyorduk,
"Sanemm, sevgilim diş fırçam nerde?"
"Diğer banyodaydı sevgilimm"
Bir anda aklıma annemlere nasıl söyleyeceğim geldi, çok heyecanlıydım hemen bu haberi vermek istiyordum, daha sonra gidip bir gecelik giydim ardından can geldi,
"Can yarın hemen annemlere gidelim, bu haberi vermek istiyorum, eminimki çok sevinecekler"
"Tamam bitanem, çocuğumuz ne durumda"
"Aynı babası,"dedim ve güldüm, can harika bir baba olacaktı, ikimizde yatağımza geçtik, ben her zamanki gibi canın tam kalbinin üzerine yattım, canda bir yandan saçlarımla oynuyordu,
Sonra soru sordu,
"Sanem, eğer kız olursa Çok güzel olmasın dimi"
"niyeki?"
"Yanii, şimdi erkekler dönüp bakar falan, ters bişey olur ben kıskanç biriyim,"
"Can, kızımız illaki bir gün evlenecek, vermeyecekmisin?"
"Yoo, o hep bizimle olacak"
"Hmm, peki"
"Peki ya erkek olursa"dedim meraklı bir sesle,
"O zaman sorun yok, benim gibi yakışıkı olabilir"
"Aa, olmaz o zamanda kızlar yer oğlumu"
"Sen beni yiyorsun ben sesimi çıkarıyormuyum"
"Cann, o yiyen ben değilim,"
"Peki öyle olsun, iyi geceler sevgilim"
"İyi geceler kocacım"
-
Can'dan
Sabah uyandım, bugün saneme ben kahvaltı hazırlamak istiyordum, alnına ufak bir öpücük kondurup aşağı indim, elimi yıkayıp, sofrayı hazırlamaya başladım, sanemin sevdiği gibi krep yapacaktım, sütü ve diğer malzemeleri çıkarıp yapmaya koyuldum,
