hatırlatma;
Leyla-Ben hamileyim!
Sanem'den
bir anda herkes şok olmuştu, ilk ayılan ben olup hemen ablama sarıldım ve tebrik ettim, eniştemide tebrik edip geri çekildim, can ablamı tebrik ettikten sonra, eniştemle fısıldaşarak birşeyler konuştular, eve gidince soracaktım, annem ve babam yine duygularına engel olamaz şekilde ablama ve enişteme sarıldılar, 1-2 saat daha oturup kalktık, mirayı da alıp arabaya geçtik, miraya birkaç kıyafet bakmak için canla birlikte bir mağazaya uğradık, çok tatlı şeyler vardı.
Bir süre sonra alışveriş bitmişti, fakat kendime engel olamayıp resmen mağazanın tümûnü almıştım,
"hayatım, bunlar az olmuş ama"
dedi can dalgayla,
"cann, baksana şunlara yaa, çok tatlılar engel olamadım, miray nerde?"
"buranın ufak bir oyun bölümü varmış orada"
"hııı,peki o zaman gel birlikte bakalım"
"daha bitmedi yanii"
"hayır"dedim ve elinden tutup çekiştirerek geziyordum.
(arkadaşlar, gerçekten miray için çok araştırma yaptım fakat 8 aylığa uyacak bebek yok, ve mirayı 1 yaşında olarak kabul edicez❤)
sonunda harab olmuş şekilde eve dönmüştük, ilk olarak mirayı duşa sokmam gerekiyordu,
"annecimmm, hadi gel bakalım mis kokalımm"
o sırada can atladı,
"bende mis kokmak istiyorum annesi;)"
"cann"diye tatlı bir ikazda bulundum ve mirayı banyoya soktum.
Elisa miray, henüz konuşamasada belirli belirsiz bir iki kelime söyleyebiliyordu, fakat ne zaman "anne baba"diyecekti merakle bekliyordum.
duşunu aldırıp,üstünü giydirdim ve yatırmaya gittim, son birkaç gündür biraz huysuzlansada hemen uyuyabilen bir çocuktu, uyurken minik ellerini izlemek huzur doluydu, bir süre sonra ûstünü örtüp canın yanına indim, telefonda geziniyordu geldiğimi gördü ve telefonu bıraktı, bedenimi canın kanatlarının altına hapsedecek şekilde oturdum, kokusunu içime çekerek konuşuyordum.
Can'dan
Sanem'i baya özlemiştim, çocuk falan derken bize vakit kalmıyordu, ama ne olursa olsun, evlat en huzurlu şeydi,
"sanemm"
"efendim bitanem"
"biraz yaramazlıkmı yapsak"
"ne gibi ?"
"yaa, anladın sendee"dedi sırıtarak,
"cannnn,"deyip yastık fırlattım
"aa,sen kocana yastıkmı atıyorsun"
"evet canımm"
"sen görürsün"dedim ve yastık savaşı başlattım, dahasonra sanemi gıdıklamaya başladım sanem koltuğa, bende, sanemin üstüne düşmüştüm.
Tabi sabem bu anı bozmaya çalışdı, bende bir hamle yapıp kucağıma aldım ve odaya çıkmaya başladım,
"cannn, ya cann olmaz kocacım bak bırak şu an olmaz"
"olurrr, kaçma sanemcim"
"cannn, seni çıldırtmayan ne olsun"
"sevdim bunu ;)"
odaya çıktık, sanemi yatağa bıraktım,çabuk kabullenmesi tuhafıma gitmişti, daha fazla beklemeden boynuna gömülecektimki miray ağlamaya başladı, sanem hemen kalkıp odasına gitti, gerçekten tüm hayallerimi yıktın kızım..
sanem tekrar odaya geldi,ama üstüne şort, ve t-shirt giydi' sonrada içeriye gitti,giderken pislikce bir sırıtmayla yüzüme baktı, doğru zamanı bekleyecektim artık
daha sonra bende indim, ama indiğimde gördûğüm manzara ile donup kalmıştım...
Helloo' arkadaşlar biliyorum uzun zamandır bòlüm gelemedi, ama gerçekten hiç oturup doğru düzgün yazacak vaktim olmuyor, bu bölümde kısa ama idare edin, bu arada mirayın yaşı sürekli değişti ama bir türlü tutturamadım,
Sınır 25 vote.
Sizce can niye donup kaldı?
seviliyorsunuz..❤
