leyla'dan
Flashback
Annem'in birden odaya dalmasıyla sıçradım, ve meraklı gözlerle baktım niye bu kadar telaşlıydı?...
"Sanem ve Can kaza geçirmiş, elisa'da arabadaymış..."
bu sözler üzerine kalkıp bir telaşla gittik hastahaneye, gittiğimizde can ameliyattaydı, sanem ise komada...
elisa mucizevi bir şekilde birkaç yarayla kurtulmuş tedavideydi, ayhan ve osman, deren ve bulut, ceycey mihriban abla, hüma hanım aziz baba, emre, herkes burada bekliyordu, herkesin yüzünden sıyrılan yaşlar her bir adımda yerleri ıslatıyordu...
6 ay sonra
Sanem'den
çok sevdiğin bir insan gidince ne hissedersin, hemde gelmemek üzere giderse...
Gitti!son bir defa sesini duyamadan, gitti işte...
bu sonsuz yolculukta kayboldu,
bir daha göremeyeceğim yüzünü, ya da bir daha dokunamayacağım o ellerine, benim olan gözlere aralıksız bakamayacağım,kalbini hissedemeyeceğim, oysa ki hala bendeydi...
elisa kime baba diyecek peki?,
kimden oyuncak isteyecek, peki ilk sözlerini ben kiminle kutlayacağım
cevabı yok, ve bir daha da olmayacak iyi geceler parlayan ay, sen ışığını hiç söndürme, seninle olan umutlarım ışığnla sönmesin diye...
Geldim, arkadaşlar kısa oldu ama idare edin, ve beni linç etmeyin please 😁
ve lûtfen okuyup oy vermemezlik yapmayın🙏🏻❄
