Leyla
hâlâ bekliyorduk, o arada deren, deniz ve ceycey'de gelmişti, daha sonradan bulut'da katılacaktı, ayhan dan ise bir telefon aldım, ve en kısa sürede geleceklerini söylediler, herkes heyecan ve panik ile sanemin çıkmasını bekliyordu.
Mevkıbe- hâlâ çıkmadılar, oyy kızım benimm
dedi telaşla,
leyla-annecim kolay değilki, hem çıkar birazdan, canda yanında,
Emre-yani bende merak ettim,
Nihat-bu günleridemi görecektik be
leyla-babaa, torunun olacakk yaa sevinsene azıcık
nihat-sevinmezmiyim...
O SIRADA SANEM VE CAN
Sanem'den
"Aaaaaaaa, cağnn, yeter artık ne zaman çıkıcak bu çocuk, aaaaa"
dr.-az kaldı sanem hanım, dayanın
"ıhhhhh" nefes almak bile güçdü, ama biliyordumki en güzel zorlukdu bu.
"Cann, elimi bırakma"
"yanındayım bitanem, dayan bak, çocuğumuz bizimle olucak"
bir yandan gülüp, bir yandan ağlıyordum, birde o anki acı hissiyatı, en karmaşık duyguların yer aldığı sahneydi,
dr.-sanem hanım, son kez sertçe ıkının, bitiyor
derin bir nefes alıp şiddetli bir şekilde ıkındım,
"IIIIIIIIIIAAAAAA"
-
Mevkıbe
yavrum nerde bunlar allahım sen sanemime dayanma gücü ver.
leyla- ahh, işte doktor geliyo
nihat-doktor bey, kızım, torunum iyilermi onlar?
Doktor-ikiside iyi, kızınızı odaya alacağız, torununuzda küveze alınacak
Emre-peki, sağolun iyi günler,
leyla-sanem çıktı,
dedi, ve herkes koşarak yanına gitti
nihat-güzelim iyimisinnn??
sanem-anne, baba, iyiyim merak etmeyin
leyla-tamam ablacım, deren, ceycey, deniz bulut, hepsi burada,
Sanem'den
ufak bir tebessüm atıp sedyeyle gittim, canda arkamdan geliyordu, prenses gibi süslenmiş odama girdim, diğer sedyeye aldılar, daha sonra canla sus pus kaldık,
"cann, iyimisin bitanem,?"
"iyiyim hayatım, asıl sen iyimisin,?"
"çokkk..."
"artık anne baba'yız,.."
o anda gözümden iki damla yaş süzüldü,
"evet bitanem," dedim ve kendimi daha fazla tutamadımki, o anda başımı canın göğsünde buldum
5-10 dk sonra, odam doldu, herkes buradaydı,
Mevkıbe- annemm, iyimisinn
sanem-iyiyim annecim, merak etme sen
nihat-güzel kızım benim, torunum nerede
sanem-küveze aldılar babacım, birazdan getirirler
o sırada ceyceyler geldi,
deren-sanemcimm, daha iyimisin, çok geçmiş olsun, allah bağışlasın
sanem-sağolun deren hanım,
ceycey-SANEM!
dedi komik, ve birazda duygulu ses tonuyla devam etti,
ceycey-arkadaşım nasılsın, allah analı babalı büyütsün, zalim zaman.
gülerek yanıtladım,
sanem-aaha, sağol arkadaşım
bulut-geçmiş olsun sanemcim
sanem-sağol bulutt
deniz yanıma oturdu, ellerimi tuttu,
deniz-bitanemm, annesin sen yaa
sanem- denizzz, benden daha duygulusun arkadaşım
deniz-ahah napayım,can sen nasılsın
can hiç konuşmuyordu,,
can-iyiyim, tuhaf bir hismiş
emre canın sırtını sıvazladı
daha sonra hemşire bebekle birlikte geldi, emzirmem gerekiyordu, herkes biraz bakıp çıktı, canla birlikte kızımıza bakıyorduk,
"hadi aşkım, doyur kızımızı"
"tamamda şeyy.."
"noldu bitanem"
"ııı yaa, emzircem yaa hani"
"sanem bendenmi utanıyosun, yaparken gayet keyifliydin"
omzuna hafifça vurarak yanıtladım
"ya cann, bu konuyu konuşmuycam ama bir düzeltme yapayım, keyif alan ben değildim, sendin can divit."
"hıııı, ben seni si-"
" eeee, tamam ben emzircem aa."
biraz daha utanmak istemeyip emzirmeye başladım
