Düşünsenize sevdiğiniz adamın gönlünde size zerre yer yokken, siz gözlerinizde ki yaşlara çaresizce umut bağlıyorsunuz...
Hatırlasana sevdiğim ;
"Sen beni unutmayacaksın, ben kendimi unutturmayacağım" demiştin giderken.
Sen haklıydın sevgilim.
Se...
İlk Satırlar her zaman duygulardır,hislerdir, ve doğrulardır ve sonrakiler hayattır, dünyadır, insanlardır... ~~~
Sevmeyi beceremeyen kadınlara aşk dediniz,sizi seven kadınların aşkını burnundan getirdiniz. Teninize dokunanlara kadının dibi,yüreğinize dokunana cahil dediniz. Umrunda olmadığınız kadınlara uzun cümleler kurdunuz,gece elinde telefon uyuyan kadınlardan sesinizi esirgediniz. Sizi üç gün dünyasına sığdırmayan kadınlarla hayal kurup, size ömrünü adayacak kadınların hayallerini yıktınız. Kapısında pas pas olduğunuz kadınlar uğruna,kalbine sahip olduğunuz kadınları kırdınız. Velhasıl kelam; Sizi sevebilecek kadınları üzdünüz beyler, kırdınız, eksilttiniz. Aslında siz aşkı hiç haketmediniz... (Ülkü sarıoğlu : erkek değilmi)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Buğulu gözlerle bir süre yüzünde göz gezdirdim. Yanaklarından süzülen acımasız bir damla yaşı dudaklarına değmeden temizlerken, ellerimden tutup bana bir adım daha yaklaştı.Gözleri Vücudumda ki tüm irinin can almış hali gibi akıyordu.. Kulağına eğilip "ağlama" dedim. Belimden kavrayıp beni kendine çekerken, "ağlamamam için tek bir sebep söyle" diye fısıldadı. Masum bakışlarımızın altında yatan şeytanlardan haberimiz yokmuş gibi susuyorduk.Dillerime mühür vurulmuş gibiydi. Savruluyorduk günden güne çıkamazlara... Çaresizdik. Çaresizdim.. Dilim lal olmuş konuşamıyordum. Konuşamıyorduk iki kelime etsek her şey bitecekti sanki. Onun kalbi kilitli bir sandık gibiyken ben konuşmamak için direniyordum.
Başımı omzuna koyduğumda elleriyle kolumu sıkıca kavrayıp beni bir adım geri çekti. Gözlerimden yaşların akmasını bekliyor gibi gözlerime uzun uzun bakarken ben tüm gücümle ağlamamak için direniyordum..İlk kez bu kadar güçlüydüm. Yanlış yerde ve yanlış zamanda gücümü gösterebilmiştim."Bakma" diye bağırmaya başladı ummadığım bir anda. Şaşırmış vaziyette durup hala gözlerindeki yaşları izlerken bağırışları kulağıma hoş bir melodi gibi geliyordu. Seviyordum onu hâla deli gibi. Bu en doğrusuydu. Evet hayatımda ki en doğruydu.
Körelmiş duygularımızı gün yüzüne çıkarıp sevebilecek miydik. Yoksa her geçen gün biraz daha uzaklaşıp uçurumlara sürüklenecek miydik..
➡️➡️➡️➡️➡️➡️➡️➡️➡️➡️➡️➡️
Merhaba arkadaşlar... Bu benim ilk hikayem eğer beğenirseniz kütüphanenize eklemeyi unutmayın lütfen.. Umarım desteğinizi esirgemezsiniz..
