bed¦a rosekook fic.

01.01

(Come back!! CASTLE bakın lütfenn)

Ve bu bölüme 100 vote+ 20 yorum gelene kadar yeni bölüm yok. Bölüm yazmak benim içinok kolay ama yıldıza basmak kadar değil yada üç beş kelime yazmak kadar cidden hevesim kaçıyor.

_______________________________________

σу νєяιρ уσяυм уαραиα вмω αℓıуσяυм
                      (╥_╥)
           €ʍ€ğɨʍɨ hɨç€ $ą¥ʍą¥ıɲ
_______________________________________

"Bunu nasıl yaparsın."
Sinirle ellerimi saçlarımda gezdirdim.

"Beni kandırdın lanet olası"
Alt dudağımı sinirden ısırıp başımı geriye attım. Çıldırmak üzereydim.
Bu labirentin çıkışını biliyordum ama çıkmazdım, çıkamazdım.

"Rose sakin ol." elleri kollarımı tuttuğu anda onu geri ittim

Sınırlarını zorluyordum biliyorum ama bunları hakediyordu.

"Sen!" dedim işaret parmağımı göğsüne bastırırken "Sen aşağılık bir çocuksun biliyor musun bazen annenle babanın olmayışına hiç üzülmüyorum."

Gözlerindeki ışığın döndüğüne şahit olmuştum.

Ne olmuştu? Ne yapmıştım?

Sadece durduk. Hatalıydım.

Ama kızgınım.

Üzerimde bana bıraktığı onca acı varken ne yapmamı bekliyordu.

Alt dudağımı tekrar ısırdım ve çenemin titremesine izin vererek yeniden konuştum.

"Üzgünüm Jungkook, ama yaptığın hiçbirşey benim çektiklerim kadar zor olmayacak."

Tepki vermeliydi bağırmalı yada en azından itmeliydi...

"Sen." dedi sesi hafif pürüzlüydü ve sanki o pürüz artık bana akıyor gibiydi boğazımda bir yumru oluştu.

"Sen yılanın tekisin." Bir adım atıp tam dibime girdiğinde gözlerine bakmadım.

"Ama dua et ki. Ben yılanlardan iyi anlarım Rose." bir adım bir adım ve bir adım...

O gittiğinde daha ne kadar öyle durdum bilmiyorum en sonunda dizlerimin bağı çözülmüş gibiydi. Beynimde basınç artmış gibiydi. Dizlerimin üstüne çöktüğümde başımı koltuğa yaslayıp tavanı izlerken burnumdan akan kanın yüzümde yol çizmesini izin verdim

Ben bir yılansam bunu ben istememiştim. Bir söz vardı hani gidişleri hep bir kişi yapmaz birisi iter diğeri gider.

Ama herkes gideni suçluyor.
Çünkü itenden haberleri yok.

---------------------—------------------

Gözlerimi açtığımda yataktaydım. Başımdaki ağrı gözlerime vuruyordu ve ben daha gözlerimi açamadan kapatmıştım.

Işığın parlaklığı canıma kıyarken etrafıma baktım. Burası benim yada jungkook'un evi değildi. Yabancı bir simayı taşıyordu.

"Demek uyandın kıyamet meleği."

Başımı odanın kapısına, bu derin sesin geldiği tarafa çevirdiğimde gördüğüm kişi ile kaşlarımı çattım.

"Hobie sen dönmüşsün ama beni nasıl buldun?"
Güzel gülümsemesi ve mükemmel çene hatlarıyla gülümseyerek yanıma geldi ve yatağa oturdu.

"Aslında zor olmadı buldum işte. Ve seni o hale getiren piçi de bir güzel benzettim."

Dediği şeyle hızla yatakta doğruldum ve gözlerimi kocaman açtım.

"Tanrım n'aptın?"

Hızla yataktan kalktım ve Hoseok'a döndüm.

"O-o iyi mi? Hoseok bu sefer o birşey yapmadı ben onu incittim mahvettim parçaladım o suçsuzdu."

Hoseok omuz silktim ve rahat bir tavırla elini başının altına aldı ve gülümsedi.

"Boşver başından dövmem gerekiyordu bu ödenmiş bir borç gibi düşün, geç ödenmiş."

Elimle anlıma bir fiske geçirdim.

"Şimdi nerede?"

Omzunu silkti ve yatakta oturur pozisyona geldi.

"Muhtemelen bardadır."

---------------—------------------

Gözlerimi deri döşemelerde gezdirdim. Yoktu...

Her yere bakmıştım odalar dışında her yere. Eğer sırf bu yüzden bir kadınla....
Tanrım aklım almıyordu öyle bir şey yapmış olamazdı

Derin bir nefes alıp Hoseok'un Jiminle konuşmasını fırsat bilerek koşarak merdivenlere çıktım ve odaları aramaya başladım.

Kalbim ağzımda atıyordu

İçseslerim birbiriyle savaşıyordu.

İlk kapıyı açıp baktığımda boştu diğer kapıyı hızla açtığımda 2 kız vardı ve hızla kapattım diğer kapıda 2 kız 1  erkek vardı.

Birçok odaya bakmıştım en son odayı yorgunlukla açarken. Açmamış olmayı dinlemiştim ellerim titremişti sesimi çıkartamamıştım

Boğazım yırtılıyordu ama sesim çıkmıyordu.

Sevgili günlük

Ölmek istiyorum. Ruhum arşa eğsin acılarım dinsin yaralarım kanamasın istiyorum. Kan ağlarken gülmek istiyorum.