Mind Games 3 : Lies

Κι εγώ προσπαθώ μάτια μου...

Μπαλί αρκετά χρόνια πριν

Σεπτέμβρης

Του είχε λείψει ο κρύος καιρός του Μπρούκλιν. Καθισμένος στην μεγάλη κουνιστη πολυθρόνα του , ρεμβαζοντας τη θέα της θάλασσας, άκουσε το κινητό να δονείται.
Έπιασε απρόθυμα την συσκευή και άνοιξε το μήνυμα.

Ακόμα ένα ξέσπασμα και σήμερα. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να διαχειριστώ αυτή τη κατάσταση. Σκέφτομαι σοβαρά να φύγω για ένα διάστημα από την έπαυλη. Ήταν μια τρέλα όλο αυτό... Χάνεται Κάσιεν... σβήνει... σβήνει και ξέρω πως έχω μέρος ευθύνης. Εύχομαι να περνάς καλά.

Όπως έκανε πάντοτε, δεν απάντησε. Το σαγόνι είχε μαζευτεί , οι γροθιές είχαν σφίξει και τα μάτια του, σκοτείνιασαν. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί της προκαλούσε τόσο πόνο ακόμα και μετά από όλους αυτούς τους μήνες. Πάραυτα, προσευχόταν κάπου βαθειά μέσα του , σε έναν Θεό που ποτέ δεν πίστεψε για να της δώσει τη λύτρωση...

Τόσο σε εκείνη μα τόσο και στον ίδιο...

Αρχές Οκτώβρη

"Όχι όχι!!! Όχι άλλο !! Δεν μπορώ!!" Ο Κάσιεν ξέσπασε όταν σε κάποιο από τα λιγοστά τοπικά κλαμπ είδε μια γυναίκα που της έμοιαζε. Ένιωθε μα χάνει το μυαλό του ενώ ο Λαντον ,φρόντισε διαρκώς να του υπενθυμίζει το κακο που προκάλεσε η επιλογή του. Ήταν όμως αργά. Δεν υπήρχε γυρισμός. Βγήκε έξω και άρχισε να τρέχει σαν τον τρελό ωσπου έφτασε στο αγαπημένο του μέρος... έναν παλιό μόλο που δεν χρησιμοποιούσαν πια. Λαχανιασμένος , ακούμπησε τις παλάμες στα γόνατα και έσκυψε

"Γιατί πονάει;;; ΓΙΑΤΙ ΠΟΝΑΕΙ!!" Φώναξε και πέφτοντας κάτω άρχισε να κλαίει....

Ιανουάριος

Χιόνι...Μια στάλα χιόνι επιθυμούσε να δει μα έβλεπε μόνο ήλιο. Καθισμένος όπως πάντα στο αγαπημένο του σημείο βουρκωμενος,  προσπαθούσε να κατανοήσει το λόγο που μένει πίσω. Τα μηνύματα του Λαντον πλήθαιναν ολοένα και περισσότερο και πλέον άρχισε να τα βλέπει σαν τιμωρία. Τιμωρία που έφυγε και έτρεξε μακριά.