Η φασαρία είχε απλωθεί σε ολόκληρο το σπίτι σχεδόν . Τόσο ο Ίαν όσο και ο Λαντον ανέβηκαν δυο δυο τα σκαλιά τρομαγμένοι. Είδαν την Καταλινα λαχανιασμενη έξω από τη κρεβατοκάμαρα και την Βαλερια πεσμένη και ξεμαλλιασμενη κάτω.
Ο Κάσιεν πέρασε τη νύχτα στο υπόγειο ενώ από την ώρα που ξύπνησε χώθηκε στο γυμναστήριο του κήπου θέλοντας να ηρεμήσει με αποτέλεσμα να μην έχει ιδέα για όσα διαδραματίζονται στο εσωτερικό της έπαυλης.
"Τι σκατα ...." μονολόγησε ο Λαντον πλησιάζοντας
"Τίποτα. Είχαμε μια διαφωνία και ξέρεις καμία φορά πως..."
"ΚΑΤΑΛΙΝΑ ΑΝΟΙΞΕ ΤΗ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ ΠΟΡΤΑ ΝΑ ΤΗ ΣΚΟΤΏΣΩ!!!" Η φωνή της Ολιβιας διέκοψε το λόγο της μα η Καταλινα δε πτοήθηκε
"Μη της δίνεται σημασία. Είναι στις μαύρες της..."
Χαμήλωσε και σήκωσε την Βαλερια κοιτάζοντας τη κατάματα και υπενθυμίζοντας της στα βουβά όσα της είπε λίγα δευτερόλεπτα πριν... Της έδωσε να καταλάβει με λίγες μόνο λέξεις πως όντως θα έφευγε... Απλά θα έφευγε νεκρή αν συνέχιζε. Κλείδωσε με το ζόρι την Ολιβια στο δωμάτιο και της έδωσε μια ευκαιρία να συμμορφωθεί. Σαν απάντηση στα όσα της έσυρε, το μόνο που της είπε ήταν πως ξεφτιλίζει τόσο τον εαυτό της σαν γυναίκα οσο και τον άντρα της. Βέβαια η Βαλερια δεν είχε και επιλογή. Αν έβγαινε η Ολιβια θα τη σκότωνε ενώ ήξερε πως η κίνηση της ήταν λανθασμένη. Θεώρησε πως θα απειλούσε τη Καταλινα χωρίς να τη πάρει κανένας χαμπάρι μα λογαριασε χωρίς το ξενοδόχο. Ζήτησε συγγνώμη για τη συμπεριφορά της ρίχνοντας το φταίξιμο στην εμμηνόπαυση που δεν περνούσε, μα τη βρήκε σαν καλή δικαιολογία και επιστρατεύοντας όλο το υποκριτικό της ταλέντο , σκέφτηκε πως αν ήθελε να καταστρέψει τη Καταλινα και να κερδίσει έπρεπε να το κάνει με πλάγιο τρόπο και όχι με μετωπική επίθεση.
"Έχει δίκιο... Είπα κάτι που την ενόχλησε και ήταν λάθος μου..." ψέλλισε η Βαλερια μόλις στάθηκε στα πόδια της.
"ΑΝ ΒΓΩ ΈΞΩ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΓΏ ΤΙ ΕΊΝΑΙ ΛΆΘΟΣ!!!" Η Ολιβια ούρλιαξε από μέσα και η Καταλινα ξεκλειδώνοντας τη πόρτα άνοιξε και μπήκε σαν αστραπή.
"Σταμάτα!" Απαίτησε σιγανά κι εκείνη άρχισε να κάνει νοήματα σαν τρελή "Ολιβια άφησε το να χαρείς, από ότι κατάλαβα πρέπει να φώναξα χθες. Ο Ίαν ήθελε να με προστατέψει ψυχολογικά μα δε του βγήκε και δε θέλω να μάθει όσα έγιναν."
"Να το αφήσω; Αυτή η γυναίκα θέλει σκοτωμα!! Το πρωί τα παιδιά τώρα αυτή... θα αρχίσω τα ψυχοφάρμακα!" Αποκρίθηκε μα δάγκωσε αμέσως τη γλώσσα της.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mind Games 3 : Lies
MaceraΗ μοίρα είναι πουτανα ... Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε τουλάχιστον ύστερα από τόσα χρόνια... Ύστερα από τόσα ψέματα μα και τόσες αλλαγές... Πόσο δυνατά κολλημένο είναι ένα ήδη σπασμένο γυαλί; Πόσο τρόμο μπορεί να προκαλέσει μια τόσο αθώα λέξη όσο...
