Mind Games 3 : Lies

Αποχώρηση;

Δύο μέρες αργότερα

Θέλοντας και μη γύρισαν μαζί με την Ιζαμπέλ ολόκληρη τη Νέα Υόρκη μα και το Μπρούκλιν. Ο Κάσιεν όσες αντιρρήσεις και να έφερε, όσους καυγάδες κι αν πάτησε με τη Βαλερια ,κατέληξε να κάνει το χατίρι της κόρη του. Τουλάχιστον όλα έγιναν υπό το φως της μέρας.

"Μην ξεχάσεις και το βαλιτσάκι οανω από το κρεβάτι!" Είπε η Βαλερια βγαίνοντας προς τα έξω και ο Κάσιεν έβγαλε καπνούς. Δεν μίλησε όμως. Είχε αρκετές σκοτούρες από τη στιγμή που έφτασε η ώρα... μια ώρα για να φύγει. Να αφήσει πίσω το βλαστάρι του και να επιστρέψει στο Μπαλί.

"Κάσιεν τελείωνε γαμω το ! Η μικρή θα μας περιμένει είπε στο αεροδρόμιο!"

Εκείνος ξεφυσησε αγανακτισμένος. Έβγαλε τις βαλίτσες, κλείδωσε και την ακολούθησε στο ασανσέρ.

"Ώρες ώρες νομίζω πως το κάνεις επίτηδες για να χάσουμε τη πτήση! Από το πρωί σου λέω να βιαστείς κι εσύ το βιολί σου ! Ήθελα να ξέρα αν σου έμεινε καθόλου μυαλό εκεί μέσα! Μέσα στη γκρίνια και τη μιρλα είσαι! Τίποτα δε χαρήκαμε! Μην πας εδώ,  μην πας εκεί.." Η Βαλερια τον στόλιζε ώσπου οι πόρτες του ασανσέρ έκλεισαν "Τι με κοιτάζεις έτσι; Ξινο μας το έβγαλες! Ούτε για φαγητό πήγαμε χθες το βράδυ που ήθελα, για να μην αναφέρω πως σε περίμενα προχθές σχεδόν όλη νύχτα και ενας Θεός ξέρει που τριγυριζες! Μήπως επισκέφθηκες καμία παλιά σου γκομεν...."

Η φωνή της Βαλεριας κόπηκε μαχαίρι...
Ο Κάσιεν πέταξε κάτω τις βαλίτσες και αρπάζοντας την από το λαιμό την έσπρωξε με δύναμη στο καθρέφτη που υπήρχε στο ασανσέρ. Εκείνη χλωμιασε. Πίεσε τα δάχτυλα του τόσο όσο ήθελε κοιτάζοντας τη βαθειά μέσα στα μάτια και μόλις είδε το πρώτο δάκρυ να κυλάει τη πλησίασε.

"Ξέρεις τι ήμουν;" ρώτησε χαμηλόφωνα κι εκείνη κούνησε όπως όπως αρνητικά το κεφάλι "Ωραια λοιπόν, αφού δε ξέρεις θα σου δώσω  μια τελευταία ευκαιρία να συμμορφωθείς. Πίστεψε με δεν θέλεις να με μάθεις από την ανάποδη....Δεν ξέρω τι σκατα σου συμβαίνει μα την επόμενη φορά που θα μου μιλήσεις με ύφος , να θυμάσαι ένα πράγμα...." έκανε μια παύση και της χάρισε ένα στραβό χαμόγελο "Να θυμάσαι αγάπη μου, ότι μπορεί απέναντι σου να έχεις κάποιον ψυχακια. Κάποιο τρελό... Ίσως και δολοφόνο . Κάποιον που δε διστάσει να σου πάρει το κεφάλι ενώ κοιμάσαι...." γέλασε πάνω στα χείλη της και την απελευθέρωσε. Έπιασε τις βαλίτσες σαν κύριος και χωρίς να τη βλέπει, προσήλωσε το βλέμμα στη πόρτα.