VERDA | Texting

27

Merhaba arkadaşlar..
Bölümler aşırı aksadı farkındayım. Bu aralar fazla bölüm yazamıyorum. Kafamı toparlamaya çalışıyorum..

30. bölümde final yapma kararı aldım. Bundan sonra cumartesi günleri bölüm gelecek. Bitirmeye çalışacağım..

Bir süre sonrada Sayko Lise final yapacak. Onun tahmini kaç bölüm süreceğini bilmiyorum. Sanırım en fazla 10 bölüm daha gelir. Sonra final olur.

Yeni hikaye yazar mıyım bilmiyorum. Yazacak olursam mutlaka haberiniz olur. Her şey için teşekkürler♥

Kapıdan giren Arda ve Simge'ye bakıp ayağa kalktım. Simge raporları uzatırken, Arda sevimlilik yapma peşindeydi. Simge, Arda'yı umursamadan tekli koltuğa oturduğunda dudaklarımı birbirine bastırıp raporları inceledim. Bir sorun görünmüyordu.

"Bu işi halledebiliriz değil mi?"

Bakışlarımı Verda'ya çevirip "Sen bana güven." dedim.

"En çok sana güveniyorum." Gülümserken yanına oturdum. Bakışlarımı tartışan Arda ve Simgeye çevirip dudağımı büzdüm. Verda halime gülerken çalan telefonunu çıkarıp arayan kişiye baktı. Telefonu açıp kulağına yerleştirdi.

"Efendim?"

Bir süre karşı tarafı dinledikten sonra sinirle konuşmaya başladı.

"Sana benim yanımda daha mutlu demiştim!" Telefonu kapatıp çantasına attı ve ayağa kalktı. Bende onunla beraber ayağa kalkıp kolunu tutunca bakışları bana döndü.

"Ömür çok ağlıyormuş. Beni istiyor. Gidiyorum."

"Bende geliyorum." dedikten sonra elimdeki raporları Sevda'ya uzattım. Odadaki aklı başında tek insana. Sevda raporları alıp kapıya kadar bizle gelirken "Dikkat edin." demişti.

Evden çıkıp taksi beklerken gergin bir şekilde etrafa bakan Verda'nın elini tutup "Sakin ol. Her şey yoluna girecek." dedim. Bakışlarını ellerimize indirip gülümsedi. Yüzüne bakarken parmaklarımızı kenetlendim. Bu eli tutmak için çok beklemiştim. Bu saatten sonra her zaman yanında olacaktım.

*

"Verda!" diyen Ömür kollarını ablasının boynuna dolayınca dikkatle onları izledim. Çok güzel bir ilişkileri vardı.

"Ben seninle kalmak istiyorum." Verda bakışlarını sert bir şekilde babasına çevirince "Tamam götür." dedi. Kaşlarım havaya kalkınca babasına yaklaşıp "Kızımdan vazgeçmem diyordunuz." dedim.

"Annesi gitti. Verda daha iyi bakar. Hatta benden bile.."

Bu anı fikir değişimi bende bir şüphe uyandırırken Ömür'ü kucağına alan Verda'ya baktım.

"Valizi hazır. İstediği kadar sende kalabilir." Verda sorgulamadan evden çıkarken köşedeki valisi alıp bende çıkmıştım. Ömür'ü taksinin arka koltuğuna oturtup kapıyı kapattı ve bana baktı.