VERDA | Texting

ÖZEL BÖLÜM 2

Uzun bir aradan sonra özel bölüm geldi. Bölüm Sevda'nın ağzından :)

Keyifli okumalar🖤

"Deniz'e karşı bir şeyler hissediyor musun?" duyduğum soruyla şokla Savaş'a bakarken güldüğünü gördüm. Cevabını bildiği soruları sormayı çok severdi.

"Bence hisset. Çünkü ben çoktan eniştem olarak bir şeyler hissetmeye başladım." Arda konuştuğunda gülmeye başlamıştım.

"Sanırım hala korkuyorum."

"Sana üzülmeyeceğinin garantisini kimse veremez. Yaşamadan bilemezsin." Savaş'ın dediğini kafamla onayladığımda konuşmaya devam etti.

"Senelerce üzüldüm ve sonunda Verda benim yanımda. Bence denemeye değer. Çünkü sevmekte, sevilmekte çok güzel bir şey."

"Sevmek dedin Simge'yi özledim. Ben arayıp geliyorum." Arda telefonunu eline alıp salondan çıkarken arkasından gülümseyerek bakıyordum.

"Bir daha üzülmeyi kaldırabilir miyim, bilmiyorum."

"Üzülürsen seninle ağlayacak iki arkadaşın var." Savaş eliyle omzuna vurduktan sonra konuşmaya devam etti.

"Ve güzel bir omuz var."

Gülerek oturduğu koltuğa yaklaşıp yanaklarını sıkmaya başladığımda kahkaha atmaya başlamıştı. Uzun zamandır hayatımız bu kadar güzel gitmiyordu. Savaş'ın ailesindeki kayıpları. Verda'nın yokluğu senelerce onu üzüp durmuştu.

Benim ailem özellikle annem sürekli Erkan yüzünden tartışma çıkarıp duruyordu. Hala nedenini bilmesem de sürekli o acı günleri hatırlatıp duruyordu. Tabi birde Erkan vardı. Belki aptallık, belki de çocukluktu yaptıklarım, bilmiyorum. Bildiğim tek şey Deniz'in hayatıma çok güzel şeyler kattığıydı.

Arda, sanırım aramızda en düzgün olan oydu. Tek derdi günlük takıldığı kızlardı. Onun tek bir kıza bağlı kaldığını görmek hala duygulandırıyordu.

Aşık olmak herkese çok iyi gelmişti.

Çalan telefonumla bakışlarım sehpaya dönerken arayanın Deniz olduğunu görüp derin bir nefes aldım. Yaklaşık 6 aydır sabırla beni bekliyordu. Başkası olsaydı belki çoktan vazgeçmiş olurdu. Ama o Deniz'di işte. Vazgeçmezdi.

Sehpaya uzanıp telefonu elime aldım ve açıp kulağıma götürdüm.

"Enişteme selam söyle." Savaş gülerek konuşurken, Deniz'in gülme sesi geldi.

"İnşallah enişten olacağım."

"Bakalım." dediğimde gülmeye devam edip "Hadi ama bir şansı hak ediyorum." dedi.

"Bana yemek yaparsan düşünebilirim."

"Aslında bende onun için aramıştım. Sana yemek yapıyorum. Gel hadi!" Bakışlarım Savaş'a döndüğünde "Bana yemek yapıyormuş." dedim.

Savaş kahkaha atıp "Kalp kalbe karşı." dediğinde yanımdaki koltuğa doğru eğilip bir yastık alıp ona doğru fırlattım. Tuttuğunda dil çıkarıp evin kapısına yöneldim.

"Tamam geliyorum." Telefonu kapatıp çantama attıktan sonra heyecanla ayakkabılarımı giyip evden çıktım. Yoldan geçen bir taksiyi durdurup Deniz'in evinin adresini verdikten sonra zaman geçirmek için telefonumla oynamaya başladım. Bu kadar heyecanlanmam normal miydi?

Uzun zamandır ilk defa arkadaşlarım dışında bir erkeğin bana değer verdiğini hissediyordum. Bu çok farklı bir duyguydu.

Taksi durduğunda etrafa baktım. Deniz'in evine gelmiştik. Taksiciye parasını ödeyip taksiden indikten sonra derin bir nefes alıp apartmana baktım.