son dans | texting

üç

Almir: Anılarımızı düşünmeden yapamıyorum.

(Gönderilemedi)

Almir: Her yer sen dolu Delibal.

(Gönderilemedi)

Almir: Her yer biz doluyuz. Anılarımız.

(Gönderilemedi)

Almir: Sana yaklaşamamak çok koyuyor inan.

(Gönderilemedi)

Almir: Ama böylesi senin için daha iyi.

(Gönderilemedi)

Almir: Böylesi seni daha az üzecek.

(Gönderilemedi)

Almir: Üzüleceksin ama daha az.

(Gönderilemedi)

Almir: Üzülmeni istemiyordum, hiçbir zaman da istemeyeceğim.

(Gönderilemedi)

-

"Almir, kız kapıda bekliyor! Napayım kovayım mı onu? Ne kadar ayıp!"

Anneme yalvarırcasına bir bakış attım.

"Anne lütfen," kapı bir kez daha şiddetle vurulunca yerimde sıçradım. "Biliyorsun ben hasta olunca yanımdan ayrılmıyor ve o da hasta oluyor. Bünyesi zayıf."

Annem hafif bir tebessümle bana baktı.

"Onu gerçekten bu kadar çok mu seviyorsun?"

Usulca salladım başımı.

"Ben üzdüğümde, kendimden nefret edecek kadar çok."

*

Bu hikaye çok kısa ama özel olacak,

☾