son dans | texting

on

Almir: Artık yavaş yavaş bitiyorum Delibal.

(Gönderilemedi)

Almir: Senden uzakta, sana dokunamadan.

(Gönderilemedi)

Almir: Özür dilerim.

(Gönderilemedi)

Almir: Artık bu kafayı kaldıramıyorum.

(Gönderilemedi)

Almir: Etrafımda ne oluyor, ne bitiyor hiç bilmiyorum.

(Gönderilemedi)

Almir: Bu durum annemi çok korkutuyor.

(Gönderilemedi)

Almir: Buradan annem için de özür dilerim.

(Gönderilemedi)

Almir: Özür dilerim anne, yakında hiç istemediğin bir şey olacak.

(Gönderilemedi)

Almir: Ve o şey olduğunda, senin çığlığınla herkes uyanacak anne ama ben uyanmayacağım.

(Gönderilemedi)

-

Sigaramdan bir nefes daha çektim içime ve Delibal'ımın fotoğrafını kenara koydum ve bitmiş sigarayı sönsürerek karanlık gökyüzüne baktım.

Birden balkon kapısının açılması ile yerimde sıçramış ama o yöne bakmamıştım. Büyük ihtimalle annem yine bana bakmaya gelmişti.

"Almir, oğlum gel bir şeyler ye bu halin hiç iyi değil."

Başımı iki yana salladım. Bir şey yiyesim yoktu.

"Bana bak," hızlı adımlarla yanıma vardı ve omzuma vuruverdi.

"Yoksa Erva ile mi kavga ettin?"

Delibal'ımın adını duyduğumda kalbime giren sancı canımı çok yaktı.

Boğazımda ki kocaman yumruya engel olamadım.

"Anlaşıldı şimdi.." diye mırıldandı ama duymazlıktan geldim.

Annem çıktı daha başka bir şey demeden.

Bende ağladığımla kaldım.