Maybe I Regretted It #ABA2019 #GRcontest

Κεφάλαιο 17ο

Ντριγκκκκκ

Όχι πάλι σκέφτομαι... Είναι για ακόμα μια φορά πρωί.... Δεν θέλω να σηκωθωωω...

Κάτσε... Για μισό... Είναι Σάββατο ! Γιειιιιιι σήμερα θα πάω στον Κωστα μου... Ανυπομονώ τόσο πολύ...

Μου έλειψε ο βλάκας μου δύο βδομάδες περίπου έχω να τον δω από κοντά...

Έβαλα ένα μαύρο ψηλομεσο κολλητό τζιν με λίγα σκισιματα και μια άσπρη φούτερ καθως μπορεί να κοντεύει άνοιξη αλλά σήμερα ο καιρός ειναι χάλια, έβαλα τα παπούτσια μου πήρα την τσάντα μου που μέσα είχα όλα τα απαραίτητα (ρούχα λεφτά κινητό φορτιστή κ.α) και ξεκίνησα να πάω προς τα ΚΤΕΛ για να πάρω το λεωφορείο για Θεσσαλονίκη.

Μπήκα στο λεωφορείο και τώρα το μόνο που μένει είναι να περιμένω το λεωφορείο να φτάσει στα ΚΤΕΛ της Θεσσαλονίκης.

Εκεί θα συναντηθώ με τον Κώστα... Θα έρθει να με πάρει με το αυτοκίνητο του.

-2ωρες μετα-

Είμαι εδώ και 1 ώρα τουλάχιστον εδώ... Ο Κώστας πουθενά... Τον πήρα τηλέφωνο του έστειλα μηνύματα αλλά τίποτα...

Έχει το τηλέφωνό του απενεργοποιημένο... Και εγώ τι θα κάνω τώρα; Ας πάρω ένα ταξί καλύτερα και να πάω παραλιακά καμία βόλτα μόνη μου...

Αφού ήρθα που ήρθα ως εδώ ας το χαρώ τουλάχιστον... Μα πόσο να το χαρώ όταν το αγόρι μου με εστισε;

Ήρθε το ταξι ανοίγω την πόρτα να μπω μέσα και ακούω κάποιον να φωνάζει το όνομα μου

??: Ιωαννααααα περιμενεεεεε

Γύρισα και αντίκρισα έναν αναμαλλιασμενο Κώστα να τρέχει προς το μέρος μου.

Αφού είπα στο ταξιτζή ότι τελικά δεν θα το χρειαστώ κινήθηκα προς το μέρος του Κώστα

Ιωα: Που ήσουν; Ξέρεις πόση ώρα σε περιμένω;

Αυτός σκύβει το κεφάλι και κοιτάει στο πάτωμα

Κωσ: Ναι το ξέρω απλά με πήρε ο ύπνος

Είπε και άρχισε να τρίβει τον αυχένα του από την αμηχανία

Ιωα: Με εστισες τόση ώρα εδώ επειδή κοιμόσουν;
Κωσ: Συγγνώμη αλλά θα επανορθώσω

Είπε και τα μάτια του έλαμψαν

Ιωα: Καλά

Η αλήθεια είναι ότι με πειράξει πάρα πολύ αλλά δεν θέλω να το δείξω για να μην μαλώσουμε και χαλασουμε την διάθεσή μας.