Κεφάλαιο 12ο

47 9 2
                                    

~Ιωαννας pov~

Ξύπνησα νιώθοντας ότι κάτι λειπει... Τελικά μετά από ένα πεντάλεπτο που κατάφερα να ανοίξω τα μάτια μου συνηδητοποιησα ότι ο Κώστας λείπει. Με παράτησε... Ούτε γεια δεν μου είπε το γουρούνι... Και πως στο καλό μπόρεσε να φύγει χωρίς να με ξυπνήσει; Τόσες φορές που μπορεί να το έχει κάνει εξπερ πρέπει να έγινε...

Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου το έστρωσα και πήγα στο μπάνιο. Έκανα ένα κρύο και χαλαρωτικό μπάνιο.

Όσο έκανα μπάνιο στιγμές από την χθεσινή μέρα με τον Κώστα παίζανε στο μυαλό μου σαν ταινία. Τι ωραία που ήταν... Ουφφφ... με αυτήν την σκέψη έριξα κρύο νερό πάνω μου και ένιωσα όλους μου τους μύες να χαλαρώνουν.

Βγήκα από το μπάνιο και κοίταξα το κινητό μου. Κανένα μήνυμα από τον Κώστα... Τπτ... Πήγα στην κουζίνα αποφασισμένη ότι θα πνίξω τον καημό μου στην Μερέντα.

Έφτασα στην κουζίνα και τι να δώ; Όλο το τραπέζι ήταν γεμάτο με κρουασανακια πανκεικς τοστ αβγά και μπέικον. Είχε μάλιστα και την Μερέντα και ένα ποτήρι με χυμό αλλά το καλύτερο είχε ένα μπουκέτο με άσπρα γαρίφαλα αχχχ τα αγαπημένα μου. Από το σοκ και την χαρά μου άρχισα να βγάζω κάτι τσιριδες που είμαι σίγουρη ότι μόνο τα δελφίνια μπορούν να ακούσουν και να καταλάβουν.

Έκατσα στο τραπέζι και τότε συνειδητοποίησα ότι υπήρχε και ένα μικρό σημείωμα δίπλα από το πιάτο που είχε τοποθετήσει. Βιαστηκά άρχισα να το διαβάζω την πρώτη φορά το διάβασα από μέσα μου αλλά επειδή δεν μπορούσα να το πιστέψω το διάβασα ξανά δυνατά αυτή την φορά

Ιωα: Μωράκι μου εγώ δυστυχώς έπρεπε να φύγω γιατί ήρθαν οι γονείς μου και με έψαχναν. Σου έφτιαξα πρωινό... Εύχομαι να σου αρέσει... Και τελος τα πιο όμορφα λουλούδια για την πιο όμορφη κοπέλα... Σε αγαπώ

Μωράκι;; Με αγαπάει;;

Σκεφτομενη αυτές τις φράσεις του απλά έμεινα να κοιτάω το κενό και να χαμογελάω...

Από αυτή την κατάσταση με έβγαλε ένα χτύπημα στην πόρτα

Ιωα: Ποιος είναι;

Φώναξα. Και αν είναι κλέφτης;; Δεν νομίζω να μου απαντήσει... Οχχχ την έκανα την πατάτα μου πάλι

??: Ιωάννα εγώ είμαι

Άκουσα μια φωνή πίσω από την πόρτα

??: Η Κωνσταντίνα μαζί με την Κατερίνα

Στο άκουσμα των ονομάτων τους μια μεγάλη ανάσα μου βγήκε που δεν ήξερα καν ότι κρατούσα.

Maybe I Regretted It #ABA2019 #GRcontest Donde viven las historias. Descúbrelo ahora