Çok küçük yaşlarda başlar insan sevmeye.
İlk önce Anne sevgisini tadar ardından baba sevgisini.
Ah ah yere düşürdüğümüzde ağlardık sadece ve orda annemiz elimizden tutup kaldırırlardı, değil mi?
Ya sonra?
Dostlarımızı seçer olduk.
Çünkü onları daha çok sevmeye başlamıştık.
Derdimizi annemize babamıza anlatmazdık bile artık.
Telefonla arasalar bile iki saniye konuşup "iyim, kapatıyorum" diyip kapatırdık.
Dost sandığımız insanlara anlatırdık iki, üç saat hatta tüm gün, onlarda kendi dostlarına....
Sırtımızdan az vurmadılar.
Biz yinede susup oturmadık mı?
Allah cc. bırakmadık mı?
Hayat bu değil mi ama;
yalan, dolan ve fani ?
Çoçuk olsak tekrar sadece yere düştüğümüzde ağlasak olmaz mı?
Düştüğümüzde annemiz gelse kaldırsa bizi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Masum AŞK
Historia CortaTam rahata kavuştum derken çıkmaz mı önüne engeller ? Tam aşkı buldum derken girmez mi insanoğlu hüzünlü haftalara, aylara hatta yıllara? Sabrının karşılığını beklemez mi insanoğlu? Kader öyle bişeydir ki; Rahata kavuştum der ölürsün, öldüm sanar...
