The New Neighbor

Κεφ 28

4 μέρες μετά
Σήμερα είναι η τελευταία μέρα στην Θεσσαλονίκη και κανόνισα να φύγω με το βραδινό αεροπλάνο για να βγούμε βόλτα και να χαιρετίσω τα παιδιά.
Πέρασαν, γρήγορα και αρκετά ωραία οι μέρες χωρίς να μιλήσω στον Άρη βέβαια αλλά αυτός με έπαιρνε συνέχεια τηλέφωνο και οποτε ήμουν με τα παιδιά στο στέκι προσπαθούσε να μου μιλήσει αλλά τον απέφευγα.
Ααα επίσης έκανα κάτι με τον Κωνσταντίνο...
Ναι μην με βρίσετε ηθελα και το έκανα είναι πολύ καλός μαζί μου.
Δεν με ενδιαφέρει τι θέλει να μου πει πάντως εγώ το παιχνιδάκι του δεν γίνομαι!
«Έλα να βρούμε τι θα βάλεις για να βγούμε» μου λέει η Δαναη και αρχίζει να ψάχνει στην βαλίτσα
«Αυτό θα βάλεις να ανάψουμε λίγο τον Άρη» μου λέει και μου δείχνει αυτά ⬇️

«Ωραία πάω να τα βάλω» της λέω και πάω στο μπάνιο
«Έτοιμηηηη» της λέω όταν βγαίνω από το μπάνιο
«Θεα είσαιιιι» μου λέει
«Αααα και επίσης ο Κωνσταντίνος είπε εντάξει για να κάνει και καλά το αγόρι σου» μου λέει 
«Πως και δέχτηκε; Μετά από αυτό;» της λέω
«Δεν ξέρω μάλλον σε θέλει» μου λέει και μου χαμογελάει πονηρά
«Σταματά τις βλακείες» της λέω και γελάμε
«Ατε ρε κορίτσια να φύγουμε επιτέλους» μας φωνάζει ο Μάρκος
«Ερχόμαστεε» του λέει η Δαναη
Βάζουμε κολόνια, βάζω και εγώ τα παπούτσια μου και κατεβαίνουμε κάτω.
«Πορτοφόλι και κινητό πήρα οποτε είναι όλα εντάξει» λέω και φεύγουμε
Όταν φτάσαμε τα παιδιά μας περίμεναν εκεί και τους χαιρετίσαμε.
«Έτοιμη για το σχέδιο;» με ρωτάει ο Κωνσταντίνος
«Ναιι» του λέω
«Δεν έχεις κάποιο πρόβλημα έτσι;» τον ρωτάω
«Όχι καλε ίσα ίσα χαίρομαι που σε βοηθάω» μου λέει
«Ωραία» του λέω
«Έρχονται» λέει η Δαναη και ο Κωνσταντίνος με βάζει να κάτσω στα πόδια του
«Γεια σας» λένε όταν έρχονται κοντά
«Γεια» λέμε και εμείς
Ο Άρης πρόσεξε ότι καθόμουν πάνω στον Κωνσταντίνο και έκανε τα χέρια του μπουνιές.
Τι πάθαμε Αρουλη;
«Πάμε να πάρουμε καφέδες;» ρωτάει μετά από λίγο ο Γιώργος
«Ναι» λέει ο Βαγγέλης
«Αν είναι κορίτσια καθήστε εδώ και εμείς πάμε να τους πάρουμε» λέει ο Δημήτρης
«Οκ» λέει η Δαναη
«Μωρό μου θα είσαι εντάξει;» με ρωτάει ο Κωνσταντίνος
«Ναιιιι» του λέω και μου δίνει ένα πεταχτό φιλί ενώ όλοι οι άλλοι γουρλωνουν τα μάτια τους
«Εσείς... Τα έχετε;» μας ρωτάει ο Άρης
«Μπορεί» του απαντάω χαμογελώντας
«Εμ ναι πάμε να πάρουμε τους καφέδες τώρα» λέει ο Βαγγέλης γιατί πρόσεξε ότι ο κολλητός του νευρίασε
«Ναι πάμε» λέει και ο Μάρκος και φεύγουν
«Ρεεε τον νευρίασες τόσο πολύ» λέει η Κατερίνα
«Το ξέρω» λέω χαρούμενη
«Το παρα κάνατε νομίζω ρε θα κάνει καμία βλακεία» λέει η Δαναη
«Δεν θα κάνει τίποτα» της λέω
«Και πως είσαι τόσο σίγουρη;;» με ρωτάει
«Δεν ξέρω... Αλλά δεν θα κάνει τίποτα είμαι σίγουρη» της λέω
«Καλααα» μου λέει
Μετά από λίγη ώρα ήρθαν τα αγόρια με τους καφέδες και μόλις τους ήπιαμε πήγαμε βόλτα, συζητήσαμε διαφορά θέματα και κάναμε πολλές βλακείες μέχρι που πήγε 7 και έπρεπε να το διαλύσουμε γιατί εγώ και ο Άρης έπρεπε να πάμε αεροδρόμιο.
Αποχαιρέτησα τον Γιώργο και τον Βαγγέλη γιατί δεν ξέρω αν θα πήγαιναν τον Άρη στο αεροδρόμιο και μετά φύγαμε.
•••••••••••••••••••
Στο αεροδρόμιο
Μόλις φτάσαμε και ήρθαν όλοι για να με αποχαιρετίσουν.
«Καλο ταξίδι ξαδερφουλα θα μας λείψεις» μου λέει η Δαναη στο τέλος κλαίγοντας
«Ευχαριστώ αγαπη μου και μην κλαις αφού θα έρθετε και εσείς σε λίγες μέρες» της λέω γελώντας και την αγκαλιάζω
«Το ξέρω αλλά και πάλι» μου λέει
«Ναι αλλά τώρα πρέπει να φύγει οποτε άσε με και εμένα να την αγκαλιάσω» λέει ο Μάρκος γελώντας και η Δαναη με αφήνει για να με αγκαλιάσει και ο Μάρκος
«Ατε καλο ταξίδι μικρή μου, να προσεχείς και τα λέμε σε λίγες μέρες» μου λέει και με αγκαλιάζει
«Ευχαριστώ και θα προσέχω» του λέω και τον αγκαλιάζω και εγώ
«Εμ Μελινα πρέπει να μπούμε» λέει ο Άρης
«Ναι» του λεω
«Θα μου λείψεις μικρή μου» λέει ο Κωνσταντίνος και με φιλάει στο μάγουλο
«Έλα Μελινα πάμε» μου λέει ο Άρης και με πιάνει από το χέρι
«Καλο ταξίδι» μας ξανά λένε και ο Άρης παίρνει την βαλίτσα μου και την δικιά του και μπαίνουμε μέσα
•••••••••••••••
Όταν φτάσαμε Αθήνα μας περίμεναν οι μα μαμάδες μας και τα αδέρφια μας στο αεροδρόμιο για να μας πάρουν γιατί οι μπαμπάδες μας δούλευαν.
«Αγαπη μου» μου φωνάζει η μαμά μου όταν με βλέπει και με αγκαλιάζει
«Γεια σου μαμά» της λέω και την αγκαλιάζω και εγώ
«Μας ελειψες» μου λέει όταν με αφήνει
«Εντάξει ρε μαμά μόνο για μια εβδομάδα έλειψα» της λέω
«Εε και πάλι μας ελειψες» μου λέει
Μετά με αγκάλιασε η Μαρία και η κυρία Κατια και στο τέλος ο αδερφός μου
«Μικρή μουυυ» μου λέει και με σηκώνει στην αγκαλιά του
«Πως πέρασεςς;;» με ρωτάει χαρούμενος
«Τέλεια τα υπόλοιπα θα στα πω στο σπίτι» του λέω
«Ναι είναι και η Χριστίνα με τον Γιάννη εκεί» μου λέει και μετα περνούμε τις βαλίτσες μας και φεύγουμε
Όταν φτάνω στο σπίτι ο Γιάννης και η Χριστίνα πέφτουν πάνω μου και με αγκαλιάζουν ενώ μου λένε ότι τους έλειψα
Μα πως κάνουν έτσι όλοι μόνο μια εβδομάδα έμεινα Θεσσαλονίκη.
Μιλήσαμε για πολύ ώρα μέχρι που νύσταξα και ο Γιάννης έφυγε ενώ εγώ πήγα πάνω εβαλα τις πιτζάμες μου και ξάπλωσα να κοιμηθώ.
••••••••••••••
«Μελινα» ακούω αλλά δεν δίνω σημασία και συνεχίζω να κοιμάμαι
«ΜΕΛΙΝΑ» φωνάζει ακόμα πιο δυνατά
Νταξει τώρα κατάλαβα ποιος είναι
«Μπορείς να μου πεις τι θες;» τον ρωτάω νευριασμενη
«Σήκω θέλω να μιλήσουμε» μου λέει
«Άσε με ήσυχη ρε Άρη και νυστάζω» του λέω
«Η ώρα είναι 10 μου κανεις πλάκα; Σήκωωω» μου λέει
«Γαμω ξεροκέφαλε» του λέω και σηκώνομαι από το κρεβάτι
«Βγες έξω να αλλάξω» του λεω
«Δεν χρειάζεται έλα έτσι» μου λέει με με τραβάει από το χέρι
«Εεε που να έρθω έτσι;;» του λέω
«Στο σπίτι μου ρε ηλίθια που δεν είναι κανένας» μου λέει
«Πωωωω» του λέω αλλά δεν δίνει σημασία και αρχίζει να περπατάει τραβώντας με από το χέρι.
Βγαίνουμε από το σπίτι μου και πάμε απέναντι.
Όταν μπαίνουμε μέσα μου λέει να πάω πάνω στο δωμάτιο του και εγώ τον ακούω και όταν ανεβαίνω και μπαίνω μέσα ξαπλώνω στο κρεβάτι του γιατί ακόμα νυσταζα και μετά από λίγο με πήρε ο ύπνος.
«Ρε Μελινα πάλι κοιμήθηκες;» ακούω τον Άρη
«Μμμμμ» του λέω αλλά δεν λέει τίποτα αλλο
•••••••••••••••••••••••••••