The New Neighbor

Κεφ 33

ΑΡΗ POV
2 μέρες μετά
Σήμερα επιτέλους θα παρω εξιτήριο και θα πάω σπίτι μου. Δεν άντεχα άλλο εδώ μέσα και επίσης θέλω να δω την Μελινα μου. Ναι Μελινα ΜΟΥ μόνο δικιά μου είναι αν και δεν της έχω πει ακόμα τίποτα γιατί δεν πρέπει να μιλάω πολύ λένε.
Η πόρτα χτυπάει και το κεφάλι της Μαρίας φαίνεται.
«Καλημέραα αδερφούλη» μου λέει και μπαίνει μέσα
«Καλημέρα μικρούλα μου» της λέω
«Καλημέρα ομορφε μουυυυ» λέει και η μαμά μου και από πίσω της έρχεται η Μελινα
Ποσο πιο όμορφη μπορεί να γίνει γαμωτο;
«Καλημέρα μαμά» της λέω ενω έρχεται και με φιλάει στο μάγουλο
«Καλημέρααα» μου λέει και η Μελινα χαμογελώντας
«Καλημέρα» της λέω και της χαμογελάω
«Πως είσαι σήμερα;» με ρωτάει
«Καλύτερα» της λέω αλλά εκείνη την στιγμή η Μαρία καταλαθος αγγίζει την πληγή που είχα και πόνεσα.
«Ωω αυτό πόνεσε» λέω και η Μελινα με κοιτάει πονεμένα
«Είσαι καλά;» μου λέει
«Ναι ναι» της λέω
«Καλημέρα» λέει η γιατρός όταν μπαίνει στο δωμάτιο
«Καλημέρα» της λέμε
«Πως είστε σήμερα;» με ρωτάει
«Πολύ καλύτερα» της λέω
«Χαίρομαι. Μπορείτε να πάτε να πάρετε το εξιτήριο του, είναι έτοιμο» μας λέει
«Ωραία ευχαριστούμε παρα πολύ» της λέει η μαμά μου και φεύγει
«Μαρία μου πάμε να πάρουμε το εξιτήριο του Άρη μας για να πάμε μετά σπίτι;» την
ρωτάει η μαμά μου
«Ναιιι» λέει η Μαρία
«Εντάξει πάμε εμείς και αν είναι θα πάμε να πάρουμε και κανένα καφέ και εσυ Μελινα μου αν μπορείς να τον βοηθήσεις με τα ρούχα του» λέει η μαμά μου και φεύγουν πριν προλάβουμε να πούμε κάτι
«Εμ ναι θες να αλλάξεις τώρα για να είσαι έτοιμος όταν έρθουν;» με ρωτάει
«Ναι» της λέω και σηκώνεται από την καρέκλα  ενώ εγώ ανασηκώνομαι και πάω να σηκωθώ μόνος μου
«Εεεε περίμενε πρέπει να σε βοηθήσω» μου λέει και έρχεται και με πιάνει από το χέρι
«Είμαι εντάξει βρε Μελινα μια πληγή έχω μόνο» της λέω
«Βασικά τρεις» μου λέει
«Εε εντάξει αυτές δεν πονάνε όμως» της λέω
«Ναι καλά» μου λέει και με βοηθάει να πάω μέχρι το μπάνιο για να πλύνω το πρόσωπο μου.
Μετά βγήκαμε έξω και έκατσα στο κρεβάτι για να με βοηθήσει να βάλω μπλούζα και τζιν γιατί ήμουν με αυτά τα ρούχα του νοσοκομείου

ΜΕΛΙΝΑΣ POV
Έπιασα την μπλούζα και το τζιν που του είχε φέρει μαζί η κυρία Κατια και πήγα μπροστά του.
«Εμ αν μπορείς να.... να σηκωθείς για να... να βγάλεις αυτό και να σε βοηθήσω με τα αλλά ρούχα» του λέω και σηκώνεται και βγάζει τα ρούχα του νοσοκομείου
Κοιλιακοιιιιι 🤤
Οκ ήρεμα Μελινα δεν θα ορμήσεις!
«Την μπλούζα» μου λέει ενώ ξανά κάθεται
«Αα εε ναι» του λέω και του δίνω την μπλούζα
«Μπορώ και μόνος μου» μου λέει όταν πήγα να τον βοηθήσω
Μετά έπιασα το τζιν και τον βοήθησα να το βάλει αλλά και βέβαια το κούμπωσε μόνος του.
«Με τα παπούτσια αν μπορείς να με βοηθήσεις γιατί δεν μπορώ να σκύψω μου είπαν» μου λέει και του γνέφω καταφατικά
Τον βοηθάω και με τα παπούτσια και μετά του δίνω την αγαπημένη του κολόνια να βάλει και είμαστε έτοιμοι.
«Όλα εντάξει;» ρωτάει η κυρία Κατια όταν έρχεται στο δωμάτιο
«Ναι» της απαντάμε ταυτόχρονα
«Ωραία μπορούμε να φύγουμε» μας λέει
«Έλα να στηριχτείς πάνω μου» λέω του Άρη
«Δεν είμαι κουτσός καλε» μου λέει
«Εε και πάλι» του λέω
«Φέρε το χέρι σου μόνο» μου λέει και με κρατάει από το χέρι και βγαίνουμε από το δωμάτιο
Μόλις φτάσαμε σπίτι και μπήκαμε μέσα όλοι περίμεναν εκεί και ο Άρης έπαθε ένα μικρούλη όπως και εγώ γιατί είχαν στολίσει το σπίτι λες και έλειπε ένα χρόνο.
«Τι ακριβώς κάνατε εδώ πέρα;» ρωτάω
«Εε τι ρε για τον Άρη μας τα κάναμε όλα» λέει ο Γιώργος
«Εε ναι ευχαριστώ για όλα αλλά δεν πρέπει να κουράζομαι πολύ οποτε εμείς πάμε πάνω» λέει και αρχίζει να με τραβάει ενώ εγώ χαμογελάω στους άλλους ψεύτικα
«Περίμενε ρε Άρη» λέει η μαμά του και σταματάει
«Τι είναι ρε μαμά;» της λέει
«Μελινα μου μπορείς να πάρεις και τον σάκο;» με ρωτάει η κυρία Κατια
«Ναι φυσικά» της λέω και μου τον δίνει και μετά ανεβαίνουμε πάνω
Μπαίνουμε μέσα και ο Άρης κλείνει και κλειδώνει την πόρτα.
«Άρη τι κανεις;» τον ρωτάω
«Μου έλειψες» μου λέει και έρχεται πιο κοντά μου
«Ναι και εμένα αλλά τώρα πρέπει να ξάπλωσεις και εγώ να πάω κάτω» του λέω
«Γιατί να πας κάτω;» με ρωτάει και έρχεται ακόμα πιο κοντά και εγώ πάω ακόμα ένα βήμα πίσω με αποτέλεσμα να κολλήσω στον τοίχο
Γαμω τους τοίχους μου πάνω γαμω!
«Γιατί δεν είναι σωστό να αφήσουμε τα παιδιά μόνα τους» του λέω
«Είναι κάτω η μαμά μου και η Μαρία δεν χρειάζονται άλλους» μου λέει και έρχεται μπροστά μου
«Μα...» πάω να πω αλλά με σταματάει βάζοντας το δάκτυλο του στα χείλι μου
«Σςς μην μιλάς» μου λέει και ενώνει τα χείλι μας
Οκ μου έλειψε αυτό!
Δεν του αντιστέκομαι καθόλου και τον φιλάω και εγώ
Με σηκώνει και συνεχίζει να με φιλάει.
«Σε θέλω» μου λέει και με φιλάει στον λαιμό
«Ώπα ώπα Άρη επίπεδο» του λέω και με κοιτάει παράξενα 
«Τι έγινε;» μου λέει
«Εγώ δεν θέλω να προχωρήσω» του λέω και κοκκινιζω
«Αα εμ ναι» μου λέει
«Τα έχεις ακόμα με τον Κωνσταντίνο;» με ρωτάει και με αφήνει κάτω
«Μα δεν τα είχα ποτε με τον Κωνσταντίνο» του λέω
«Αφού η Βερόνικα είπε ότι τον ρώτησε και είπε ότι τα έχετε και εγώ σας είδα που σε φιλούσε» μου λέει
«Η Βερόνικα» του υπενθυμίζω
«Δηλαδή ψέματα μου είπε εε;» μου λέει
«Εσυ τι λες ρε Άρη; Να τα έχω με τον Κωνσταντίνο και να κάθομαι να φιλιέμαι με εσένα;» του λέω
«Δεν ξέρω» μου λέει
«Βασικά ...» πάει να πει αλλά τον διακόπτω
«Άστο Άρη κατάλαβα» του λέω και πάω να φύγω αλλά με τραβάει από το χέρι
«Που πας;» με ρωτάει
«Όπου θέλω» του λέω αλλά δεν με αφήνει να φύγω και απλά με κολλάει στην πόρτα
«Δεν θα πας πουθενά» μου λέει
«Γιατί;» του λέω
«Γιατί σε θέλω και δεν θέλω να φύγεις μακριά μου» μου λέει
«Ούτε εγώ θέλω να με ξανά αφήσεις» του λέω
«Ωραία» μου λέει και με φιλάει
••••••••••••••••••••••••••••••••