The New Neighbor

Κεφ 30

«ΑΡΗ!» φωνάζω δυνατά όταν γυρνάω και βλεπω την μηχανή λίγα μέτρα πιο πέρα περασμένη και τον Άρη μέσα στην μέση του δρόμου ενώ γύρω του είχε μια λίμνη με αίμα.
Τρέχω προς το μέρος του και κάθομαι στα γόνατα δίπλα του.
«Άρη;» λέω ενω κλαίω
«Σε αγαπώ» μου λέει και χαμογελάει αδύναμα και μετά κλείνει τα μάτια του
«Όχι όχι όχι Άρη σήκω πάνω σε παρακαλώ. Σε παρακαλώ Άρη» του λέω κλαίγοντας και τον κουνάω για να σηκωθεί αλλά δεν κάνει τίποτα
Πιάνω το τσαντάκι μου και βγάζω το κινητό μου
«ΒΓΕΙΤΕ ΕΞΩ ΤΩΡΑ» είναι το μόνο που φωνάζω στο τηλέφωνο όταν το σηκώνει και μετά από λίγο βγαίνουν όλοι τους έξω και τρέχουν προς το μέρος μου
«Παναγία μου τι έγινε;» ρωτάει η Χριστίνα
«Ένα ασθενοφόρο σας παρακαλώ βοηθήστε τον» λέω κλαίγοντας περισσότερο
Τα αγόρια προσπαθούν να κάνουν κάτι άδικα και στο τέλος η Χριστίνα παίρνει τηλέφωνο στο νοσοκομείο για ασθενοφόρο ενώ εμένα προσπαθεί να με ηρεμήσει ο αδερφός μου.
«Κανε κάτι Σταύρο. Εγώ φταίω που το έπαθε αυτό» του λέω
«Σσς δεν φταις εσυ μικρή» μου λέει
Πολλά άτοκα είχαν μαζευτεί και το ασθενοφόρο δεν είχα έρθει ακόμα.
«Είδες πως έγινε;» με ρωτάει
«Όχι είχαμε έναν τσακωμό και μετά πήρε την μηχανή και βγήκε στον δρόμο και όταν έφυγε λίγα μέτρα μακριά άκουσα ένα θόρυβο και γύρισα και τον βρήκα έτσι. Λογικά κάποιος με αυτοκίνητο τον χτύπησε και έφυγε» του λέω
«Εντάξει ηρέμησε τώρα» μου λέει
«Πήρες τους γονείς μας και τους γονείς του;» τον ρωτάω
«Πήρα την μαμά θα το πει αυτη στην κυρία Κατια» μου λέει
Μετά από λίγο το ασθενοφόρο ήρθε όπως και η αστυνομία μαζί.
«Θέλω να πάω μαζί του» λέω και πάω να φύγω αλλά ο Αντώνης με πιάνει από το χέρι
«Όχι μικρή δεν θα πας. Θα γίνεις χειρότερα θα πάμε όλοι μαζί» μου λέει
«Πρέπει... πρέπει να παρω τηλέφωνο τον Βαγγέλη και τον Γιώργο» λέω
«Ποιοι είναι αυτοί;» με ρωτάει
«Οι κολλητοί του» λέω και ανοίγω το κινητό μου
Παίρνω τον Βαγγέλη.
«Ναι;» ρωτάει όταν το σηκώνει λογικά θα κοιμόταν
«Βαγγέλη» λέω κλαίγοντας
«Μελινα; Εσυ είσαι;» με ρωτάει
«Ναι έγινε κάτι» του λέω
«Τι έγινε είναι ο Άρης καλά;» με ρωτάει και αρχίζω να ξανά κλαίω
«Μελινα πες μου τι έγινε γαμωτο» μου λέει
«Έγινε ένα ατύχημα και ο Άρης δεν είναι καλά» του λέω
«Πες μου νοσοκομείο και παίρνω το πρώτο αεροπλάνο» μου λέει και του λέω σε πιο νοσοκομείο και να το πει και στον Γιώργο
Μετά παίρνω τον Μάρκο και μετά τον Αλέξανδρο και τον Γιάννη.
Ο Μάρκος είπαν ότι επίσης θα πάρουν το πρώτο αεροπλάνο ενώ ο Αλέξανδρος μου είπε ότι είναι ήδη στο καράβι μιας και θα γύριζε αύριο και ότι το πρωί θα είναι εκεί και ο Γιάννης μου είπε ότι θα περιμένει εκεί.
Μπήκαμε στα αυτοκίνητα και μετά από λίγο φτάσαμε στο νοσοκομείο. Ο Γιάννης ήταν ήδη εκεί.
Έβαλαν τον Άρη σε ένα δωμάτιο και δεν ξέρω τι ακριβώς γινόταν αλλά γιατροί έμπαιναν και έβγαιναν συνέχεια.
Μετά από λίγο η γονείς του και οι γονείς μου και ερχόντουσαν τρέχοντας προς το μέρος μας
«Τι έγινε; Που είναι το παιδι μου;» φωνάζει η κυρία Κατια και αρχίζει να κλαίει
«Είναι... Τον έβαλαν εκεί μέσα δεν... δεν ξέρω τι έχει γίνει» της απαντάω και αρχίζω να κλαίω και εγώ
«Αυτό είναι το σακάκι του;» με ρωτάει η Μαρία
Γιατί έφεραν και την Μαρία εδώ; Είναι μικρή..
«Ναι» της λέω
«Μελινα μου τι έγινε; Γιατί έχεις αίματα πάνω σου;» με ρωτάει η μαμά μου
«Γιατί με την Μελινα ήταν όταν έγινε και η Μελινα πήγε κοντά του πρώτη» της απαντάει ο Σταύρος γιατί εγώ κλαίω και αγκαλιάζω την κυρία Κατια
«Εγώ φταίω» της λέω και με αφήνει για να με κοιτάξει
«Γιατί να φταις εσυ Μελινα μου;» μου λέει
«Γιατί είχαμε έναν μικρό τσακωμό και νευρίασε και ήταν μεθυσμένος και αν δεν ήμουν εγώ δεν θα γινόταν τίποτα» της λέω
«Όχι όχι Μελινα μου δεν φταις εσυ» μου λέει
•••••••••••••••••
ΣΤΑΥΡΟΥ POV
Το πρωί
Η Μελινα είναι χάλια και δεν έχει κοιμηθεί καθόλου όλο το βράδυ. Μόνο κλαίει και λέει ότι αυτη φταίει για όλα. Όχι ότι όλοι οι άλλοι είμαστε καλά, χάλια είμαστε απλά εμείς κοιμηθήκαμε και λίγο.
«Μικρή μου θες να πάω να σου φέρω αλλά ρούχα από το σπίτι να αλλάξεις; Δεν γίνεται να κάθεσαι με αυτά είναι γεμάτα με αίμα» της λέει ο Αλέξανδρος
«Όχι είμαι εντάξει» του λέει
«Μελινα ως εδώ πάμε τώρα σπίτι να αλλάξεις δεν ακούω κουβέντα» της λέω και την πιάνω από το χέρι
«Άσε με γαμωτο δεν φευγω από εδώ» μου λέει
«Μην με νευριάζεις. Ο Άρης δεν θα ήθελε να σε βλέπει έτσι» της λέω και αρχίζει να κλαίει πάλι και εγώ την αγκαλιάζω
«Μελινα έχει δίκιο ο αδερφός σου πρέπει να πας να αλλάξεις τουλάχιστον» της λέει ο Βαγγέλης
«Καλά καλά πάμε» λέει
«Θα έρθω και εγώ μαζί» λέει ο Μάρκος
«Ναι και εγώ» λέει η Δαναη
«Μωρό μου εσυ θα κάτσεις;» ρωτάω την Χριστίνα
«Ναι έτσι και αλλιώς δεν θα αργήσετε» μου λέει
«Εντάξει» της λέω και την φιλάω στο μάγουλο
«Αα Σταύρο αν μπορείς να φέρεις υγρά μαντιλακια για να ξεβαφτω» μου λέει, της γνέφω καταφατικά και φεύγουμε
Όταν φτάσαμε σπίτι η Δαναη πήγε πάνω με την Μελινα να της βρει κάτι απλό να βάλει και εγώ πήγα να βάλω κάτι πιο άνετο ενώ ο Μάρκος έμεινε κάτω για να φτιάξει ένα ζεστό τσάι για την Μελινα.

ΔΑΝΑΗΣ POV
«Θες να βάλεις αυτό;» την ρωτάω αλλά κουναει και πάλι το κεφάλι της αρνητικά
«Ρε Μελινα τι θες να βάλεις δηλαδή;» της λέω
«Την μπλούζα του ή αυτά που φορούσα πριν» μου λέει
Αχ αυτη δεν είναι καλά και την καταλαβαίνω αλλά δεν μπορώ να την βλέπω έτσι..
«Αγαπη μου σε καταλαβαίνω αλλά δεν γίνεται να είσαι έτσι. Ο Άρης θα γίνει μια χαρά και το ξέρουμε όλοι γιατί είναι δυνατός και δεν θα ήθελε να σε βλέπει έτσι» της λέω
«Το ξέρω αλλά φοβάμαι Δαναη δεν έπρεπε να του απαντήσω έτσι» μου λέει και αρχίζει να κλαίει πάλι
«Θες να μου πεις την συζητήσει που είχατε;» την ρωτάω και γνέφει καταφατικά
«Όταν χόρευα με ένα παιδι εκεί στο μπαρ ήρθε ο Άρης και μου είπε ότι θέλει να μιλήσουμε και να πάω έξω, εγώ πήγα πήρα το τσαντάκι μου από το τραπέζι μας και μετά βγήκα έξω μαζί του. Όταν βγήκαμε έξω μου είπε ότι αυτό θέλει να μου πει είναι ότι....» μου λέει και σταματάει εκεί
«Ότι;;» της λέω
«Ότι με θέλει και με αγαπάει εδώ και καιρό και εγώ αντί να το καταλάβω κάθομαι και φασωνομαι με τον Κωνσταντίνο και χορεύω και γελάω με έναν άσχετο και μετα μου είπε ξανά ότι με αγαπάει και να μην το αφήσω» μου λέει και μένω με ανοιχτό το στομα
Το ξέραμε όλοι ότι την ήθελε αλλά όχι και έτσι..
«Και εσυ τι του απάντησες;» την ρωτάω
«Δεν ήξερα τι να του πω αυτό του ειπα γιατί νομιζα ότι τα έλεγε πάνω στην ζαλάδα του και μετά νευρίασε και πήρε την μηχανή για να φύγει αλλά ήταν μεθυσμένος και δεν με άκουγε που του έλεγα να μην φύγει και έγινε αυτό» μου λέει ενώ αρχίζει να κλαίει ξανά και την αγκαλιάζω
«Και εγώ τον αγαπάω Δαναη και δεν του το ειπα» μου λέει
«Γιατί βρε αγαπη μου;» την ρωτάω
«Γιατί νομιζα όταν τα έλεγε επειδή ήταν μεθυσμένος» μου λέει
«Δεν σου έχουν πει ότι όταν είσαι μεθυσμένος λες πάντα την αλήθεια;» της λέω
«Έχεις δίκιο είμαι ηλίθια» μου λεει
«Δεν είσαι ηλίθια ξεροκέφαλη είσαι και σήκω να ντυθείς για να πάμε και στο νοσοκομείο» της λέω
«Ωραία φέρε μου μια μπλούζα του» μου λέει
«Που θες να την βρω;» την ρωτάω
«Το σπίτι του είναι απέναντι αν το θυμάσαι και ξέρω που είναι το δεύτερο κλειδί» μου λέει
«Ωραία πες μου που είναι να πάω να σου φέρω μια μπλούζα του» της λέω
«Όχι θα πάω εγώ» μου λέει
«Με το μπουρνούζι;;» την ρωτάω και κοιτάει τον εαυτό της στον καθρέφτη
«Ωχ ναι πιάσε ένα φόρεμα μου να πάω δίπλα» μου λέει και της πετάω ένα φόρεμα που είχα στην ντουλάπα
Πάει στο μπάνιο και μετά από λίγο βγαίνει και φορούσε το φόρεμα
«Πάω» μου λέει και κατεβαίνει κάτω
Τώρα θα της κανει καλο να δει τα πράγματα του;
•••••••••••••••••••••••••••••
Hello 👋🏻
Ναι έβαλα κεφ

Δεν έχω κάτι να πω :/

Εμμμμμμ

Τα λέμε στο επόμενο

Μπαιιιι 🥴