«ΤΙ ΘΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ; ΤΙ ΘΕΣ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΝΕΙΣ ΗΣΥΧΗ;» του φωνάζω και ένα δάκρυ κύλισε στο πρόσωπο μου.
Έρχεται πιο κοντά μου και είμαστε σχεδόν σε απόσταση αναπνοής.
«ΑΥΤΟ ΘΕΛΩ» μου λέει και ενώνει τα χείλη μας δυνατά ένα με κολλάει σ...
1 εβδομάδα μετά ΜΕΛΙΝΑΣ POV Σε λίγη ώρα φευγω και με τον Άρη από εκείνη την ημέρα δεν έχουμε ξανά μιλήσει αλλά ξέρω από τον αδερφό μου ότι είναι καλά. Λογικά δεν τον ενδιαφέρει... Εγώ πάλι όλη μέρα κλαίω και δεν έχω κοιμηθεί σχεδόν καθόλου όλη την εβδομάδα. «Έτοιμη;» με ρωτάει η μαμά μου όταν μπαίνει στο δωμάτιο «Μόνο να βαφτώ λίγο θέλω» της λέω «Δεν χρειάζεται να βαφτείς αγαπη μου μια χαρά είσαι» μου λέει αλλά ξέρω ότι λέει ψέματα «Μαμά άσε τα ψέματα γιατί ξέρω ότι έχω μαύρους κύκλους και είμαι χάλια» της λέω «Μια χαρά είσαι και έτσι» μου λέει «Καλά» της λέω και βγάζω το νεσεσέρ με τα καλλυντικά μου «Ήρθαμεεεε» ακούω την φωνή της Χριστίνας και μπαίνει μέσα στο δωμάτιο με τον Αλέξανδρο και τον Γιάννη «Καλώς τους» λέει η μαμα μου «Πάω κάτω εγώ για να σας αφήσω και μόνους» συνεχίζει «Φωνάξτε και τον Σταύρο αν μπορείτε» της λέει ο Αλέξανδρος πριν βγει και η μαμά μου γνέφει καταφατικά Εγώ άρχισα να βάζω κονσιλερ στους μαύρους κύκλους που είχα και δεν μιλούσα καθόλου. Δεν είχα καμία όρεξη.. «Είναι πολύ ωραία αυτά που φόρεσες κολλητουλα» μου λέει η Χριστίνα Είχα φορέσει αυτά ⬇️
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
«Καλά είναι» της λέω «Έλα ρε Μελινακι μου χαμόγελα λίγο» λέει ο Γιάννης «Ναι ρε πατσαβούρα μας έχει λείψει η χαζοχαρούμενη Μελινα» λέει ο Αλέξανδρος «Συμφωνώ» λέει ο Σταύρος ενώ μπαίνει στο δωμάτιο «Τα παράπονα στον φιλο σου τότε» του λέω αλλά δεν απαντάει Ετοιμάστηκα και τα αγόρια μας βοήθησαν να κατεβάσουμε τις βαλίτσες Μαζί μου θα έρθει η μαμά μου και ο Αλέξανδρος που μπορούν. Ο Σταύρος έχει την σχολή και δεν μπορεί να χάσει αλλά μαθήματα και ο μπαμπάς μου δυστυχώς δουλεύει και δεν του δίνουν άδεια. Θα ηθελα να έρθει και η Χριστίνα αλλά ξεκινάει μαθήματα σε λίγες μέρες και δεν υπάρχει περίπτωση να την αφήσουν. «Όλα έτοιμα.Πάμε;» ρωτάει ο μπαμπάς μου «Ναι» λέω και μπαίνουμε στα αυτοκίνητα
ΑΡΗΣ POV «Αρουλη μου σε παρακαλώ έλα και εσυ μαζί μας θα χαρεί η Μελινα και το ξέρω ότι θες να την αποχαιρετίσεις» μου λέει η μαμά μου για χιλιοστή φορά «Πω ρε μαμά δεν θέλω άσε με ήσυχο δικιά της ζωή είναι» λέω «Το ξέρω ότι πονάς καταβαθος αλλά δεν θες να το δείξεις» μου λέει «Ποναω οκευ; Τώρα που το ειπα τι θα αλλάξει;» της λέω ενώ δάκρυα κυλάνε στο πρόσωπο μου και η μαμά μου με αγκαλιάζει «Δεν θέλω να την χάσω μαμά» της λέω και την αγκαλιάζω και εγώ «Το ξέρω αγαπη μου το ξέρω» μου λέει «Θα έρθω» της λέω και βγαίνω από την αγκαλιά της ενώ σκουπίζω τα δάκρυα από το πρόσωπο μου «Ωραία θα σε περιμένουμε» λέει και βγαίνει από το δωμάτιο Δεν είμαι σίγουρος αν θα μου κανει καλο αυτό αλλά θα πάω να δω έστω και για τελευταία φορά.
