Affair with the Billionaire (Gentlemen Game: Series I)

Kabanata XVII

Kabanata XVII

Faith

Nagpasya akong lumabas sa sariling silid. Hindi matatapos ng problema kung pinagtataguan. Bago ako lumabas sa aking silid ay humarap muna ako sa tukador. Mugto ang mga mata at namamantal ang mga labi, kakakagat ko kanina para pigilan ang hikbi. Nagmumukha akong kokey na hindi nakatulog ng isang libong araw, idagdag pa ang sunog kong balat na ngayon ay namamalat na kaya medyo mahadi.

Nag-ayos ako ng kaunti, linagyan ko ng kaunting concealer ang aking may ibabang mata para matakpan ang pamamaga nito. Nang makuntinto ako ay dahan-dahan akong lumabas ng kwarto. Plano kung kausapin muna ang mama bago si anton. Gusto kong maliwanagan kung bakit tinago ni mama sa akin to. Alam kong may mabigat na rason siya.

Ito na ba iyon? Iyong sinabi ni mama sa akin na may aayosin siya dito? Ito ba ang dahilan kung bakit ayaw niya akong mapunta dito? She's hiding me from my real father! Maybe that's the reason why travis accused mama, he knew that we're siblings... That's why he always sounds bitter everytime I mentioned mama. He's mad. I can't blame him, he grew up without a mother so it must be hard for him. I, on the other hand suffered, I thought my father abandoned me for the other family when the truth is I was being deprived. I need to know whatever mama's reason. Maybe this is the reason why she's always sorry and keep on apologizing and things like that.  Just now I realized everything. But no, I am not mad nor angry with mama. I know she has her reasons and I love My mama so much to put any hate and loathe on her.

She's nothing but a good, loving and a dedicated mother to me. She's not perfect but her love for me were unconditional. And human being tend to commit mistake. I know she has her reason for hiding the true to me. I trust mama.

Pababa na ako ng hagdan nang mahagip nagmata ko si luke na abala sa teleponong hawak nito. Seryoso itong naka titig sa aparato, kagat-kagat ang sariling labi habang naka-kunot noo'ng nag-titipa. Para itong natatae na hindi ko maipaliwanag ang itsura. He looks so impatient and ruthlessly handsome.

Looking at him right now, I realized how mysterious he is to me. I didn't know anything about him. Where did this man came from by the way? We met and seconds later he insisted that we were siblings and then weeks later he denied that we are blood related. Yes, I know him by name and the fact that he's a falcon and that's all. Iyon lang ang alam ko. Nakakagago.

Sighing, I turned my back and walk downstairs.

I stopped walking towards the porch area when I noticed the empty seats in there. Napakunot-noo ako.

Ganitong oras ko madalas makita ang lola at lolo sa may portiko kaya nagtaka ako na hindi ko sila nahagilap doon.  Papalubog na ang araw kaya't nakapatataka na tahimik ang mansion. Ganitong oras ko kadalasang naririg ang mga matatamis na salita ng lola at lolo na kadalasang sinasaway ng mama.

Mabilis akong naglakad papuntang kwarto ni mama. Akmang kakatok palang sana ako nung marinig kong may nagsalita sa loob.

"Anak tama na iyan, hindi mo kasalanan ang lahat." dinig ko ang mahinang boses ni lola.

"ma! galit silang lahat sa akin!? ... Mali ba? Mali ba?... Kasalan ko lahat-lahat! Duwag ako! Kaya dapat lang na hindi nila ako mapapatawad! Napakasama kong tao napaka-makasarili kong tao!" humahagul-hul ang mama. Parang piniga ang puso ko sa narinig. Mabilis na nanlabo ang paningin ko. She's blaming herself...

Without a warning I gently pushed the door open. Medyo nagulat pa ako ng mabungaran ko ang lola na kasalukuyang nakayakap kay mama na ngayon ay namumugto ang mga mata, hula ko ay kanina pa ito umiiyak. Nasa mababang temperatura ang loob ng silid pero ramdam ko parin ang init sa aking katawan lalo na sa may bandang batok ko.