Affair with the Billionaire (Gentlemen Game: Series I)

Kabanata XXV

"Ha! Aba't bakit ganun iyon makatingin sa akin!?" para akong tanga na inaaway ang sariling repliksyon sa   double-doors refrigerator dito sa kusina ni kuya.

Marahas akong nagbuga ng hangin habang iniisip ang mukha ng gagong luke na iyon.

"Bakit niya ako kinausap!" nagpapadyak kung sigaw habang ginugulo ang sariling buhok.

Sinipa-sipa ko pa ang mga supot na nagkalat sa sahig. Katatapos ko lang mag-aayos sa aking mga pinamili, dahil sa sobrang pag-iisip ay hindi ko namalayan ang oras, hindi ko napansin na kanina pa pala ako natapos sa pag-aayos, ni'ng hindi nga ako nakaramdam ng pagod dahil sa kaiisip ko sa tagpo namin ni luke kanina.

"At ano ba iyong sinabi ko sa kanya?" hinilot-hilot ko ang aking sentido, kunot-noong pabalik-balik ng lakad habang inaalala kung ano nga iyong sinabi ko kanina kay luke.

"Hala jusko! Sinabi ko ba'ng talaga iyon!" napatili ako't napatakip ng bibig nang maalala kung paano ako nag walk out sa elevator kanina.

"Wala naman sigurong masama sa ginawa't nasabi ko diba? Dapat lang naman iyon sa kanya, tsaka ano ba ang dapat na asahan niya? Na maging mabait ako sa kanya pagkatapos niya akong landiin at iwan sa ire? Wala man lang kahit na isang salitang binitawan at may kalandiri palang iba!" inis kong lintaya, kung may ibang taong makarinig sa akin dito ay baka mapagkamalan pa akong nasiraan ng bait.

Bago kasi ako makalabas sa elevator kanina ay malakas ko itong sinampal ng dalawang beses, I even called him disgusting names bago kumaripas ng tumakbo palabas, it was just a spur of moments alright. Nadala lang ako sa galit at inis kaya't hindi ko na napigilan ang sarili.

"oh my! What if he'll file a lawsuit for me!?" mabilis akong napahinto at umiling.

"No, Hindi naman kalakasan ang sampal ko," kumbinsi ko sa sarili.

"But, what if he will?" I freak out again.

I am thinking too much, maluluka pa 'ata ako sa pagiisip.

Linigpit ko ang mga kalat at nagpasyang umuwi, alas otso na ng gabi at wala parin ang kuya, malamang ay isinubsub na naman ang sarili sa trabaho. Medyo gutom narin ako, hindi ko naman kasi inaakalang matagalan ako, sana pala kumain muna ako sa labas kanina.

Palabas na ako sa unit ni kuya nang bigla na naman akong nahintakutan. Paano kung makasabay ko na naman iyon sa elevator? But 2 hours have passed, earlier in the elevator was purely coincidental, coincidence happens rarely, but even so I'm certainly positive that we won't see each other again tonight ay hindi parin mawala ang kaba ko.

Bakit ba kasi hindi ako mapalagay! It's not like slapping and calling him son of a bitch was a crime! At isa pa, what I've done to him was just the right thing to do after deceiving and insulting me, dapat nga sa una ko pa iyon ginawa!

It's been months since the last time we saw each other, huling pagkikita namin iyong kasama niya ang nobya niya.

Hindi ko na ito masyadong naiisip at madalang nalang din itong sumasagi sa isip ko, dahil narin siguro sa pinipilit ko itong huwag isipin. Ilang beses na rin itong binanggit ni mama sa akin pero ipinagkibit balikat ko lahat ng iyon,

I know I can't just eliminate Luke, dahil parte na rin ito ng pamilya namin.

He's close to my mom and even to my grandparents! I don't know how and when pero pansin ko kasing palagay ang loob ng dalawang matanda kay luke, I sometimes heard Lola calling him "apo" noong nasa asyenda kami.

My mother is his father's friend and she trusted him too much that she even gave him my address and extra key not minding what Luke might do to me.