Affair with the Billionaire (Gentlemen Game: Series I)

Kabanata XXII

Faith

Morning came, I'm still sleepy but I need to get up. I'm not really a morning person but then I suddenly thought the reason why I skipped the Dela fuerzas mansion and sleep here instead.

Anong oras na ba?

Mabilis akong napatayo nang mapabaling ang mga mata ko sa gilid ng aking kama kung saan naka patong ang LED na orasan, nanlaki ang mata ko! Matalapit ng mag-alas nuwebe!

Jusko naman anong oras ba ang alis ni luke?! Nagmamadali akong tumalon mula sa kama, Hindi na ako nag-abalang ayusin pa ang kama ko, basta-basta nalang akong tumakbo palabas.

Nang makababa ako sa engranding hagdan ay nagmamadali kung inilibot ang paningin, tumakbo ako sa sala patungong kusina, wala akong pakialam kung naka paa at naka pantulog pa ako, hindi ko narin ininda ang kirot ng aking talampakan na tumama yata sa sahig nong padalus-dalos akong tumalon mula sa kama.

Nakita ko si manang na nag-aayos ng bulaklak kaya mabilis ko itong nilapitan, medyo nagulat pa ito sa humahagunus kong presensya.

"hija nagulat ako sayo!.." napahawak pa ito sa sariling dibdib at medyo nanglaki ang mga mata, halata sa hitsura nito ang gulat.  She eyed me from head to toe. "Tayka anong nangyari sayo? Ba't ganyan ang ayos mo?.."

I am completely aware of my appearance right now, alright? Ning hindi pa nga ako nakapag-momog o nakapaghilamos man lang, dahil sa pagmamadali ko oy hindi ko na inayos ang sarili ko.

"manang, si luke po?" medyo may pagmamadali kong tanong..

Kunot-noo ako nitong tiningnan, halata sa mukha nito ang pagkalito.

Kagat labi ko itong tiningnan. Balisa, at nangangailangan ng madaliang sagot.

"Iyong lalaking kasabay ko po'ng dumating dito." I'm embarrassed, I felt my cheek heated up. Maybe manang find me weird, the way she look at me right now says it all.

Ilang sandali pa ay parang naliwanagan ito, umaliwalas ang naguguluhang mukha.

"Ah, si sir alex ba?" mabilis akong tumango. "May importanting lakad yata, medyo nagmamadali rin iyon eh, babalik raw ng maynila... Umalis kani-kanina lang sakay ng chopper, Hindi ba nasabi sa iyo?.. Aba'y nagpaalam iyong kahapon kay senyora..." nakangiting saad nito, samantalang napakapit ako sa istanting marmol na malapit sa akin, naramdaman ko na rin ang hingal mula sa pagtakbo kanina kaya medyo nang hihina ako.

"ayos kalang ba hija?" tumango ako habang naka-sabunot ang isa kong kamay sa aking buhok.

Nagpasalamat ako kay manang at sinigurado ko na maayos lang talaga ako, kahit ang totoo ay bigla akong nawalan ng lakas.

Iniwan ako ni manang, kinalma ko muna ang sarili ko't maya-maya pa ay mabagal akong nag lakad pabalik sa sariling silid.

I already expected him gone right after I woke up, specially that I woke up very late pero napa-isip ako kung bakit hindi niya man lang ako ginising... Is he even aware that I forced to come home last night just to properly bid goodbye and wish him a safe trip?

Kung ganun ay dapat pala hindi na ako ng abala pang umuwi rito kagabi? Bigla akong nakaramdam ng pagsikip ng aking dibdib.

Umupo ako sa paanan ng aking kama habang hinawakan ang sariling dibdib.

I just felt something inside my heart tightened,tugged. I am hurting and I am not denial, these feeling were all new to me but I can completely classify it myself. Huminga ako ng malalim. He's not obliged and I am not his obligation.

He's not obliged to tell me his whereabouts, yes we shared intimidate moments but that's all. Crystal clear, we are not a thing, so why acting like we're in some sort of relationship which obviously not. At isa pa ay malay ko ba kung wala lang rin kay luke ang mga iyon? He was born in west siguro normal lang sakanya ang mga bagay na iyon...