Forever Yours

Chapter XVIII : The truth

< Ana POV >

1 month narin ang nakakalipas ng matapos yung sembreak. 1 month narin hindi pumapasok si John.. paano ba naman magkatabi kami kaya alam ko kung wala siya.. Si sam naman wala padin at wala na kong pake sakanya. Nandito ako ngayon sa Coffee shop kakatapos lang ng klase namin.

1 message received

From Sam:

Uwian niyo na diba? Saan ka? Yung pasalubong ko! :) kita tayo ngayon.

Nasa Coffee shop ako. I'll wait you.

--- Sent to Sam ✔

Masasabi ko narin ang mga dapat kong sabihin sakanya. After 30 minutes dumating na.

Hi Ana! Long time no see haha. Bakit ganyan ka makatingin? Asan na pasalubong ko?? Tanong ni Sam.

Inabot ko sakanya yung plastic sabay ngiti.

Ano to? Bat puro plastic lang laman? Yung totoo sa basurahan ka ba galing?

Ayaw mo ba? Mga kauri mo nga binili ko sayo. ay teka so its means galing ka palang basurahan?!

Ano bang pinagsasabi mo Ana?!

Akala ko dati, ang PLASTIC hindi nagsasalita. Aba! Akalain mo, matindi na ngayon. Bukod sa nakakausap mo na, KAIBIGAN mo pa. Alam ko na ang lahat Sam! Lahat ng mga pinaggagawa mo sa buhay ko! Sinabi saakin ni Macky ang lahat.

So Alam mo na pala? Isn't fun? Lahat? Hindi mo pa siguro alam na hindi lang si Macky at John ang ginamit ko.. pati rin sila Sean Montaigne, Joseph  Basalo at Paul Guizon! At alam ko naman noon na may allergy ka sa baboy kaya naisip ko na dalhin ka sa farm! At hindi lang yon naalala mo nung nag first date kayo ni John? Wag kang tanga! Hindi naman talaga umulan nun hose lang yun!

Hayop kang babae ka! Sinampal ko ng malakas sa mukha. Paano mo nagawa saakin yun?!

Kulang pa yan sa ginawa ng pamilya mo sa pamilya ko! Kulang pa Ana! Ng dahil sa magulang mo kaya namatay si Dad at kaya nastroke si Mom!

Hindi namin kasalanan kung magpakamatay ang tatay mo at magkasakit ang nanay mo!

Wag kang mag malaki! Dahil wala kang dapat ipagmalaki hindi mo ba alam? Ampon ka lang ng mga magulang mo!

Naramdaman ko nanaman yung feeling na parang binagsakan ako ng langit at lupa. Hindi ko na namalayan na nawalan pala ako ng malay pagkagising ko nandito ako sa clinic sa school at nasa harap ko sila Mommy at Daddy.

Anastasia, what happend to you? Are you okay? Tanong ni Daddy.

Halika na, umuwi na tayo baka napagod lang si Anastasia ng sobra. Sabi ni Mommy

Nasa bahay na kami pero hindi ko parin sila pinapansin lutang parin ang pag iisip ko, hindi ko alam gagawin ko.

Anastasia, bakit ang tahimik mo? may nararamdaman ka bang masakit? Tanong ni mommy

Lets eat Anastasia, the dinner is ready.

Hindi ko padin sila pinansin. Umakyat nalang ako sa taas ng kwarto ko. After an hour pumasok si mommy na may dalang pagkain.

Oh kumain ka na muna Anastasia. I know that you're tired..

Yes Mommy, Im tired of everything. Im tired of John, Im tired of sam and now.. tell me ampon niyo lang ba ko?

Nanlaki mga mata ni mommy. Saan mo nalaman yan? Im sorry for not telling you this. Oo ampon ka lang namin, naalala mo yung kapatid ko na namatay sa barko kasama nung asawa niya? Sila yung mga magulang mo.. hindi kami pwedeng magka anak kaya inampon ka nalang namin.. but we love you like our own daughter right?

Yes mommy, I love you so much.

After nung araw na yun naging okay na ang lahat. bumalik na ulit kami sa dati..