MAGICZARD ACADEMY : THE HEARTLESS PRINCESS

CHAPTER 62

(ZAYNAH POV)

Pagkatapos sabihin ng Hari ang mga katagang yun ay iniwan ko sila.
Gusto kong mapag isa.

Sa ikalawa na gaganapin ang ang coronation.
Hindi ko magawang maging masaya dahil sa mismong araw na yun ay ang pagkawasak ko.

"Zaynah"

Ramdam kong lumapit si Xiara at Hera sakin.
Kasasabi ko lang na gusto kong mapag isa. Tss

"Wag ka nang malungkot"

"Hindi ako nalulungkot"

"Taliwas yun sa pinaparamdam mo. Aware ka ba na open ang emotions mo ngayon at nararamdaman namin? "

Napapikit ako. Ayoko nang ganito. Yung ganitong nasasaktan ako. Nalulungkot. I really hate dramas but here I am experiencing one.

"Leave me alone."

Ramdam kong magpoprotesta pa sila kaya bago mangyari yun ay ako nalang ang umalis at iniwan sila. Kailangan ako pa talaga mag adjust. Tss.

Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Basta ang alam ko lang mawala ang nararamdaman kong to.
Ayoko nito

Nasa may mismong gate na ako ng academy nang bigla akong may naalala.

Ito ang unang tumambad sakin nang dinala ako ni Auntie rito. Dito sa mismong kinatatayuan ko ang simula nang pagbabago ng buhay ko.
Nakakatawa. Hindi ko akalaing malaki ang magiging parte ko sa mundong ito.

Napatingala ako...

Pakiramdam ko nahulog ako sa langit nang araw na yun.

Nasa taas ba ang portal?

Parang tangang tanong ko sa sarili.
Napakagat ako sa labi. Nag iisip kung saan ko makikita ang portal.

I fucos my mind.
Damn it Portal. Where are you?
Ibat ibang portal ang nakita ko sa vision. Hanggang sa makita ko na ang pamilyar na portal na pinasukan ko.

Dinilat ko na yung mata ko at napangiti nalang ako nang makitang nasa harapan ko na ang portal.

********************

Fuck !
King*na sa lahat nang pwedeng lugar sa gitna pa talaga ng kalsada.

Sunod sunod na busina ang narinig ko. Bwiset.
Pasabugin kong lahat yan eh. Badtrip.

Bahala kayo dyan.
Parang wala lang na naglakad ako papunta sa sidewalk.
Madami na din na sumisigaw sakin. Paki ko.

Nagpalinga linga ako. Naghahanap ng makakainan.
Napakunot ang noo ko nang wala akong makita.

In the end, nagpatuloy ako sa paglalakad.
Hanggang sa may nakita akong karenderya sa kabilang kalsada

Hindi na ako nag isip at naglakad na ako papunta sa kabila. Not minding the cars and motorcycle.

"HOY MAGPAPAKAMATAY KA BA?!"
"SIRAULO."
"P*TANG*NA! "

Ilan lang yan sa mga narinig ko. Pero unang una wala akong pake. At oo mamamatay talaga ako pag hindi pa ako nakakain.

Napahinto ako mismo sa gitnang kalsada nang may humarurot na motorsiklo sa gawi ko.
Nang isang pulgada nalang ang lapit ay pinatigil ko ang sasakyan.

Nagtataka itong tumingin sakin. Pilit na pinapatakbo ang motor pero ayaw nitong kumilos.

"D*MONYO KA ! ANONG GINAWA MO" sigaw niya sa mismong mukha ko