Ξημερώματα Κυριακής, ώρα 4:51.
Ο Αύγουστος τελείωσε.
Και τι καταλάβαμε;
Τι καταφέραμε και τι κερδίσαμε;
Ένας Αύγουστος μισός.
Δίχως χρώμα.
Δίχως νόημα.
Μόνο τα αστέρια που κοιτούσα κάθε βράδυ του Αυγούστου, ξέρουν τι έχω περάσει.
Τι νιώθω.
Τις αγνές μου σκέψεις για τον κόσμο που ζούμε.
Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα άπειρα αστέρια να μιλήσω μέχρι να αλλάξω γνώμη για μας.
Δεν γίνεται να μοιραστώ την απογοήτευση μου με όλα τα άστρα.
Αποκλείεται να είναι ο κόσμος τόσο κακός.
Ίσως φταίει κι αυτό.
"Εάν περιμένεις πολλά από τους γύρω σου, καταλήγεις μόνος με τα λίγα που σου απέμειναν και πλέον απογοητευμένος."
Εάν σταματήσω να περιμένω πολλά, ίσως σταματήσω να απογοητεύομαι από την ανθρωπιά μας.
Μια ανθρωπιά χαραγμένη από μισές αλήθειες και ψεύτικες υποσχέσεις που τάξαμε ο ένας στον άλλον.
Λόγια που απαλύνουν τον πόνο, αλλά αποδεικνύονται πιο ευδιάλυτα κι από γυαλί.
Δεν μπορεί να είναι όλος ο κόσμος κακός.
Να βλέπει το συμφέρον του.
Αυτό θέλω να πιστεύω κι αυτό συνεχίζω να κάνω.
Είναι πολύ λυπηρό το να παραδεχτώ την αλήθεια.
Την απορρίπτω σαν τα μικρά παιδάκια που σε κοιτούν όλο ελπίδα μες στα μάτια.
Τι κερδίζουμε έτσι όμως;
Να απογοητευόμαστε κάθε φορά από τη συμπεριφορά τους απέναντι σε εμάς.
Συμπεριφορές που αναρωτιόμαστε εάν την αξίζαμε μετά από όσα προσπαθήσαμε να προσφέρουμε.
Παρόλα αυτά, συνεχίζουμε να αγνοούμε αλήθειες για προσωρινές ευτυχίες.
Αλλά όταν όλο αυτό φτάνει στο τέλος του και ξεκινάς να συνειδητοποιείς την κατάσταση και να βλέπεις τα γεγονότα με καθαρό μυαλό, τότε είναι που απογοητεύεσαι τόσο με την συμπεριφορά τους απέναντι σου, όσο και με την ανεκτικότητα σου.
Κοστίζει.
Κοστίζει πολύ το να χάνεις ανθρώπους από γύρω σου, αλλά κοστίζει ακόμα περισσότερο το να χάνεις τον εαυτό σου.
Συνεχίζω να μην χάνω, όμως, την ελπίδα μου για την ανθρωπιά μας.
Έτσι θέλω να πιστεύω.
Θέλω ακόμα έναν Αύγουστο.
Έναν Αύγουστο με σένα στο πλευρό μου και στο "μαζί" να μην χωράει χωρισμός.
Να μην με απογοητεύσεις.
Ούτε εσύ, ούτε κανείς άλλος.
Είναι τόσο εύκολο να είσαι καλός.
Είναι τόσο απλό το να δώσεις στοργή στα άτομα δίπλα σου.
Έναν Αύγουστο ακόμη.
Έναν Αύγουστο.
Να έχω κάτι να θυμάμαι από μας.
Εσύ τι θα έχεις να θυμάσαι από αυτό το καλοκαίρι;
Κάτι να σου θυμίζει εμένα;
Εμάς;
Κάτι.
************************************
Let my story touch your soul.
YOU ARE READING
Νυχτολόγιο
Short StoryΕίναι τρομακτικό το να αντιμετωπίσεις τις νυχτερινές σου σκέψεις. Όλοι μας φοβόμαστε να τις αντικρίσουμε. Πάντα, όμως, μα πάντα χάνουμε... Αφεθείτε και ακολουθήστε με σε νύχτες σαν κι αυτές. Νύχτες όπου η λογική και τα συναισθήματα έρχονται σε σύγκ...