Νυχτολόγιο

Night 11

Ξημερώματα Πέμπτης, ώρα 3:11

Πόσο απρόσμενο μπορεί να είναι τελικά το άγνωστο;

Πόσο μας φοβίζει το άγνωστο;

Όλοι μας έχουμε έρθει στη θέση να σκεφτούμε το πώς θα ήταν ο εαυτός μας και η ζωή μας στο μέλλον.

Κάθε, μα κάθε φορά καταλήγουμε με μια έντονη ταχυπαλμία να ταρακουνάει τις σκέψεις μας και τα όνειρά μας.

Άγχος.

Όλους μας αγχώνουν οι διάφορες σκέψεις που κάνουμε για το μέλλον.

Αυτό συμβαίνει, διότι τοποθετούμε τον εαυτό μας σε μια ιδανική κατάσταση, έτσι όπως θα θέλαμε να είμαστε.

Να έχουμε πετύχει τους στόχους μας και να έχουμε κατακτήσει όλα αυτά που πραγματικά ποθούμε.

Τότε είναι που το άγχος αρχίζει να κυριαρχεί τη ψυχή σου, όσο εσύ κάνεις πιθανά σενάρια για το τι θα γινόταν εάν τελικά αποτύχεις.

Αρχίζεις να αγχώνεσαι όλο και περισσότερο.

Αρχίζεις να νιώθεις πως πνίγεσαι όλο και περισσότερο μέσα στις ίδιες σου τις σκέψεις.

Αρχίζεις να νιώθεις ανίκανος και χάνεις τη πίστη στον εαυτό σου, θεωρώντας πως όλα όσα χρειάζεται να κάνεις κι όλα όσα πρόκειται να συναντήσεις μπροστά σου, θα είναι δύσκολα να τα πετύχεις και να τα αντιμετωπίσεις.

Αποτυχία.

Η αποτυχία είναι ο μεγαλύτερος μου φόβος.

Όπως κι εσένα.

Δεν μπορείς ούτε να σκεφτείς τον εαυτό σου να αποτυγχάνει.

Κι όταν το κάνεις αυτό, το άγχος αρχίζει να τρώει όλο σου το "είναι", από μέσα προς τα έξω.

Ως πότε όμως;

Από την στιγμή που ποθείς κάτι, πρέπει να κάνεις τα πάντα προκειμένου να το κατακτήσεις.

Γίνε αποφασιστικός.

Τίποτα δεν έρχεται χωρίς σκληρή δουλειά, υπομονή και επιμονή.

Εφόσον σε αγχώνει η σκέψη της αποτυχίας, δεν έχεις τίποτα να κάνεις παρά να κάτσεις και να δουλέψεις σκληρά.

Μέσα από αυτό, να είσαι σίγουρος πως θα βγεις καλύτερος και δυνατότερος.

Είναι σημαντικό να έχεις ένα πλάνο για όσα έχεις σκοπό να κάνεις και να μην αφήνεις τα πράγματα στην τύχη τους.