Gökkuşağının Arka Yüzü

kabul

Pekala. Herkes yanılabilir. Belki de ufak şeyler bizi sadece mutlu etmez. Belki de hiç beklemediğimiz anda beklemediğimiz kadar canımızı sıkabilir. Sadece bir baş ağrısı için çok ağır konuşuyor olabilirim belki. Ama migrenin tutuyorsa bana hak veriyorsundur.

Sabah bahsettiğim tüm o sorunları geride bırakalım, derin nefes alalım muhabbeti benim için en fazla beş ya da altı saat sürdü. Sonrasında vücudum kendi başına 'sana bu kadar gevşeklik yeter' diyerek karar verdi ve bana yaşadığımı hatırlattı. Belki de doğal olan budur. Belki de gerçekten bir şeylerin fazlası zararlıdır. Belki de yaşamak için yalnızca iyi değil, kötü de gerçekten gereklidir.

Hiçbir zaman zorla güzellik olmaz der anneannem. Her duyguyu da yeterince yaşamak lazımdır belki. Zorla mutlu olamazsın. Üzüldüğün zamanlar olacak elbette. Kabul edeceksin. Tıpkı Buddhanın da dediği gibi, duygularını yaşayacaksın sonuna kadar. Direnmeyeceksin. KArşı koyup savaşmayacaksın. Ama onlara tutunmayacaksın da.

Ben kabul ediyorum. Bugün fazla abarttım. Mutlu olmaya ihtiyacım vardı. Hareketli olmaya, enerjik hissetmeye. Sorunlarımı düşünmemeye ihtiyacım vardı. Geçmişimi geride bırakmaya. Ben de öyle yaptım. Sabah kalktım, derin bir nefes aldım. Hayatımdaki bu günü değiştirmeye karar verdim. Başarılı olamadım çünkü kendimi çok kaptırdım.

Çıkardığım sonuç ise yaşadıklarımı kabullenmeyi öğrenmek oldu. Ama öyle kuru kuruya değil. Sağlam adımlarla. Bir sorunum varsa, kendimle barışık bir şekilde onun üstesinden gelmem gerektiğini, yoksa ne yaparsam yapayım, peşimi bırakmayacağını öğrendim bugün.

Dön bak arkana. Bugün sen neler yaşadın? Nelerle mücadele ettin? Hangi duygularına, dürtülerine karşı koydun? Bugün sen hayattan neler öğrendin? Yastığa başını koyduğunda yarın nasıl bir sabaha uyanacaksın?