-Bölüm 2-

4.2K 159 6
                                    

Alara'nın ağzından;

Liseye başlayacağım için heyecanlı değildim ama ya arkadaş edinemezsem korkusu beni yiyip bitiriyordu. Tabii ki bundan anneme bahsetmemeliydim, çünkü annem yine "çok az arkadaşın var, arkadaş edin" diye saçmalamaya başlayacaktı ve buna hiç gerek yoktu. Benim az arkadaşım yoktu. Baya vardı ama güvendiklerim azdı. Zaten insanın dostu olmayacaksa arkadaşı olmasına bir gerek yok bence. Arkadaşlık gelip geçicidir ama dostluk asla. İşte ben bunun için korkmuyordum zaten. Sadece ya herkesin arkadaşı varsa benim olmazsa sadece diye korkuyordum. "Nasıl uyuyacam ben şimdi? " diye düşünmeme gerek yoktu çünkü uykum gelmişti.

***

Sabah o güzel alarmın sesiyle uyandım. Demi'nin sesinin neyi kötü olabilirki zaten? Herneyse, mutfağa gidip kahvaltı yaptım ve üstümü giyip hazırlandım. Sonra annemle durağa gidip minibus, otobüs artık ne varsa beklemeye başladık.  Ama ikiside gelmiyordu. Dersin başlamasına 45 dakika kalmıştı ve yol zaten 20 dakika sürdüğü için az zamanımız kalmıştı. Bende ilk günden geç kalmak istemediğim için taksi durağının yanina gittik. Bir güzel olay daha yaşadık. TAKSİ YOK. Ve dahada güzeli sırada 6 kişi var. Yani buda demek oluyorki , okula geç kaldım. Başka bi taksi gelince sırayı boşverip taksiye atladık. Ve kombo! Derse son 10 dakika. En iyisi telefonla oyalanmak deyip Snapchat'e girdim ve arkadaşım Eylül'e saçma saçma snapler attım. Onla böyle anlaşırdık biz.

***

Okula gelince taksiden atlayıp tanidik varmı diye bakindım ama sonuç hüsrandı tabiki. Zaten ben hep, her zaman, her konuda,  şanssız olmuşumdur. Ben geldigimde çoktan istiklal marşı okunuyordu. Okulun ortasında kalmamak için annemin yanında yani okuun arka tarafında  beklemeye başladım. Sınıf listelerini de zeki müdürümüz konuşma yaptığı yere astığı için gidip bakamıyordum. Müdürün o meşhur 10 saatlik konuşması sona erince baktım ve sınıfın en üst katta olduğunu öğrendim.  Dediğim gibi her konuda şanssızım. Mecburen çıktım o kadar katı, insan bi asansör yapar. Ama nerdeeee. Sınıfa çıktım, en ön sıra boştu, bende mecburen en öne oturdum. Moda tasarımcısı olmak istediğim için tasarımla ilgili ne varsa alıyordum. Bu yüzden de bir sürü tasarım kitabım vardı bunlardan birinde okulun ilk günü olduğu için yanımda getirmiştim. Bende tasarım kitabını çıkarıp sıranın üstüne koydum o sırada bir kız geldi. Yanıma oturmak için izin istedi. Adının öykü olduğunu öğrendim. Çok iyi bir kızdı. onunla sohbet ettik ve birbirimize numaralarımızı verdik. Sınıfa bir göz attım , diğer bütün kızların birbiriyle konuştuğunu gördüm. Arkamdaki kız çok itici ve çok gıcık bir kıza benziyordu. Zaten tek ilgilendiği şey de telefonuydu. Bende önüme döndüm zaten o sırada öğretmen geldi ve tanışma faslı başladı.

***

Okul bitince servisin yanına doğru gittim kaydınmı yaptırıp servise bindim ve boş bir yer bulup oturdum. Etrafıma bakınca

Bizim sınıftaki itici kızın da orada olduğunu gördüm. O bizim ordaki alışveriş nerkezinin yanında oturuyordu. O inince bende evimi tarif ettim.

Eve gelince ilk iş kıyafetlerimi değiştirip yemek yedim , sonra da telefonumla uğraştım. O sırada annem geldi ve biriyle tanıştığını ve kızının bizim sınıfta olduğunu söyledi. Adınında Mira olduğunu öğrenmiş. Mavi gözlü kahverengi saçlıymış. Onunla arkadaş ol dedi. Bende tamam anne diyip onu gönderdim. O kızla arkadaş olacağıma gider camdan atlarım daha iyi diye düşündüm. Biraz müzik  dinleyip uyudum.

***

Ertesi gün annemin beni dürtmesiyle yataktan fırlayarak uyandım. Elimi yüzümü yıkayıp kıyafetlerimi giydim birşeyler atıştırıp evden çıktım. Servisi büfeden Polo aldım. Favorim Polo. Bir tane ağzıma attım yandada sinir oldugum kız servis bekliyordu. Bende resmini çekmek için kamerayı açtım, video çekme düğmesine bastım. Bu sırada kız bana tuhaf tuhaf bakıyordu. Birde baktım flaş açıkmış. Rezil olduğumu düşünürken servis geldi, bindim. Annemin bahsettiği Mira bizim sınıftaki itici olan kızmış demekki. Okula gelene kadar müzik dinleyip Wattpad de kitap okudum. Bu uygulamayı icat eden kişiyi cok seviyorum.  Neyse, okula geldim ve sırama oturdum. Baktım Öykü yok. Bende aradım nerdesin diye. "Arabadayim geliyorum" dedi. O sırada Mira tip tip bakıyordu. Bende "Senin adın Mira mı?" Diye sordum. "Evet" dedi. Bende "Annelerimiz tanışmış o yüzden sordum." Diye açıklama yapıp (neden yaptığımı bende bilmiyorum.) önüme döndüm.

***

Merhabaaa açıklamayı sona sakladım. Öncelikle bölüm ekşınsız oldu. Biliyorum. Ama buraları anlatmak istedim. Yoksa diğer bölümler sıkıcı olur. Diğer bölümü akşam veya yarın koyabilirim. Ve bu arada bazı yerlerde "ı" yerine "i" falan yazmış olabilirim. Çünkü iPad den yazmıyorum. Annem izin vermedi zbdbzbb. Telefondan yazdığım için idare edin. Multimedya' ya bu şarkıyı koymak istedim. Burdan adı geçmediği için bana atarlanan Gamze'ye selamlaar. Şimdilik bu kadar. Sonraki bölümde görüşmek üzere.

Yeni OkulHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin