Hızlı adımlarla yanımdan ayrılmaya başladığında arkasında öylece kalakalmıştım. Ne diyeceğimi ya da o an ne yapacağımı bilmiyordum. Teşekkür etmem gerektiğini fark ettiğimde arkasından seslenecektim. O an sadece ağzımdan çıkan tek kelime "ismisiz" o...
Yatağımın içinde dört dönüyor, yatmaya çalışıyordum. Sürekli aklıma o sahne, onun sözleri geliyordu. Birbirimizden uzaklaştığımızda direkt eve koşmuş, onu arkamda bırakmıştım. Arkamdan güldüğünü duymuş, bu beni daha çok utandırmaya yetmişti.
Acaba yarın okula gitmesem mi? Ne yapsam ki? Kübra'ya mesaj mı atsam? Sevgili mi olmuştuk? Noluyordu ya?
Zihnimi kemiren düşünceleri bir kenara bırakmış, yatamayacağımı anlayıp elime telefonumu almıştım. Akın çevrimiçiydi. Kiminle konuşuyor bu saatte? Saatin 22.00 olduğunu gördüğümde şok olmuştum. Saati 1 falan sanıyordum. Gerçi eve gelir gelmez yatağıma girip yatmaya çalıştığım için saate bakmak aklıma gelmemişti. Birden telefonum titrediğinde heyecanlanmış, bildirime tıklamıştım.
Akın : Noldu utandın mı?
Eylül : Hayır
(Asla yalan söylemiyordum)
Akın :
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eylül : ha ha ha
Akın : ldmwpmwşdöx
Akın : Sevgiliyiz dimi
Mesajı görür görmez heyecanlanmış, elim ayağıma dolaşmıştı. En iyisi konuyu değiştirip yarın bu konuyu yüz yüze konuşmaktı.
Eylül : Bir adam varmış. Yürümüş yürümüş ölmüş
Akın :
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
