My Wife's Tears (COMPLETED)

CHAPTER 3

First night

"MASYADO ka yatang nasiyahan sa wedding dress mo, hindi ka man lang nagpalit," narinig kong komento nito sa akin. Nanahimik ako, hayan na naman siya.

At saka bobo ba siya o sadyang tanga lang? Paano ako makakapagpalit kung wala man lang akong damit sa condo niya? At isa pa, hindi ko rin alam kung may extra banyo pa siya!

Masyado akong napagod ngayong araw, hinilig ko na lang ang sarili ko sa likod ng sofa at pumikit. Damn it! I'm tired! Parang naubusan ako ng energy ngayon!

"Hey!" narinig kong sambit niya and I took a deep breath.

"I will sleep here, just go to your room," walang buhay na sambit ko at nakapikit pa rin ako. Sobrang bigat sa katawan...

"You didn't change your dress," aniya sa malamig na boses. Nakakapanindig balahibo ang boses niya. Sobrang lamig.

"Wala akong damit," sagot ko sa mahinang boses na sapat na para marinig niya iyon.

I heard his footsteps away from me. Kumulo ang dugo ko. Walang kuwentang asawa!

Napamulat ako and I picked my phone on the table and I dialed his phone number.

"Yes, Madam?" mabilis na sagot ng secretary ko mula sa kabilang linya.

"Can you please bring me some clothes here, Bud? Nasa condo unit ako ng asawa ko and bring my medicine, too. Make it faster," sambit ko.

"Yes, Madam, give me a minutes,"
he said and he turn off the call.

Huminga ako nang malalim at dahan-dahang minasahe ang kaliwang braso ko.

"Change your dress now." Nagulat ako nang may biglang malambot na bagay ang tumilapon sa mukha ko. Tinanggal ko ito at itinaas upang makita, isang malaking white shirt and shorts boxer.

"Thanks for this," mahinang saad ko at dahan-dahan akong tumayo.

Napapitlag naman ako nang may nag-door bell at ang magaling kong asawa ay dali-daling lumapit sa pintuan at binuksan ito. Bumalik siguro ang babae niya kaya atat na atat siyang pagbuksan ito. I rolled my eyes.

"Who are you?" Narinig kong tanong ni Dervon at malamig din ang boses niya.

Hindi bumalik ang babae niya kaya malamig ang pakikitungo niya sa kung sino man ang bisita niya.

Napailing ako as I walked towards the door and I saw my secretary, "Oh, Bud..."

I take a look at my phone and he's so fast, as usual.

"Good evening, Madam, good evening, Sir," magalang na pagbati ni Bud and no emotions written on his face too.  Nararamdaman ko ang palipat-lipat na titig ng asawa ko sa amin.

"Here's your clothes, Madam, bumili na rin po ako ng medicine niyo and your foods," tinaas niya ang paper bag para makita ko ito.

"Thanks, Bud," saad ko at kinuha na sa kanya ang pinabili ko.

Kahit hindi ko sinabi sa kanya ang address ay malalaman niya kaagad. He's the best secretary, after all.

"You can come in, Bud," pag-aaya ko at tinaasan ako ng kilay ni Dervon.

"Ah...hindi na, Madam. Maybe next time," saad niya at nagpaalam na sa amin, tumango na lamang ako bilang tugon.

Dervon closed the door and he turned his face to me with his curious looks.

"Who is he?" tanong niya sa akin.

"My secretary," simpleng sagot ko sa tanong niya.

"A boy?" nakataas na kilay na tanong na naman niya.