My Wife's Tears (COMPLETED)

CHAPTER 6

Chapter 6: Be strong

PUMIKIT ako at huminga ng malalim. I'm confused. This is not me. Yeah, this isn't me, really. I don't cry for someone. I am strong and I don't care for others. I just care to myself, my life and my businesses and of course, I do care to my family.

I am Aurora Pearls Crizanto...oh well, I have his surname now. Avelino.

"Hey, Aurora!" napaigtad ako ng may tumawag sa pangalan ko.

Nilingon ko si Haze at tumabi siya ng upo sa akin.

"Are you alright?" tanong niya sa akin at halata sa boses niya ang pag-aalala or just, naaawa lang siya sa akin?

"Huwag mo akong kaawaan," malamig na sambit ko at tumingin sa asul na karagatan.

"I'm not," aniya at narinig ko pa ang pagbuntong-hininga niya.

Ang ayoko sa lahat ay ang kinakaawaan ako. Ayoko ng ganoon kasi pakiramdam ko ay mahina ako sa paningin nila. Gusto ko iyong nakikita nilang kaya ko at matapang ako. Na wala lang sa akin ang lahat, dahil kung ano pa'ng problema ang dumating sa buhay ko ay kaya kong sulosyunan at kaya kong harapin ng mag-isa ko ang pagsubok. Dahil iyon naman talaga ako. Iyon ako at hindi ako umaasa sa iba.

"Then, what?" tanong ko ng hindi ko siya tinitingnan. Nakatingin lang ako sa magandang tanawin dahil nakakagaan ito ng pakiramdam.

"Ayaw ko lang sa mga lalaki na sinasaktan kayong mga babae. I hate men, who hurt an innocent women," seryosong sabi niya at doon na ako napatingin sa kanya. Ngayon ay mas nakikita ko ang sincere sa mukha niya.

"But you're a man," sabi ko.

"But I'm not one of that," nakangiting sabi niya sa akin. Nakakadala ang mga ngiti niya.

"And why did you hate men?"

"Marami akong kapatid na babae, Aurora at ayokong nakikita silang sinasaktan ng mga lalaki. Oo, lalaki ako but I respect girls. Hindi ko kasi kayang makitang umiiyak ang babae dahil lang sa isang lalaki. I already witnessed that scene, Aurora. I witnessed my mother's crying because of my father. Bata pa ako noon at alam ko ang dahilan ng mga luha ni Mommy. As you know, pinanganak ako ay wala ang Daddy ko. Wala siya sa tabi ng Mommy ko. Pitong taong gulang din akong nawalay kay Daddy and as for my mother, mahirap akong palakihing mag-isa without my father. Seeing my mother's tears, my heart was broken into pieces. I thought that time, my heart stopped beating. Nagkahiwalay ang mga magulang ko not because one of them was cheating each other. But, my father thought is my mother who cheated on him. But no, they're just set up by someone. Naghiwalay sila dahil nawala ang tiwala ni Daddy kay Mommy. But after seven years, nagkita ulit sila ni Dad. Tadhana nga naman ay masyadong mapaglaro. But at that time, my father hated my mother. Sino ba naman ang hindi kamumuhian ang girlfriend mo na inakala mong nag-cheat sa 'yo?" aniya at napataw pa siya bago ipinagpatuloy ang kuwento niya.

"Father was messed up big time, he regrets his decision. He regrets for being him a jerk. Kung sana ay pinakinggan niya si Mommy ay hindi na rin sana sila nagkahiwalay at nagkasakitan. But that was a love, a true love. Dadaan ka pa sa maraming pagsubok at sakit, right? But anyway, that was all in the past, my parents already move on. Gumagawa na sila ng panibagong alaala at mahal na mahal nila ang isa't-isa. At may tiwala na sila sa isa't-isa.  Kaya ayoko rin na balang araw ay si Dervon naman ang magsisisi," mahabang lintanya niya at napabuntong-hininga na naman siya. Tahimik lang akong nakikinig sa kanya. Ramdam na ramdam ko ang sakit sa bawat kuwento niya. I admire his parents because after all those years ay sila pa rin ang nagkatuluyan at nalampasan nila ang pagsubok.

"I know my bestfriend, he's carrying and responsible. Mahirap man paniwalaan pero mabait 'yan eh, kaya maraming nahuhumaling sa gagong 'yan. He's a doctor, yeah. Kaya hindi ko talaga alam kung bakit ayaw niya sa 'yo." Natawa siya sa sinabi niya at hindi ko rin mapigilan ang mapasabay sa tawa niya. Nakakagaan siya ng loob.