Lovers and Friends (Completed)

(4) Friendly Date

Something Between
Lovers and Friends

Nathaniel's POV

Pagdating ko sa bahay ay nagmano lang ako kina Lola saka na ako pumasok sa silid ko.

Doon ay iniiyak ko ang lahat ng sama ng loob ko kay Mark. Napakatigas naman ng mukha niya para pagsabihan ako nang ganun.

Samantalang siya na nga ang binibigyan ko ng pabor. Napasulyap ako sa side table ko. Sa ibabaw nun ay ang frame kung saan nakalagay ang picture naming dalawa nung nakaraang birthday ko.

Naiinis ako na inabot iyon at padabog na itinaob. Pagkatapos ay niyakap ko ang unan ko saka ako umiyak.

Halos sampung minuto na akong tahimik na umiiyak doon nang bigla na lamang bumukas ang pinto at mabilis kong tinakpan ang mukha ko sa unan upang kahit papano ay mapahid ang mga luha ko at hindi ako makita ng mga kasama ko sa bahay na umiiyak.

Narinig ko pa ang pagsara ng pinto. Ilang sandaling katahimikan ang namagitan bago ko narinig ang boses ni Mark.

"Nat," masuyong tawag niya sa pangalan ko.

Napabalikwas ako ng bangon saka ko siya tinitigan ng masama. "Lumabas ka dito ayaw kitang makita!" sigaw ko sa kanya saka ko hinagis sa kanya ang hawak kong unan pero nasalo niya iyon.

"Nat, I'm sorry! Alam ko naging asshole ako kanina. Hindi ko naman sinasadya na sabihin sayo ang mga yun." paghingi niya ng tawad saka siya lumuhod sa harapan ko habang hawak niya ang kamay ko. "Patawarin mo na ako. Please!"

Napakurap ako. Hindi ko inasahan na gagawin ni Mark sa akin iyon. Kanina lang ay para siyang tigre na ano mang oras ay kaya akong sagpangin pero ngayon ay daig pa niya ang isang maamong tupa na nagmamakaawa sa harapan ko.

Hindi ko siya sinagot. Hinayaan ko lang siya sa ginagawa niya. Galit pa rin ako sa kanya pero sa loob loob ko ay parang gusto ko na siyang patawarin.

"Bakit mo ba kasi ginawa yun?" malamig na tanong ko sa kanya at may halong galit pa rin sa tono.

Napatingala siya sa akin. Nakakaawa ang anyo niya. Nawala tuloy bigla ang galit ko sa kanya.

"Hindi ko alam. Magulo lang talaga ang isip ko kanina. Nagkaproblema kami sa bahay. I'm sorry, Nat. Please makipagbati ka na sa akin." pagmamakaawa niya.

Tiningnan ko siya na para bang nagdududa pa rin ako sa mga paliwanag niya. Pero pinipigilan ko na matawa. Kahit papano ay natutuwa ako dahil sinusuyo ako ng ganito ni Mark.

"Makikipagbati lang ako sayo kung ililibre mo ako ng sine sa bayan." sabi ko sa kanya nang hindi ko siya tinitingnan.

"Talaga?" nabuhayan ang loob na tanong niya. Saka siya mabilis na umupo sa kama ko. Magkaharap na kami ngayon pero hindi ko pa rin siya tinitingnan.

"Syempre pati pagkain tapos manonood ka ng stage play namin next week." sagot ko.

"Syempre naman. Promise ko sayo yan." sabi niya.

"Talaga?" naniniguradong tanong ko sa kanya. Sa pagkakataong ito ay binalingan ko na siya.

"Oo naman." mabilis na sagot niya. "Peace?" tanong niya saka siya nakipag-shakehands sa akin.

Nang abutin ko iyon ay mabilis niya akong niyakap ng mahigpit.

"Thank you, Nat!" masiglang sabi niya saka niya ako hinalikan sa pisngi na ikinagulat ko.

Kahit siya ay nakita ko na saglit din siyang natigilan sa ginawa niya. Hindi nagtagal ay napangiti siya samantalang ako ay natutulala sa kanya.

Naramdaman ko na lang bigla ang pagbilis ng tibok ng puso ko habang nakangiti sa akin si Mark kasabay ng pagbangon ng saya sa dibdib ko.