BÖLÜM 1 İNTİHAR
Elleri var eden, yara alır
Yağmurun hafiften süzüldüğü sonbahar, masum'la zalimi eşit şekilde islatıyordu.
Daire 10 da kardeşiyle yaşayan melisa perdeyi aralayarak dışarıya bakış attı.
"Erdem mezuniyet için fazla soğuk ve ıslak dışarısı"
elini beyaz tülden yere doğru indirdi.
"Bir pisikoloji adayı olarak yağmurun insanda rahatlatıcı etkisi var tamam kabul ediyorum ama ıslaklık için aynı şeyi söyleyemem"
dedi genç kız kardeşine doğru adım attı. Kravatını düzeltirken Erdem elini tutup yavaşça indirdi.
"Peki pisikoloji adayamız sıkandal olay için yağmuru bahane ediyor diyelim, ama ıslaklık için bir şey diyemiyor o ne olacak"
diyerek elini takımının cebine geçirdi.
Evet skandal...
Hayatında ilk defa bir olaya adı karışmıştı. Kitaplığa yöneldi bu sefer. Eline aldığı Clerie Wallıs romanını alarak koltuğa oturdu.
"Evet üniversiteye sarhoş gelebilirim, ama bunun için bana mezuniyet gecesi gelmeme yasağı çok, çok aptalca"
kitap kapağını açtı. Erdem ümitsizce baş sallamakla yetindi.
"Bu korkutucu romanlar beyin hasarına yol açar bayan Sayın"
Melisa küçüklüğünden beri korkunç polisiye romanlara ilgi duyan bir çocuktu. Şimdi yirmi üç yaşında başarılı bir psikolog adayıydı ve eğer son skandal başına gelmeseydi dönem uzamadan senesini bitirirdi. Şimdi bir alt sınıflarla ders görecekti.
Erdem çıkmıştı. Melisa bir türlü kardeşiyle anlaşamıyordu. Evet eğer Erdem az önce çıkmasaydı başından aşağıya bir kova su dökerdi. "Aptal" tabi o anda sözleri salonda dağıldı.
Saat gece 12:51'i gösterdiğinde melisa kanepede kitap yüzünde uyuya kalmıştı. Birden telefonun sert melodisi Melisa'yı uykusundan aldı. Sehpada duran telefonu elinine alarak uyku sersemliğiyle açtı.
" Melisa hemen gel, acil kötü bir şey oldu"
genç kız gözlerini kocam açarken şaşkındı.
"Erdem nerdesin"
telefondan ses gelmedi. Telefonu çantasına koydu üzerindeki kahverengi hırkasının ipini sıkca bağlayıp montunu bir çırpıda giydi.
Asansörü beklemeden merdivenlerinden koşar adım indi.
"Aptal, aptal ne bok yedin yine Erdem"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Uçurum
Aléatoireelveda dedi; yutkunması on saniye sürdü... Mavi elbisesinin eteklerinde rüzgarın dokunuşları dalgalanırken uçurumda elleri bağlı gözleri siyah bantla kapalı sadece bekliyordu. Gözleri karanlığa söz keserken; fısıltıları rüzgara eş oldu. "bilmiyorum...
