BÖLÜM 2 OTOPSİ
Gerçekler ölümsüzdür...
Bazen varoluş bile günhın davetiyesidir. Yangın söndürülmüş geriye külden çıkan duman kokusunu yağmura bırakmıştı.
Melisa kardeş gibi büyüdüğü Erdem'le birlikte üniversite bahçesinden çıkmışlardı. Bu geceye anlam veremeyen genç kız hemen arkasından gelen Erdem'e omuzu üzerinden bakış attı.
"Tuhaf"
diyerek erdem'in duyacağı bir şekilde mırıldandı.
melisa ifadesiz şekilde tekrar önünü dönerek adımlarını artırdı. Erdem elleri ceplerinde yağan yağmurda ıslanan yüzünü kaldırdı.
"Tuhaf olan ne?"
diyerek genç kıza baktı. Melisa durdu, soğuktan üşüyen parmaklarını avucunda topladı.
İki adım arkasında olan Erdem'e döndü.
"Sen... tuhaf olan sensin"
alaycı gülüş Erdem'den geldi.
"Komik olan ne?"
Genç kız bu kez soğuk ve ıslak olduğu için dahada sinirlendi. Durdu.
"Üniversite'de yangın çıktı ve sen..."
Erdem onu umursamayark
"taksi çağır soğuktan dondum"
diyerek kaldırımdan caddeye baktı. Bu kez melisa onu umursamayarak
" sen çok temizsin. Yangının içinden çıkan biri için fazla temiz. Beyaz gömlek herşeyi açıklıyor"
genç kız cevap bekliyordu. Erdem yağmurun dahada şiddetlenmesiyle bu kez burnundan soldu.
"Biliyormusun galiba bir psikoloji adayı olarak doğru söylüyorsun. Yağmur insana iyi gelebilir, ama soğuk... bu soğuk beni sinirlendiriyor"
birbirlerine sert bakışları bir taksi farı böldü. Erdem elini kaldırarak taksiyi durdurdu. duran taksinin kapısını açarak melisa'ya bakış attı.
" fazla sinir bozucusun"
diyerek genç kızın binmesi için eliyle işaret yaptı. Melisa sırılsıklam bir şekilde taksiye bindi. Erdem kapıyı kapatarak ön tarafa doğru adımladı.
...............
Daire on bu gece banyodan çıkan su sesleriyle senfoni oluşturuyordu. Erdem banyoda yıkanırken, melisa ıslak kıyafetleriyle salonda volta atıyordu. Düşünceler beynini kemirirken banyodan çıkan su sesleri cinnet geçirmesine neden oluyordu. Kapının zili onu kapıya yönlendirdi. Kapı deliğinden bakmadan kapıyı açtı
" iyi geceler kızım biz haberlerde senin okulu gördük, nasılsınız diye merak ettik"
Melisa dokuz numaralı komşusu olan Nur Hanım'ı severdi. Tek başına yaşayan kadın onları sever kendi çocuğu gibi görürdü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Uçurum
Diversoselveda dedi; yutkunması on saniye sürdü... Mavi elbisesinin eteklerinde rüzgarın dokunuşları dalgalanırken uçurumda elleri bağlı gözleri siyah bantla kapalı sadece bekliyordu. Gözleri karanlığa söz keserken; fısıltıları rüzgara eş oldu. "bilmiyorum...
