BENİMLE KAL

5.BÖLÜM "YILAN"

Yaşadığımız anın büyüsüne kapılmış ve ne olduğunu anlayamamıştım. İkimizde dudaklarımızı ayırmış birbirimize bakıp gülümsüyorduk.

Tabiki ben biraz çekingen bir tavırla.

Poyraz tekrar öpmek istercesine bana yaklaşmaya başladığında perdenin arkasından "Bizde burada sıra bekliyoruz,çıkın artık!" diye bağıran adam sayesinde geri çekilmişti.

Poyraz kendi kendine ağzına gelen küfürleri sessiz bir şekilde savururken, bunu umursamadım.

Benden hızlı davranıp az önce çekildiğimiz fotoğrafı elime tutuşturdu. Resime dışardan bakılınca gerçekten tumblr çiftleri gibi duruyorduk.

Gayette güzel bir resimdi.

İlk defa bir resimi bu kadar beğeniyordum, tabi son kare paha biçilemez şekilde güzel gözüküyordu gözüme.

Çekildiğimiz resmi çantamın içine bıraktıktan sonra biraz daha dolaştık. Acıkmıştım ama açıkcası buradan birşey yemeyide düşünmüyordum.

Daha sonra evde yeriz diye geçiştirmiştim kendi kendime.

Poyraz'a dönüp "Çıkalım mı artık buradan?" diye sordum sıkılmış bir tavırla.

"Olur" dedi.

Ah,kısa cevaplar.

Oda benim gibi sıkılmışa benziyordu.

Sessiz bir şekilde merdivenin aşşağı inmesini bekliyorduk.

Gerçekten en üst kattan aşşağı inen bir merdiveni bu kadar yavaş yapmak zorundalarmıydı?

Alış-veriş merkezinden çıktıktan sonra Poyraz bana dönüp "Şimdi ne yapıyoruz?" dedi.

"Ne yapalım?" deyip soruya soruyla karşılık verme alışkanlığıma geri dönmüş oldum. Hafifçe omuz silkip arabaya doğru yöneldi kapıyı açtığında bende sürücü koltuğuna geçmiştim zaten.

Biraz zaman geçtikten sonra yeşillik dolu, ormanlık bir alana gelmiştik.

"Nereye gidiyoruz bilmiyorum ama, gerçekten beni bu böceklerin dolu olduğu yere götürmeyi düşünmüyorsundur herhalde" dedim, hala dışarısını incelemeye devam ederken.

Arabanın hızını iyice yavaşlattı ve git gide durdurdu.

Gece değildi ama hava kararmaya başlayacak gibi birşeydi. Ve etrafta bizden başka kimse yoktu.