♧DİSEASE || JİROSE♧

7.BÖLÜM

                                    ■

JENNİE

İnanılmaz bir ağrı mevcuttu vücudumda.Başımdan bahsetmiyordum bile.Ayak parmaklarım hafif üşümüştü.
Gözlerimi henüz açamıyordum.Daha doğrusu,onlar inatçıydı açılmamakta.
Ama ben direndim ve yavaşça,
gözlerim yana yana araladım onları.

Gri bir duvar ile karşı karşıyaydım.
Yavaşça aşağılara inince,farklı dekorlarlakarşılaştım.Masa,yatak,
dolap, bunlar benim evime ait değildi.

Kafama birden dank etti.Ben başkasının evinde yatıyordum şuan!

Hızla üstüme baktım.Geniş bir yataktaydım ve üstümde ince bir yorgan vardı.Sadece ayak parmaklarım dışarıda kalmıştı.
Yorganı aceleyle kaldırınca,gözlerim büyüdü.Üstümde,bir başkasına ait kısa kollu ve eşofman vardı!

Hatırlamaya çalıştım,çalıştım ve ellerim birden hızla saçlarıma gitti.Dün gece...

Bir adam tarafından sıkıştırılmıştım.Beni taciz etmeye çalışan bir adam tarafından hemde!Daha sonra,hatırlamaya çalışıyordum ama olmuyordu.Ne olmuştu,ne!

Hızla ayağa kalktım.Elim ayağım buz tutmuştu.Korkuyordum.Yanlış birşeyin olup olmamasından.
Etrafımda,elim havada,buranın kimin evi olduğunu çözmeye çalışıyordum.
Yoksa,beni dün sıkıştıran adam mı getirmişti.Daha sonra...

Ağzım açık kalmıştı.Şaşkındım.
Müthiş bir korku vardı vücudumda.
Yavaşça,ses çıkarmamaya çalışarak ilerlemeye başladım odanın çıkışına.

Birden buraya doğru hızla gelen ayak seslerini duyunca,olduğum yerde buz kestim.Gözlerim yuvalarından çıkacaktı.Korkuyordum ve şimdi bayılabilirdim.

Odadan içeriye,hiç ummadığım biri gelince,olduğum yere mıhlandım.
Bu,nasıl olurdu.Yoksa burası onun evi miydi!

Karşımda şaşkın ve endişe dolu bakışlı bir adet Suga görünce,ne yapacağımı,elimi kolumu nereye koyacağımı bilemedim.

"Biraz daha iyimisin?"dedi şüphe dolu bakışlarala.Sanırım yüz ifademi görünce böyle olmuştu.Ama şuan,süt dökmüş kedi gibiydim.Hiç birşey diyemiyordum.Olay neyden ibaretti,anlayamıyordum.

"Sanırım hala kendinde değilsin,
gel otur" diyip,hala ortada salak gibi dikilen bana baktı.Sonra belimden tutup destek vererek beni odadaki koltuğa oturttu.

Bu yumuşak hareketlerine karşı şaşkındım.Normelden farklı davranıyordu.Yani,karşısında inatlaştığı Jennie yokmuş gibi.

" Şaşkın bakışlarına bakılırsa hatırlamıyorsun sanırım"dedi yüzüme bakarak.Evet,tam üstüne basmıştı.Ne olup bittiğini hatırlamıyordum.

Başımı aşağı yukarı sallayınca,oda kafasını yüzümden çekip karşı tarafa dikti.

"Biz,Namjoonla bardan çıkıyorduk.O ara çığlık sesleri duyunca,ne olduğunu anlamak için seslere doğru ğittik.İşte,birinin tecavüz edildiğini görünce hemen gidip aldık üstünden.
Kim diye bakıp yardımcı olmak isteyince de,seni yerde yığılmış bir şekilde gördüm.Birşeyler sayıklıyordun ama anlamıyordum.
Zaten kendinde değildin.Hastaneye gidicektik ama en yakın hastane bile uzaktı buraya.Bende seni benim eve getirdim.Doktorumu çağırdım.
Sanırım panik atak ğeçirmişsin"
diyip,benimle ilk kez en uzun konuşmasını yaptı.

Yavaş yavaş sahneler beynime nüksediyordu.Haklıydı.Panik atak geçirmiştim,onu hatırlıyordum.Ama anlattığı sahneler kesik kesikti.Tam hatırlamıyordum ama...Ona sarıldığımı,onun da beni reddetmeyip sarıldığını çok iyi hatırlıyordum...