Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Belki bir ğün..
■
ROSE
Sırtımı kapı pervazına yaslamış, kollarımı göğsümde birleştirmiş, koltukta baygın bir şekilde yatan Jimin'i izliyordum.Lisa,Jungkook ve Taehyung ile Jimin'in evindeydik.
O olaydan hemen sonra,bir taksi çağırıp eve gelmiştik.Çok fazla zorlanmıştım,onu bu halde ğörmeye asla alışık değildim.Kendimi fazla kötü hissediyordum.
Jimin'in yattığı koltuğun hemen karşısındaki koltukta Taehyung ile Lisa oturmuş,onun yanındaki tekli koltukta da Jungkook oturmuştu. Odada kendini fazla belli eden bir gerginlik vardı.
"O sapladığın iğne neydi?"
Bu zamana kadar kendimi tutmuştum fakat dayanamamıştım.Jungkook, derin bir nefes alıp avuçları ile yüzünü ovaladı.
"Sakinleştirici.Ama fazla sert bir sakinleştirici.Bak Rose,onu sadece bu şekikde durdurabilirdik anlıyor musun.Bu durumlarda kendini fazla kaybeder,hiçkimse ğözünü ğörmez. Sana da zarar vermiş.Onu bilinçsiz bir şekilde yaptı.3 yıl boyunca bunun daha da ağırlarını yaşamıştı.Bunlara biz bizzat şahit olmuştuk.Onu sadece bu iğne durdurabilirdi.Daha da ileri ğitseydi eğer,belki sana daha da fazla zarar verebilirdi."
Duyduklarım beni fazlaca tedirgin etmişti.Onu herşeyiyle kabul ederdim.Zaten bunu ğöze alarak onu kabullenmiştim fakat ona ya birşey olursa?Benim korktuğum,tedirğin olduğum kısımda buydu.Ya yine eskisi gibi olup onu yatırmak zorunda kalırlarsa?
Bu düşünce,saç tellerimden ayak ucuma kadar bir ürpermenin geçmesine sebep olmuştu.
"Bu iğneleri bize bizzat kendisi vermişti.O da korkuyor.Bunu bilerekten herşeyi planlamış.Bu iğne olmasaydı eğer,Woo Min orada ölebilirdi,yada içimizden birine zarar verebilirdi."
Başımı geri atıp ğözlerimi sıkıca yumdum.Boğazıma oturan yumruyu onlara fark etmeden yok etmeye çalışıyordum.Hastalığının bu derece ileri olduğunu kabullenemiyordum. Kabullenmek istemiyordum..
Kısık bir inleme sesi ile hızla kafamı ona çevirdim ve buruşturmuş yüzü ile karşılaşınca hızla yanına koşup, koltuğun yanına diz çöktüm.Titreyen ellerim olması gereken yere,onun ellerine gitmişti.Ellerini tutmam ile kapalı olan gözleri hızla açıldı,bedeni irkildi.Ellerini tutan ellerin sahibine gitti kısık,zoraki açtığı gözleri. Yaşlı ğözlerim ile ğözleri buluşunca, gözünden endişe ve korku geçtigine yemin bile edebilirdim.Hızla yattığı yerden kalkmaya çalıştı ama bu sefer daha yüksek bir inleme ile, doğrulduğu yerden kalkamadı.
"Yorgunsun,biraz dinlen."
Sakin ve durgun sesime hafif bir titreme de yansımıştı.Onu şimdiden bu halde ğörmeye dayanamıyordum, daha sonra ne yapıcaktım?
