quarter past midnight | wolfstar

going steady

“Siktir git, Roden.”

Sirius öfkeyle bağırmıştı. Berbat bir gün geçiriyordu ve ergen bir kızla uğraşacak hâli yoktu. Kıvırcık saçlı kızın yüzü bu defa utançtan değil de öfkeden kızarmış, karşısındaki uzun boylu çocuğu cüssesinden beklenmeyecek bir kuvvetle itmişti. Yaşlarla dolan gözlerine aldırmadan koşarak ara sokaktan kaçtı. Sirius ise ittirilmeye alışkın bir tavırla aldırış etmeden gevşek kravatının bağını tamamen çözmüş ve kızın ardından meydana yürümüştü.

Önceki gün olanlar aklından bir türlü çıkmak bilmiyordu. Remus'la yaşadıkları o garip anı düşündükçe tüyleri ürperiyor fakat sonrasında olanlar canını sıkıyordu. Çocuğun çekim alanına girince oradan kaçışı olmamıştı. Onu öpme isteğine karşı koymakta zorlanıyordu. Özellikle James ile birlikte olmadıklarını öğrendiğinden beri bu istek daha fazla açığa çıkmıştı. Boynundan başlayan öpücükleri çene hattına ulaştıktan sonra neredeyse dudaklarına ulaşmak üzereydi ki, tam da o lanet anda biri kapıyı çalmıştı.

Remus'un onu itişi yüzünden neredeyse yere düşüyordu, bu yüzden şimdi kızın itişinden zerre kadar etkilenmemişti. Kumral çocuğun paniklediğini biliyordu, onun suçu yoktu ancak Sirius bu tepkiden sonra tüm cesaretini bir anda kaybetmişti. Hepsi de kapıdaki lanet olası Jeremy Sheehan yüzündendi. Bir süredir onunla konuşmuyorlardı. Sirius daha önce çocuğun söylediklerinden etkilenmemiş gibi davransa da içten içe ona sinirliydi ama Jeremy bir türlü yakasını bırakmıyordu. Yemeklerde yanına geliyor, ders dışı aktiviteler yapmayı teklif ediyordu ve Sirius tüm bunlardan usanmıştı.

Aynı zamanda bunu yapan sadece Jeremy değildi. Roden gibi birçok kız da sık sık yanına gelir, onunla flörtleşirlerdi. Eskiden olsa Sirius, o kızların her biriyle oynaşmak için hiç yoktan biraz çaba gösterirdi ancak şimdi umurunda değillerdi. Dönem başından beri dikkatini çeken tek kişi Remus'tu.

Başlangıçta bunu görmese, görmek istemese de zaman geçtikçe inkâr etmekte zorlanmaya başlamıştı. Daha önce milyonlarca kez yaptığı şeyler şimdi çok daha farklı hissettiriyordu. Eşcinsel olup olmadığından emin değildi, ancak yıllar önce bir defa bu duruma düştüğünü hatırlıyordu. Üst sınıflardan bir oğlandan etkilenmişti ve onunla hiç yakınlaşamamış olsalar da birkaç defa onu hayal ederek kendini tatmin etmişti. Elinde değildi, onu düşündüğü anda belden aşağısında zorluklar başlıyordu.

Ailesiyle yaşadıkları göz önünde bulundurulunca Sirius, yıllar geçtikçe daha fazla içine kapanmıştı. Yalnızca dostları gerçek benliğini görmüş ve onu gururla dışarı yansıtmasına yardımcı olmuşlardı. Ailesini utandıran bir çocuk değil de, cesur ve güçlü bir Gryffindor olmuştu. Fakat konu eşcinselliğe geldiğinde, her şey değişiyordu. Muggle doğumlu olanların İngiltere'de eşcinsellerin hapse atıldığından, hadım edildiklerinden, korkunç terapiler uygulandığından ve daha da kötüsü öldürüldüklerinden bahsettiklerine şahit olmuştu defalarca. Hogwarts'ta bu gibi şeyler böyle aşırı tepkiler almasa da büyü soyunun devamlılığı için fazla hoş görüldüğü söylenemezdi ve Sirius, bundan ölümüne korkuyordu.

Uzun saçlı çocuğun korktuğu pek fazla şey yoktu. Başka insanlar tarafından yargılanmak sorun değildi, ailesinden sonra buna alışkındı. Tek sorun dostlarıydı. Elinde kalan tek şey onlardı ve tamamen belirsiz bir durum için onlarla olan ilişkisini riske atamazdı. Sonuçta kızlarla birlikte olmaktan zevk alıyordu, yalnızca bir tek çocuğun dengesini bozması onu eşcinsel yapmazdı. Bu şekilde düşünüyor, eşcinsellikle ilgili konulardan mümkün olduğunca kaçıyordu. En azından bu yıla kadar kaçmıştı.

Remus'u öpene dek bu konunun kendisi için sonsuza dek kapandığından emindi. Daha sonra her şey birbirine girmişti. Ondan etkilendiğinin farkındaydı, bunu eşcinselliğe değil de ergenlik hormonlarına yormaya çalışmıştı. Hatta bunu yalnızca cinselliğe yormuştu, aklından geçirmediği tek şey Remus'a âşık olabileceğiydi.