The End

2

დილით შიშველს მეღვიძება..

ამის დედაც თავი მისკდება. სად ჯანდაბაში ვარ. ოთახს თვალი მოვავლე.

აქ რა მინდა?!
როგორ შემოვედი?!
ან შიშველი რატომ ვარ?!

-გაიღვიძე?!

-ბრენდა?_საწოლის მეორე მხარეს გადავბრუნდი.. ჩემს გვერდით ბრენდა იწვა._აქ რა მინდა?

-გუშინ მოხვედი მთვრალი და დაიჩემე შენთან მინდაო.. გაგიმართლა რომ ჯორჯი და როუზი სახლში არ იყვნენ.

-შიშველი რატომ ვარ?

-გაგაუპატიურე_ღიმილით მითხრა. მე კი ყბა დამივარდა_რა დაგემართა გეხუმრე!

ხელზე შევხედე. დალურჯებული აქვს .

-მაპატიე_გაკვირვებულმა შემომხედა_მაპატიე რომ გუშინ გატკინე.

-ამაზე ამბობ?_ხელზე დაიხედა_არაუშავს._საყვარლად გამიღიმა.

-შენ სხვა გოგოებს არ გავხარ._მისკენ მივიწიე და ხელზე ნაზად ვაკოცე_არ მინდოდა გტკენოდა. მაგრამ ლამის გავგიჟდი როცა წარმოვიდგინე როგორ გეხება სხვა..

-ლიამ.. შეწყვიტე_მისკენ მივიწიე და ზემოდან მოვექეცი.. ხელები მკერდზე დამაწყო და უკან მიბიძგა. თეთრი გამჭირვალე მაისური და შავი ბიუსჰალტერი ეცვა. ბარძაყზე ხელი მოვკიდე და ფეხი მოვახრევიე. მომდგარი ელასტიკი ეცვა.

-ძალიან მიზიდავ..

-ლიამ ნორმანულად არ გიცნობ.. მე.. არ ვარ მზად..

-ვიცი.. ვხვდები_ყელში სველი კოცნა დავუტოვე. გავსწორდი და თვალებში შევხედე_შენც უნდა ხვდებოდე რომ მხოლოდ ჩემი ხარ. შენს ცხოვრებაში ერთადერთი ბიჭი ვარ.

-ლიამ._საწოლიდან აიწია_არ გიცნობ.. ეს ასე არ ხდება.. ვერ მეტყვი ვინ უნდა იყოს ჩემთან და ვინ არა..

-მე ვარ ლიამ პეინი 29 აგვისტოს მაქვს დაბადების დღე. მიყვარს კითხვა. ეგოისტი არ ვარ მაგრამ რაც მომეწონება ყველაფერი ჩემი ხდება. ადრე თუ გვიან.. და ჰო სუში მიყვარს..დანარჩენს შენითაც გაიგებ.. ახლა შენი ჯერია