" မာမီ ဒယ္ဒီ ဒီသစ္ပင္ေသးေသးေလးေတြက တားတားေျခေထာက္ကို ကလိလာထိုးေနတယ္ "
ျခံထဲကျမက္ခင္းျပင္ေပၚတြင္ ေျခတံုးလံုးေလးျဖင့္ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနသည့္သားငယ္ေလးကိုၾကည့္ရင္း မိဘႏွစ္ေယာက္လည္းထပ္တူရီမိၾကသည္။အခုလည္းျမက္ပင္ေလးေတြေပၚနင္းၿပီး ယားေနသည္ကို စကားမေျပာတတ္ေျပာတတ္ျဖင့္ ေျပာေနျပန္သည့္ကေလးငယ္။
"ဟားဟား ကေလးကိုေတာ့ ထိုင္းဆရာတစ္ေယာက္နဲ႔ေသခ်ာေခၚသင္ေပးရအံုးမယ္ မဟုတ္ရင္ေဟာ့ဒီက Yayaေလးလို စကားမပီတပီေလးျဖစ္ေနလိမ့္မယ္"
"ဟြန္း အကိုေနာ္ သားငယ္ေလးကYayaနဲ႔တူတူဖိလစ္ပိုင္မွာေနခဲ့ရတာကို ဒါေတာင္မားမားတို႔ေတြသင္ေပးလို႔ မိခင္ဘာသာစကားဒီေလာက္ေျပာတတ္ေနတာ သူပဲသူမ်ားတို႔သားမိကို ပလစ္ထားၿပီး ဟြန္႔"
ကေလးငယ္ေလးကိုၾကည့္ရင္း မိဘႏွစ္ေယာက္လည္းၾကည္ႏူးခဲ့ၾကပါတယ္။ အတိတ္ကထိုအခ်ိန္ေလးေတြ လြမ္းဆြတ္မိပါတယ္။
~
~
~
~Kongpob...သူ သူေပ်ာက္ေနခဲ့သည္။ သူေပၚမလာတာတစ္ပတ္ေက်ာ္ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းေၾကာက္ေနမိသည္။ ဘာေတြထပ္ျဖစ္အံုးမလဲ ေတြးလဲမေတြးတတ္ေတာ့ ေတြးလည္းမေတြးရဲေတာ့ပါ။
ကၽြန္ေတာ္ Krist နဲ႔နမ္းေနခဲ့သည္။ မဟုတ္ဘူး Kongpob နဲ႔Krist တို႔နမ္းေနခဲ့ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တုန္းက သူ႔အသိစိတ္ေတြျပန္ဝင္လာခဲ့သည္။
ထိုအျဖစ္အပ်က္အၿပီးတစ္ပတ္ေက်ာ္ၾကာသည္အထိ အခန္းထဲေအာင္းေနမိခဲ့သည္။ ေပ်ာ့ညံ့ေနမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္မဟုတ္တဲ့သူဟာ ကၽြန္ေတာ္မလုပ္တဲ့ျပႆနာေတြထပ္ဖန္တီးမွာစိုးရိမ္မိသည္။ အထူးသျဖင့္ Krist ကို...
ထိုစဥ္ေမွာင္မဲေနသည့္ သူ႔အခန္းတြင္းသို႔ က်ေရာက္လာသည့္ တံခါးဖြင့္သံႏွင့္အတူအလင္းေရာင္မ်ား...
"Sing ...!"
"မမ!... Kongpob သူ... ကၽြန္ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ?"
"Sing...စိတ္ထိန္းစမ္း ဒီမွာ မမေျပာမယ္ မင္းအဲ့လိုေပ်ာ့ညံ့ေနလို႔မရဘူးေလ မင္းပဲ N'Krist ကိုကာကြယ္ခ်င္တယ္ဆို "
YOU ARE READING
Who Are You ? || Hiatus ||
Fanfictionမင္းကိုခ်စ္တဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိရင္ရွိမယ္ ဒါေပမဲ့ မင္းခ်စ္တဲ့သူက ငါတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနရမယ္ ..... မင္းခ်စ္တဲ့သူေတြ ရွိရင္ရွိခဲ့မယ္ ဒါေပမဲ့ ငါကမင္းရဲ႕အခ်စ္ဦးဆိုတာေတာ့ မင္းမွတ္မိရမယ္....